Κυριακή 31 Αυγούστου 2008

Farming: Η φάμπρικα του μέλλοντος για τους κυβερνο-προλετάριους

Φίλος από τα παλιά, μανιώδης παίκτης ηλεκτρονικών παιχνιδιών από τη μακρινή δεκαετία του '80, περηφανευόταν πρόσφατα ότι κοντεύει να σπάσει το "κοντέρ" στο War of Warcraft.

Σπάω το κοντέρ στο Warcraft σημαίνει ότι φτάνω στο "επίπεδο" 70, ανώτατη τιμητική διάκριση, που ακόμα και οι πιτσιρικάδες φτάνουν πολύ δύσκολα αλλά για σαραντάρηδες έρχεται μαζί με καταρράκτη (μάτια τηγάνια), σπονδυλοαρθρίτιδα (από την καθήλωση) και φαινόμενα άνοιας (σκοτώνεις τέρατα ακόμα κι όταν δε βρίσκεται στην οθόνη του υπολογιστή).

Οι επιδόσεις του φίλου μού φάνηκαν παράξενες γιατί είναι γνωστό τοις πάσι ότι, παρά την πολύχρονη ενασχόληση, δεν το ...κατέχει το άθλημα (κι όχι γιατί ξαφνικά με πέρασε καμιά τριανταριά επίπεδα).  Αλλά επειδή το ψέμα έχει κοντά ποδάρια η απάτη (γιατί περί απάτης πρόκειται) αποκαλύφθηκε γρήγορα.

Όταν σε παρέα άρχισε πάλι να κοκορεύεται για την επίδοση ( το 'κανε ο άθλιος για να μου σπάσει τα νεύρα) πετάχτηκε η σύντροφός του και τον έσφαξε με το βαμβάκι: "ναι, αλλά πες τους και πόσο καιρό θα ξεπληρώνουμε την κάρτα για τις βλακείες σου...". Κουβέντα την κουβέντα το μυστικό αποκαλύφθηκε. Ο καλός φίλος δεν είχε φτάσει στο Έβερεστ του παιχνιδιού με την "αξία του" αλλά με "ξένες πλάτες". Πανοπλίες, ξόρκια, όπλα, φίλτρα, ίσως και τον ίδιο τον χαρακτήρα τα είχε αγοράσει, έναντι αδρού τιμήματος, από το Internet...

Η πρακτική, γνωστή ως «farming»,  αναπτύσσεται ραγδαία στο διαδίκτυο. Σε κάποια δημοφιλή δικτυακά παιχνίδια, τα ψηφιακά χρήματα είναι σπάνιο αγαθό κι έτσι οι χρήστες απευθύνονται σε παίκτες-farmers για να προμηθευτούν καλύτερο εξοπλισμό και όπλα για τους χαρακτήρες τους. Μία άλλη παρεμφερής δραστηριότητα είναι το λεγόμενο «power leveling», η εξέλιξη δηλαδή του χαρακτήρα στο ανώτατο επιτρεπτό επίπεδο σε πολύ μικρότερο χρόνο σε σχέση με όσο θα χρειαζόταν ο μέσος παίκτης.

Αν η πρακτική σας φαίνεται περιθωριακή απατάσθε. Σύμφωνα με έρευνα του τμήματος Πληροφορικής του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, μόνο στην Κίνα, όπου βρίσκεται το 80% της αγοράς, απασχολούνται περίπου 400.000 άνθρωποι που βγάζουν 77 λίρες Αγγλίας το μήνα. Μάλιστα η πρακτική του farming ανθεί παρά τις προσπάθειες των εταιρειών παιχνιδιών να καταστείλουν την αγοραπωλησία ψηφιακών αγαθών για πραγματικά λεφτά μεταξύ των χρηστών.

Σύμφωνα με την έρευνα, δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία για το μέγεθος της αγοράς farming, αν και σύμφωνα με υπολογισμούς η αγορά απασχολεί περίπου μισό εκατομμύριο ανθρώπους, αν και το πραγματικό της μέγεθος μπορεί να είναι μέχρι και διπλάσιο.

Ο κυριότερος λόγος μη ύπαρξης στοιχείων είναι η ημιεγκληματική φύση της δραστηριότητας. Στα περισσότερα διαδικτυακά παιχνίδια, όλες οι πρακτικές που σχετίζονται με το farming, αγορά και πώληση αντικειμένων για πραγματικά χρήματα ή η χρήση ενός λογαριασμού από περισσότερους από έναν χρήστες, παραβιάζουν τους όρους χρήσης του παιχνιδιού. Οι χρήστες που συλλαμβάνονται να ασκούν τέτοιες δραστηριότητες αποκλείονται από την πρόσβαση στο παιχνίδι, ενώ κλειδώνονται οι λογαριασμοί τους.

Παρά τις κυρώσεις όμως, η αγορά ανθεί και επεκτείνεται όσο διευρύνεται ο κύκλος των ανθρώπων που ασχολούνται με δικτυακά παιχνίδια ή περνούν τον χρόνο τους σε εικονικούς κόσμους. Στο Second Life πχ, η αγοραπωλησία αντικειμένων ή κατασκευών έχει κάνει μερικούς "αποίκους" εκατομμυριούχους. Εικονικά σπίτια, κοσμήματα και οχήματα ανταλλάσσονται μεταξύ των παικτών για "ζεστό" χρήμα κι όχι για Linden Dollars.

(Τώρα που το ξανασκέφτομαι, λέω να πάρω ένα παραθαλάσσιο σπιτάκι στο Second Life, αν το πετύχω σε καλή τιμή).

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ιός στο διάστημα

Ο Stephen Hawking είχε πει παλιότερα ότι "...οι ιοί των ηλεκτρονικών υπολογιστών θα πρέπει να υπολογίζονται ως μορφές ζωής" και πρόσθεσε "...ότι το γεγονός ότι η μοναδική μορφή ζωής που έχουμε δημιουργήσει ως σήμερα είναι καθαρά καταστροφική λέει κάτι για την ανθρώπινη φύση. Δημιουργήσαμε ζωή καθ' εικόνα και ομοίωσή μας". Αυτό λοιπόν το μοναδικό "έμβιο" δημιούργημά μας κατάφερε να τρυπώσει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS).

Σύμφωνα με ανακοίνωση της NASA, φορητοί υπολογιστές που μεταφέρθηκαν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) τον Ιούλιο ήταν μολυσμένοι με τον ιό Gammina.AG. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία δήλωσε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ένας ιός ταξιδεύει στο διάστημα, ενώ εξετάζει τις συνθήκες υπό τις οποίες μολύνθηκαν τα μηχανήματα. Διαβεβαίωσε επίσης ότι κανένα από τα μηχανήματα του ISS δεν έχει προσβληθεί από τον ιό και δεν κινδυνεύει η ασφάλεια των αστροναυτών.

Προς το παρόν η επικρατούσα άποψη είναι ότι κατά πάσα πιθανότητα ο ιός εγκαταστάθηκε με τη χρήση κάποιου flash ή δίσκου USB που συνδέθηκε με τα laptop.

Και εξαγωγή "ζωής" λοιπόν...

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Σάββατο 30 Αυγούστου 2008

Ανοίξαμε και σας περιμένουμε...

Οι τακτικοί επισκέπτες του ιστολογίου (γεια σου Θανάση) θα προσέξατε τις αλλαγές στην πρώτη σελίδα. Οι γελοιογραφίες μετακόμισαν στη δική τους σελίδα και στη θέση τους θρονιάστηκε η εφαρμογή 3d chat, Google Lively. Η εφαρμογή επεκτείνει τις δυνατότητες του ιστολογίου καθώς δίνει τη δυνατότητα στους επισκέπτες να επικοινωνήσουν άμεσα, κινούμενοι σ' έναν εικονικό χώρο, χρησιμοποιώντας avatars.

Κάνοντας κλικ στην εικόνα μεταφέρεστε στον εικονικό χώρο που ετοιμάσαμε. Εντάξει, μένουν κάποια έπιπλα να μεταφερθούν ακόμη, κάποιες συσκευές να συνδεθούν και κάποιοι τοίχοι να βαφτούν αλλά  ...είναι μια αρχή. Άλλωστε πάντα τα καταναλωτικά μου όνειρα περιλάμβαναν ένα loft κι επειδή ο μισθός δε φτάνει για να καλυφθούν άλλες κι άλλες ανάγκες είπα να το διαπράξω δια...δικτυακώς. Και, ευκαιρίας δοθείσης, αφαίρεσα σαράντα κιλά, πρόσθεσα κοτσίδα, αφαίρεσα ν (προφέρεται νιι) χρόνια και ιδού η δικτυακή μου περσόνα σας περιμένει να τα πούμε από κοντά (φτυστή εγώ είναι, δηλαδή τι φτυστή, ...κατάπτυστη).

Πέρα από το ότι ελπίζω να έχω τη χαρά της άμεσης επικοινωνίας (να μην ανταλλάσσουμε μόνο trackbacks), η εφαρμογή αυτή είναι τμήμα ενός ευρύτερου πειραματισμού για τη δυνατότητα και τη σκοπιμότητα χρήσης των εικονικών κόσμων στην εκπαίδευση και την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών (μια διατριβή που με παιδεύει πολύ περιμένει να τελειώσει). Υπό αυτό το πρίσμα η παρουσία σας δε θα ήταν μόνο χαρά για μένα αλλά και τεράστια βοήθεια...

Σας περιμένω...

(Περισσότερες πληροφορίες για το Lively και τις δυνατότητές του σε επόμενο post και σε ειδική σελίδα που ετοιμάζεται).

Παρασκευή 29 Αυγούστου 2008

for my chat



Για να εισέλθετε στο χώρο της συζήτησης κάντε κλικ στην παραπάνω εικόνα. Θα χρειαστείτε την εφαρμογή Lively της Google, την οποία μπορείτε να κατεβάσετε κάνοντας κλικ εδώ. Επίσης, θα χρειαστείτε ένα λογαριασμό στην Google. Αν δεν έχετε μπορείτε ν' αποκτήσετε κάνοντας κλικ εδώ. Η εφαρμογή είναι διαθέσιμη (προς το παρόν) για λειτουργικό σύστημα Windows (Xp και Vista) και browser Internet Explorer και Mozilla Firefox.



Πέμπτη 28 Αυγούστου 2008

Διαδίκτυο και ανάγνωση: η γνωριμία με έναν ποιητή

Διαβάζω ότι το διαδίκτυο απομακρύνει από την ανάγνωση βιβλίων, ότι δυσκολεύει τη συγκέντρωση και την κατανόηση του μεγάλου και σύνθετου κειμένου. Κατανοώ την άποψη αλλά δεν τη συμμερίζομαι.

Παλιότερα, οι Κυριακές μου άρχιζαν με μια μικρή οικολογική καταστροφή. Αγόραζα ένα κάρο εφημερίδες, έφτανα σπίτι κοψομεσιασμένος, άρχιζα τη διαλογή, εδώ οι κυρίως εφημερίδες, εκεί τα ένθετα, από τη μια οι ταινίες και τα βιβλία, από την άλλη τα διαφημιστικά, τα περιοδικά. Έτρωγα καμιά ώρα χαζεύοντας προσφορές υπολογιστών, ηχοσυστημάτων και φωτογραφικών μηχανών, άλλη μια διαβάζοντας χαλλλλαρά τα ελαφρά θέματα των συνοδευτικών περιοδικών κι άλλη τόση φυλλομετρώντας τον όγκο των φυλλάδων. Τα "βαριά" κείμενα τα άφηνα γι αργότερα. Στη διάρκεια της εβδομάδας διάβαζα κάποια κείμενα μαζί με την καθημερινή εφημερίδα. Στο τέλος της εβδομάδας ο όγκος των κυριακάτικων εφημερίδων έπαιρνε το δρόμο για την ανακύκλωση. Ένα μεγάλο τμήμα τους δεν είχε καν φυλλομετρηθεί.

Σήμερα, το ομολογώ, αγοράζω πολύ λιγότερες εφημερίδες. Αλλά θεωρώ ότι διαβάζω περισσότερο και, κυρίως, πιο ενεργητικά.

Έχω φτιάξει μια σελίδα με τις εφημερίδες και διαβάζω "οριζόντια" τα θέματά τους. Είναι σημαντικό να βλέπεις πώς χειρίζεται το ίδιο θέμα κάθε εφημερίδα χωριστά. Τον τονισμό, την έμφαση, την απόκρυψη, την υπερβολή. Το πιο σημαντικό όμως: μπορώ ανά πάσα στιγμή να ελέγξω τις πηγές, να αναζητήσω πρόσθετες πληροφορίες και να συζητήσω τα θέματα στην κοινότητα των ιστολογίων.

Πηγές στο διαδίκτυο για τον Αντώνη Ζέρβα:

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008

Το απελευθερωτικό χιούμορ

"Ένα γέλιο θα σας θάψει" έλεγαν οι τοίχοι και ο συγγραφέας Γιώργος Σκαμπαρδώνης το επιβεβαιώνει. " ...Το χιούμορ διατρυπά το ιδεολόγημα και αποδυναμώνει την εκάστοτε εξουσία. Το ιδεολόγημα- όποιο κι αν είναι- σε πείθει μόνο υπό μια ορισμένη οπτική γωνία. Το χιούμορ αλλάζοντας σημείο οράσεως και βάζοντάς σε να δεις τα πράγματα από μια άλλη, απροσδόκητη γωνία, κατεδαφίζει το ιδεολόγημα ή το σχετικοποιεί. Το χιούμορ αναδεικνύει τις κρυφές πλευρές, ανατρέποντας την mainstream αντίληψη. Απελευθερώνει. Είναι το μέγα όπλο κατά του κάθε ολοκληρωτισμού γιατί σου δείχνει πως όλα είναι σχετικά και πιθανώς γελοία. Και κανείς ολοκληρωτισμός δεν μπορεί να στηριχθεί στη σχετικότητα".

Από συνέντευξη του συγγραφέα στην εφημερίδα τα ΝΕΑ

Τρίτη 26 Αυγούστου 2008

Κρυφτείτε! Περνάει η Google

[youtube fPgV6-gnQaE&hl=en&fs=1]

Το βιντεάκι διακωμωδεί τη νέα υπηρεσία της Google, το Street View, μια επέκταση της υπηρεσίας χαρτών, του  Google Earth, που χρόνια τώρα παρέχει η γνωστή μηχανή αναζήτησης. Η διαφορά της νέας υπηρεσίας είναι ότι δεν παρέχει απλές δορυφορικές φωτογραφίες όπως το Google Earth αλλά πανοραμικές φωτογραφίες από το επίπεδο του εδάφους. Αυτοκίνητα της Google τραβούν φωτογραφίες στο σημείο της πόλης που πρόκειται να απεικονιστεί και ειδικό λογισμικό συνθέτει τις επιμέρους φωτογραφίες ώστε να δημιουργηθεί μια ρεαλιστική, πανοραμική απεικόνιση ενός δρόμου, μιας γειτονιάς ή μιας πλατείας.

Για να δείτε τι εννοώ πάμε μια βόλτα στην Times Square... Αν το αποτέλεσμα σας έπεισε και ανυπομονείτε πότε θα δούμε τα αυτοκίνητα της Google στους ελληνικούς δρόμους ξανασκεφτείτε το. Το πολύπαθο ιδιωτικό απόρρητο στο διαδίκτυο κινδυνεύει και πάλι.

Άνθρωποι που βρέθηκαν σε λάθος σημείο τη λάθος στιγμή και οι φωτογραφίες τους κάνουν τον γύρο του πλανήτη έχουν αρχίσει να στρέφονται νομικά εναντίον της Google. Παράλληλα, έντονος σκεπτικισμός επικρατεί για το αν και κατά πόσο αντίστοιχες απεικονίσεις μπορούν να αποτελέσουν πολύτιμο όπλο στα χέρια όποιου σχεδιάζει μια εγκληματική ενέργεια. Λέτε να ιδρώσει το αυτάκι της πολυπράγμονος Google;

Διαμαρτυρία των Τούρκων bloggers

Οι επισκέπτες εκατοντάδων τουρκικών blogs, από τις 13 Αυγούστου και μετά, έβλεπαν αντί περιεχομένου μια λιτή ανακοίνωση: "Η πρόσβαση στην ιστοσελίδα απαγορεύεται με απόφαση του δημιουργού της". Το συμβολικό κλείσιμο των τουρκικών blogs είναι μια αντίδραση στη λογοκρισία του Διαδικτύου που επιβάλλουν τα τουρκικά δικαστήρια.

Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία, οποιοδήποτε δικαστήριο της χώρας, ακόμα και το αντίστοιχο του δικού μας Ειρηνοδικείου, μπορεί να διατάξει ενός δικτυακού τόπου με το πρόσχημα ότι παραβιάζεται η τουρκική νομοθεσία ή πλήττονται τα συμφέροντα κάποιου Τούρκου πολίτη. Η κατάσταση στη γείτονα φαίνεται ότι έχει ξεπεράσει τα όρια της γελοιότητας, καθώς θύματα απαγορευτικών αποφάσεων έχουν πέσει δεκάδες γνωστοί ιστοτόποι, ανάμεσά τους το Wordpress, το Alibaba.com, το Slide.com και άλλοι. Ακόμη και το γνωστό YouTube έπεσε θύμα λογοκρισίας καθώς φιλοξενεί βιντεάκι με υπαινιγμούς για τις ιδιαίτερες προτιμήσεις του Κεμάλ Ατατούρκ.

Βεβαίως, το πρόβλημα δεν είναι αυτές καθαυτές οι απαγορεύσεις. Υπάρχουν δεκάδες τρόποι για να παρακάμψει κανείς μια "εθνική απαγόρευση" σε διεθνή δικτυακό τόπο ή να "μεταμφιέσει" την IP του με τρόπο ώστε να φαίνεται ότι ανήκει στο domain άλλης χώρας.  Οι Τούρκοι bloggers προσπαθούν με την κινητοποίησή τους να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη της χώρας τους και να πιέσουν την κυβέρνησή τους ώστε να πάρει τις απαραίτητες νομοθετικές πρωτοβουλίες για να τερματιστεί το καθεστώς ανελευθερίας.

Πριν πάντως βιαστείτε να πείτε πως αυτά συμβαίνουν μόνο στην Τουρκία θυμηθείτε τον, μακαρίτη πια, Δημήτρη Μαρούδα, υπουργό Τύπου και Επικοινωνιών στη δεκαετία του 1980, που υπεραμυνόμενος του κρατικού μονοπωλίου στη ραδιοτηλεόραση, απειλούσε πως θα διατάξει την Πολεμική Αεροπορία να καταρρίψει (!!!) τους δορυφόρους που θα τολμούσαν να μεταδώσουν πρόγραμμα στην ελληνική επικράτεια...

Η ιστοσελίδα με τη διαμαρτυρία των Τούρκων bloggers

Συνθέτω, αποσυνθέτω, ανασυνθέτω

Οι τελευταίες ήσυχες μέρες του Αυγούστου προσφέρονται για παιχνίδι. Μια πρόταση, αλιευμένη από τη Μαρία Μυστακίδου στην Ελευθεροτυπία, είναι το JigsawPlanet. Εκεί θα βρείτε εκατοντάδες παζλ, με διαφορετικό βαθμό δυσκολίας το καθένα, που απευθύνονται σ' όλες τις ηλικίες. Πέρα από τα έτοιμα παζλ το JigsawPlanet σας δίνει τη δυνατότητα να δημιουργήσετε τα δικά σας από φωτογραφίες ή αρχεία εικόνας που διαθέτετε και να τα μοιραστείτε στο διαδίκτυο. Το παιχνίδι είναι εύκολο, το περιβάλλον χρήσης εξαιρετικό αλλά προσέξτε μην κολλήσετε!

Δευτέρα 25 Αυγούστου 2008

Είναι το Google ο νέος κυρίαρχος των ΜΜΕ;

O Miguel Helft είναι δημοσιογράφος των New York Times, ειδικευμένος σε θέματα εταιρειών διαδικτύου. Τόσο η θέση του στην εφημερίδα όσο και οι βασικές του σπουδές (είναι μηχανικός λογισμικού) προσδιορίζουν τη θεματολογία του. Γράφει τεχνικά κυρίως θέματα αφήνοντας γι άλλους συντάκτες της εφημερίδας τις κοινωνιολογικές προεκτάσεις.

Στις 10 Αυγούστου ο Helft δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο "Is Google a Media Company?" Το άρθρο συζητήθηκε ευρύτατα κι όχι μόνον γιατί ο Helft κινούνταν στο, ασυνήθιστο γι αυτόν, πεδίο της ανάλυσης των ευρύτερων τάσεων στον χώρο των ΜΜΕ αλλά και γιατί, διαβάζοντας πίσω από τις γραμμές, μπορούσες να διακρίνεις την πρόθεση της εφημερίδας να εκφράσει ανησυχία για την εμπλοκή της Google στον χώρο των παραδοσιακών μέσων μαζικής ενημέρωσης και την άλωση της αγοράς που παραδοσιακά νέμονταν.

Σε μια πρώτη ανάγνωση, το άρθρο παρουσιάζει την εμπλοκή της Google στο χώρο των δικτυακών εγκυκλοπαιδειών με την έναρξη λειτουργίας του Knol, ως μια προσπάθεια να επεκταθεί στον χώρο της παραγωγής περιεχομένου. Διαβάζοντας, όμως, το κείμενο ήταν εύκολο, ακόμα και για τον πιο ανυποψίαστο αναγνώστη, να καταλάβει ότι στόχος της εφημερίδας ήταν να διατυπώσει όχι μόνο την ανησυχία της για τη μονοπωλιακή θέση που θα μπορούσε να καταλάβει το Google στον χώρο των ΜΜΕ αλλά και ένα είδος προειδοποίησης για την αντίδραση των παραδοσιακών εκδοτών.

Είναι όμως η Google μια εταιρεία των ΜΜΕ, όπως αναρωτιέται το άρθρο;

Η Google απαντά πως όχι, και δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει πως το βασικό πεδίο επιχειρηματικής της δραστηριότητας είναι η αναζήτηση περιεχόμενου και όχι η παραγωγή του.

Τυπικά είναι έτσι. Η Google δεν απασχολεί δημοσιογράφους ούτε συγγραφείς. Στην πράξη όμως, κάθε νέα επιχειρηματική κίνηση την φέρνει πιο κοντά στην παραγωγή περιεχομένου. Με το Knol ανταγωνίζεται τη Wikipedia, με το Blogger απέκτησε πρόσβαση σε μια από τις πιο δυναμικά αναπτυσσόμενες αγορές περιεχομένου. Παράλληλα, ψηφιοποιεί εκατομμύρια τίτλους βιβλίων που πρόκειται να διαθέσει μέσω της μηχανής αναζήτησης, κατέχει τα αρχεία του ιστορικού Usenet, προσφέρει μέσω του Google News άρθρα του Associated Press και οικονομικές πληροφορίες μέσω του Google Finance. και πάνω απ' όλα, της ανήκει το YouTube, το κορυφαίο site αποθήκευσης και διανομής περιεχομένου στον πλανήτη.

Τα παραδοσιακά ΜΜΕ βλέπουν με ανησυχία έναν νέο μεγάλο παίκτη να γιγαντώνεται στη γειτονιά τους και να υφαρπάζει ένα μεγάλο κομμάτι των διαφημιστικών εσόδων που ως τώρα νέμονταν και να απειλεί με ριζική ανακατανομή των ισορροπιών στον χώρο.

Μέχρι σήμερα, η σχέση των ΜΜΕ και της Google ήταν σχέση συνεργασίας κι όχι ανταγωνισμού. Οι δικτυακές εκδόσεις των εφημερίδων (αλλά και των καναλιών) δεν απειλούσαν τις συμβατικές εκδόσεις αντίθετα συνέβαλλαν στην κερδοφορία των επιχειρήσεων. Η μηχανή της Google διοχέτευε δικτυακή κίνηση στις εφημερίδες και τα δυο μέρη μοιράζονταν πρόσθετα διαφημιστικά έσοδα μέσω του AdSense.

Τώρα όμως, τα πράγματα αλλάζουν. Οι εφημερίδες δεν είναι οι κάτοχοι του περιεχομένου που παράγουν, απασχολώντας μάλιστα στρατιές δημοσιογράφων, αλλά ένας ακόμα προορισμός. Το Google News έχει καθημερινά περισσότερες επισκέψεις από όλες τις εφημερίδες των ΗΠΑ μαζί. Δε λέμε πια "βρήκα ένα άρθρο στους Times" αλλά "βρήκα ένα άρθρο στο Google".

Και δεν είναι μόνον αυτό. Η παράλληλη κυριαρχία της Google τόσο στον τομέα παραγωγής και φιλοξενίας περιεχομένου όσο και σε εκείνον των μηχανών αναζήτησης γεννά έναν ακόμη φόβο: να χρησιμοποιήσει η Google την παντοκρατορία της στο χώρο της δικτυακής αναζήτησης για να διοχετεύσει δικτυακή κίνηση στο περιεχόμενο που της ανήκει.

Παρότι κάτι τέτοιο δεν είναι λογικό ν' ανήκει στις προθέσεις της Google, οι φόβοι των παραδοσιακών εκδοτών δε φαίνεται να διασκεδάζονται. Αντίθετα, όπως προκύπτει και από μια σειρά ανάλογες επιθέσεις, φαίνεται να προετοιμάζονται για δυναμική αντιπαράθεση.

Έτσι, η διαπίστωση του Dr Yoffie, ειδικού σε θέματα ΜΜΕ, με την οποία κλείνει το κείμενο ηχεί περισσότερο ως απειλή παρά ως πρόβλεψη: "Αν η Google επεκταθεί, λέει στο χώρο του περιεχομένου, θα συναντήσει μπροστά τις ίδιες συγκρούσεις που αντιμετώπισε και η Microsoft πριν από μια δεκαετία. Πολλά από τα ζητήματα που είδαμε να αποτελούν σημεία τριβής ανάμεσα στη Microsoft και το ¨οικοσύστημά" της θα τα δούμε να αποτελούν σημεία τριβής ανάμεσα στην Google και το οικοσύστημά της".

Κυριακή 24 Αυγούστου 2008

Πάει κι αυτό...

Ούτε μια φιγούρα στο μέγεθος ανθρώπου...

Σήμανση βιντεοπαιχνιδιών



Παρότι πρόσφατες έρευνες τείνουν να αποενοχοποιήσουν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, τουλάχιστον ως προς τη σχέση τους με την επιθετικότητα των νέων, αυτό δε σημαίνει ότι κάθε παιχνίδι είναι κατάλληλο για κάθε παιδί. Είναι προφανές ότι δεν προορίζονται όλα τα παιχνίδια για όλους.

Όπως δε θα επέτρεπα στην εξάχρονη κόρη μου να δει τον "Εξορκιστή", έτσι δε θα της επέτρεπα και να παίξει Resident Evil. Δεν έχει την ψυχοσυναισθηματική ωριμότητα να διαχειριστεί την ωμή βία και το μεταφυσικό περιβάλλον του παιχνιδιού ούτε και το στρες που θα της δημιουργούσε. Νομίζω ότι κανείς γονιός δε θα επέτρεπε κάτι τέτοιο, τουλάχιστον ενσυνείδητα.

Κι όμως, έχει τύχει να δω παιδιά, ελάχιστα μεγαλύτερα, να παίζουν με τις ώρες παιχνίδια που περιέχουν υλικό -όχι πάντα βίαιο- αλλά πάντως απολύτως ακατάλληλο για την ηλικία τους. Παιχνίδια που διδάσκουν τον τζόγο, που εμπεριέχουν ή ενθαρρύνουν τις διακρίσεις, παιχνίδια με σεξουαλικό περιεχόμενο ή με απεικονίσεις χρήσης ναρκωτικών βρίσκονται συχνά στους υπολογιστές των παιδιών.

Το ψηφιακό χάσμα, που πολύ συχνά χωρίζει τα παιδιά από τους γονείς τους, εμποδίζει την αποτελεσματική εποπτεία της χρήσης των βιντεοπαιχνιδιών με αποτέλεσμα η αφοπλιστική παραδοχή "...εγώ δεν έχω ιδέα από υπολογιστές" να οδηγεί είτε στην πλήρη απαγόρευση είτε στην ανεξέλεγκτη χρήση των παιχνιδιών.

Να το ξεκαθαρίσουμε: απαγόρευση των παιχνιδιών δεν μπορεί να υπάρξει. Τα παιχνίδια αποτελούν κομμάτι της κουλτούρας των νέων και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Αν απαγορεύονται στο σπίτι θα είναι πάντα διαθέσιμος ο υπολογιστής κάποιου φίλου ή το net cafe της γωνίας. 

Όσο όμως αδιέξοδη είναι η απαγόρευση άλλο τόσο απαράδεκτη είναι και η ασύδοτη ελευθερία των παιδιών να έχουν πρόσβαση σε περιεχόμενο ακατάλληλο για την ηλικία τους. 

Είναι προφανές ότι ο ψηφιακός αλφαβητισμός και η ενημέρωση των γονιών αποτελούν (κι εδώ) όρο εκ των ων ουκ άνευ για την προστασία των παιδιών. Κι όμως, παρότι πολλή κουβέντα γίνεται για την ασφάλεια στο διαδίκτυο ελάχιστα γνωρίζουμε για την ασφαλή επιλογή βιντεοπαιχνιδιών ανάλογα με την ηλικία των παιδιών.

Κάθε βιντεοπαιχνίδι υποχρεωτικά έχει σήμανση ώστε να ξέρουμε σε ποιες ηλικίες απευθύνεται.

Υπεύθυνος φορέας γαι τη σήμανση των βιντεοπαιχνιδιών είναι η PEGI συντομογραφία του Πανευρωπαϊκού Συστήματος Πληροφόρησης για τα Ηλεκτρονικά Παιχνίδια (Pan European Game Information). Είναι το πρώτο πανευρωπαϊκό σύστημα αποτίμησης των ορίων ηλικίας για τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και τα βιντεοπαιχνίδια, που παρέχει στους γονείς, τους αγοραστές και τους καταναλωτές μέσω διαδικτύου πληροφόρηση σχετικά με το αν το περιεχόμενο ενός παιχνιδιού είναι κατάλληλο για μια συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα.

Tο σύστημα PEGI χρησιμοποιεί πέντε ηλικιακές κατηγορίες:

  • από τριών χρονών και πάνω,

  • από επτά χρονών και πάνω,

  • από 12 χρονών και πάνω,

  • από 16 χρονών και πάνω και

  • από 18 χρονών και πάνω.


Παράλληλα, και σε συνδυασμό με την ηλικιακή σήμανση, το PEGI χρησιμοποιεί και σήμανση για το περιεχόμενο κάθε παιχνιδιού. Στον πίνακα που ακολουθεί μπορείτε να δείτε ταλογότυπα που χρησιμοποιούνται για να προειδοποιήσουν τον καταναλωτή για το περιεχόμενο κάθε παιχνιδιού. 





























Χυδαία γλώσσα
Το παιχνίδι εμπεριέχει χυδαία γλώσσα
Διακρίσεις
Το παιχνίδι απεικονίζει διακρίσεις ή εμπεριέχει υλικό που μπορεί να τις ενθαρρύνει
Ναρκωτικά
Το παιχνίδι απεικονίζει τη χρήση ναρκωτικών ή εμπεριέχει αναφορές σε αυτήν
Φόβος
Το παιχνίδι μπορεί να είναι τρομακτικό για τα μικρά παιδιά
Τζόγος
Παιχνίδια που παροτρύνουν σε τζόγο ή τον διδάσκουν
Σεξ
Το παιχνίδι απεικονίζει γυμνότητα και/ή σεξουαλική συμπεριφορά ή σεξουαλικές αναφορές
Βία
Το παιχνίδι εμπεριέχει απεικονίσεις βίας

Τέλος, αν θέλετε να μάθετε τη βαθμολόγηση που έλαβε κάποιο συγκεκριμένο παιχνίδι, αυτό μπορεί να γίνει εύκολα μέσω της βάσης δεδομένων του PEGI. Η βάση δεδομένων σας δείχνει το λογότυπο καθώς και τις περιγραφές που ισχύουν για το παιχνίδι της επιλογής σας. Η βάση δεδομένων PEGI καλύπτει όλα τα παιχνίδια που έχουν ταξινομηθεί ως τώρα στα πλαίσια του συστήματος PEGI, το οποίο λειτουργεί από το Μάρτιο του 2003.

Θα πρέπει όμως να γίνει απολύτως σαφές ότι το σύστημα PEGI δεν εποπτεύεται από τις εθνικές αρχές των 29 ευρωπαϊκών χωρών στις οποίες εφαρμόζεται αλλά αποτελεί πρωτοβουλία της ISFE, της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Διαδραστικού Λογισμικού (Interactive Software Federation of Europe), η οποία έχει και τη διαχείρισή του.

Το σύστημα PEGI είναι ένα εθελοντικό σύστημα στο οποίο οι διαβαθμίσεις γίνονται από τα μέλη ή από την ίδια τη βιομηχανία παιχνιδιού. Αυτό γίνεται μέσω εντύπου αυτοαξιολόγησης. Αφού εξετάσει ένα παιχνίδι, ο εσωτερικός κωδικοποιητής χρησιμοποιεί ένα ενδοδίκτυο (Ιntranet) για να απαντήσει σε έναν αριθμό ερωτήσεων, μετά από τις οποίες η διαβάθμιση του παιχνιδιού δίνεται αυτόματα. Για κάθε κατηγορία περιεχομένου καθορίζεται μια ηλικία, βάσει των απαντήσεων στο έντυπο αξιολόγησης

Η στενή σχέση του συτήματος με τη βιομηχανία λογισμικού θα πρέπει ασφαλώς να μας κάνει επιφυλακτικούς. Αναδεικνύει όμως παράλληλα και την ανάγκη της διαρκούς ενημέρωσης των γονιών και της προσωπικής τους εμπλοκής.

Εδώ η αποποίηση ευθύνης πίσω από το αφοπλιστικό "...εγώ δεν ξέρω από υπολογιστές" δεν ισχύει.

Εμείς τους ντοπάρουμε!

Πάντα εύστοχος ο Ν. Δήμου συμπυκνώνει στην Καθημερινή την ουσία της υπόθεσης ντόπινγκ:

"Πριν από τέσσερα χρόνια, κατακτώντας το χρυσό της Ολυμπιακό μετάλλιο, η Φανή Χαλκιά είπε μερικά βαρυσήμαντα λόγια ? που, σύμφωνα με το (κρατικό) Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων: «θα έπρεπε να διδάσκονται στα σχολεία». Τα θυμίζω: «Οι Έλληνες είμαστε γεννημένοι πρώτοι. Τα υπόλοιπα είναι για τους δεύτερους. Το αποδεικνύουμε εδώ και χιλιάδες χρόνια σε όλο τον κόσμο. Το έχουμε στα κύτταρά μας και είναι το μεγαλύτερο δώρο. Είναι κρίμα να το αμφισβητούμε. Όταν υπάρχει ελληνική ψυχή, μπορείς να κατακτήσεις την κορυφή του κόσμου». Πράγμα που σημαίνει πως η μετέπειτα πρόεδρος των Ελλήνων Ολυμπιονικών ήταν ήδη τότε ντοπαρισμένη. Όχι με μεθυλτριενολόνη. Με εθνικισμό. Που είναι (μαζί με το χρήμα) το κίνητρο πίσω από κάθε ντοπάρισμα. Όταν ολόκληρη η χώρα νιώθει «εθνικά υπερήφανη» διότι κάποιος συμπατριώτης (ή και ομογενής) πήδηξε ψηλότερα ή έτρεξε πιο γρήγορα, του δίνει την ώθηση για επικράτηση με κάθε κόστος. Οταν επιπλέον συμπληρώνει τη δόξα με απλόχερη οικονομική και επαγγελματική επιβράβευση, τον ωθεί σε πιο γρήγορη καταστροφή της υγείας του. Εμείς είμαστε που σπρώχνουμε τους νέους στην ντόπα. Θέλουμε να σταματήσουν; Ας πάψουμε να δίνουμε τόση σημασία στις πρωτιές και τα ρεκόρ (αλλά περισσότερη στην καθημερινή άθληση). Ας σταματήσουν πρόεδροι και πρωθυπουργοί να σφίγγουν θερμά το χέρι της μεθυλτριενολόνης και να συγχαίρουν την τεστοστερόνη. Ας μαζευτούν οι δημοσιογραφικοί διθύραμβοι περί «εθνικών θριάμβων», λες και πρόκειται για τη νίκη του Μαραθώνα. Και ας περικοπούν τα σπάταλα κονδύλια για την τερατογένεση των ολίγων. Ας δοθούν στην υγιεινή άσκηση των πολλών. Α, ναι ? κι ας μπούνε μερικοί στη φυλακή. Η νομοθεσία το προβλέπει?"

Τα βιντεοπαιχνίδια δεν ευθύνονται για τη βία...

Κάθε εποχή έχει ένα βολικό δαίμονα. Του φορτώνει όλες τις αμαρτίες του κόσμου και ξενοιάζει. Κι όσο πιο καθολικός ο αφορισμός τόσο πιο εύκολο να γίνει αιτία όλων των δεινών. Αντιρρήσεις δεν επιτρέπονται, άλλωστε "το λένε όλοι".

Στη δική μου γενιά, για παράδειγμα, η αιτία όλων των δεινών ήταν η τηλεόραση. Ποια τηλεόραση δηλαδή; Δυο κανάλια είχαμε όλα κι όλα, με πρόγραμμα πέντε - έξι ωρών την ημέρα. Κι όμως, αυτή η αστεία, με τα σημερινά δεδομένα, τηλεόραση ευθυνόταν για όλα τα δεινά.

Αδιάβαστος ερχόταν ο μαθητής στο σχολείο; Τον "ξεμυάλισε" η τηλεόραση... Επιθετικός; Εμ, μ' αυτά τα βίαια αμερικάνικα έργα που παίζει η τηλεόραση... Και για τις μουσικές που ακούγαμε και για τις μουσικές που δεν ακούγαμε, και για τις αξίες που είχαμε και για τις αξίες που δεν είχαμε, και για τα ελληνικά που μιλάγαμε και (κυρίως) για τα ελληνικά που δεν μιλάγαμε, πάλι η τηλεόραση έφταιγε. Και να παρελαύνουν ειδικοί και "ειδικοί" και να τρομοκρατούν τους άμοιρους γονείς για το πώς η τηλεόραση αποβλακώνει, για το πώς σκοτώνει τα εγκεφαλικά κύτταρα, για τα μηνύματα που ύπουλα διοχετεύει στην ανυποψίαστη νεολαία και απειλούν το έθνος, την πίστη, τη θρησκεία, την οικογένεια, την ηθική, στο όνομα -Κύριος οίδε- ποιων ανομολόγητων σκοπών και συμφερόντων...

Σήμερα, χωρίς η τηλεόραση να έχει περάσει στο απυρόβλητο, νέοι κίνδυνοι έρχονται να στοιχειώσουν τον ύπνο των γονιών. Ένας απ' αυτούς είναι τα βιντεοπαιχνίδια που ενοχοποιούνται κυρίως για την έξαρση της βίας στη νεολαία. Σχεδόν δεν υπάρχει αιματηρό επεισόδιο με πρωταγωνιστές νέους που να μην φέρνει στην επιφάνεια τη στενή, υποτίθεται, σχέση ανάμεσα στα βιντεοπαιχνίδια και τον εθισμό στη βία. Μάλιστα σε ακραία περιστατικά νεολαιίστικης βία, η ενασχόληση των νεαρών παραβατών με κάποιο ηλεκτρονικό παιχνίδι συνδέεται με την παραβατική συμπεριφορά με (σχεδόν) αποκλειστική σχέση αιτίου - αιτιατού.

Όταν πέρυσι ο 23χρονος Cho Seung-Hui μπήκε στο κολέγιο όπου σπούδαζε, πυροβόλησε και σκότωσε 32 ανθρώπους για να αυτοκτονήσει  τελικά και ο ίδιος, η συντηρητική Αμερική είχε την απάντηση: ο νεαρός δολοφόνος ανέπτυξε αντικοινωνική συμπεριφορά γιατί έπαιζε βίαια βιντεοπαιχνίδια (στον υπολογιστή του βρέθηκε εγκατεστημένο το Counter-Strike). Με μιας είχαν διαγραφεί όλοι οι κοινωνικές, πολιτικές και ψυχολογικές συνιστώσες που θα μπορούσαν να θεωρηθούν συναίτιες στην τραγωδία.

Αηδιασμένος από τη βαθύτατα υποκριτική συμπεριφορά, ο γνωστός συγγραφέας μυθιστορημάτων τρόμου Stephen King (που δεν ανήκει καν στους οπαδούς των βιντεοπαιχνιδιών) σε κείμενό του στο American Magazine Entertainment Weekly επιτέθηκε σ' όσους αβίαστα υιοθετούσαν ανάλογες απόψεις γράφοντας ότι "...ο Cho, δεν έγινε δολοφόνος επειδή ήταν λάτρης του Counter-Strike αλλά επειδή, χάρη στην σχεδόν παθολογική  αγάπη των Αμερικανών για τα όπλα, δεν είχε κανένα πρόβλημα να προμηθευτεί και να χρησιμοποιήσει ένα ημιαυτόματο όπλο εννέα χιλιοστών. Αν ο Cho είχε προμηθευτεί ένα χειριστήριο βιντεοπαιχνιδιού δεν θα είχε σκοτώσει κανέναν, ούτε τον εαυτό του".

Πάντως, μέχρι πρόσφατα, αρκετές έρευνες συνέκλιναν στην άποψη ότι πράγματι τα βίαια βιντεοπαιχνίδια οδηγούν σε βίαιη συμπεριφορά. Νεότερες έρευνες  όμως, έρχονται να ανατρέψουν αυτή τη βεβαιότητα.

Οι καθηγήτριες της Ιατρικής Σχολής του Harvard, Lawrence Kutner και Cheryl K. Olson, σε μεγάλης κλίμακας έρευνα, που χρηματοδοτήθηκε από το Αμερικανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης με 1, 5 εκ $, ερεύνησαν την επίδραση των βιντεοπαιχνιδιών σε 1250 εφήβους. Τα αποτελέσματα της έρευνας που διήρκεσε από το 2004 ως το 2007, ανατρέπουν βεβαιότητες χρόνων και ανοίγουν το δρόμο για μια πιο ψύχραιμη επανεκτίμηση του ρόλου των βιντεοπαιχνιδιών και της επίδρασής τους στη διαμόρφωση της προσωπικότητας παιδιών και εφήβων.

Οι ερευνήτριες κατέληξαν ότι τα βιντεοπαιχνίδια από μόνα τους δεν συνιστούν απειλή. Αν υπήρχε, σημειώνουν, άμεση σχέση τους με την νεανική εγκληματικότητα τότε η κατακόρυφη αύξηση των πωλήσεών τους (από 3,2 δισ $ το 1995 έφτασαν στα 7 δισ $ το 2007) θα είχε σημάνει και αντίστοιχη αύξηση των κρουσμάτων βίας με πρωταγωνιστές νέους. Αντίθετα όμως, παρατηρείται σημαντική μείωση της νεανικής εγκληματικότητας.

Για τους περισσότερους νέους η ενασχόληση με τα βιντεοπαιχνίδια λειτουργεί όχι μόνο αγχολυτικά αλλά και συμβάλλει στην εκτόνωση της επιθετικότητας, που, κάτω από άλλες συνθήκες, θα εκτόνωναν στο άμεσο περιβάλλον τους.

Βεβαίως κάποια παιδιά, κυρίως μετά από πολύωρο παιχνίδι εμφανίζουν κάποια επιθετικότητα, η οποία όμως, σύμφωνα με τις ερευνήτριες, έλκει την καταγωγή της από άλλους παράγοντες που έχουν σχέση με το κοινωνικό και πολιτισμικό περιβάλλον των παιδιών και πάντως δεν είναι σημαντικά διαφορετική από την επιθετικότητα που θα ανέπτυσσαν βλέποντας μια ταινία περιπέτειας.

Παράλληλα, οι ερευνήτριες τονίζουν με έμφαση τη θετική συμβολή των βιντεοπαιχνιδιών στη νοητική ανάπτυξη των παιδιών.

Οι Kutner και Olson συγκέντρωσαν τα πορίσματα της έρευνάς τους στο βιβλίο Grand Theft Childhood: The Surprising Truth About Violent Video Games, στο οποίο τονίζουν την ανάγκη της υπεύθυνης ενημέρωσης γονιών και εκπαιδευτικών ώστε να μπορούν τόσο να επιβλέψουν την ενασχόληση των παιδιών με τα βιντεοπαιχνίδια όσο και να συμβάλλουν στην ορθή επιλογή τους ανάλογα με την ηλικία και την ψυχοσυναισθηματική τους ανάπτυξη (με τα κριτήρια επιλογής αλλά και την ισχύουσα σήμανση θα ασχοληθούμε σε επόμενο post)

Παρασκευή 22 Αυγούστου 2008

Προσωπικά δεδομένα και διαδίκτυο (και πάλι!)

Άλλη μια φορά το θέμα των προσωπικών δεδομένων και της χρήσης τους στο διαδίκτυο έρχεται στο προσκήνιο. Η (πανίσχυρη) Επιτροπή Ενέργειας και Εμπορίου του Αμερικανικού Κογκρέσου ξεκίνησε την 1η Αυγούστου προανάκριση για τις αμφιλεγόμενες πρακτικές παρακολούθησης με τις οποίες συλλέγουν και μεταπωλούν δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα 33 δικτυακές επιχειρήσεις (μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν οι Google, Yahoo!, Microsoft).

Αντικείμενο  της έρευνας που συνεχίζεται είναι οι λεγόμενες συμπεριφορικές ή στοχευμένες διαφημίσεις που προβάλλονται στους ιστοτόπους που επισκεπτόμαστε. Οι μεγάλες δικτυακές επιχειρήσεις χρησιμοποιώντας cookies, παρακολουθούν τις δικτυακές κινήσεις κάθε χρήστη, διαμορφώνουν το προφίλ του βάσει των συνηθειών και των προτιμήσεών του και στη συνέχεια των βομβαρδίζουν με διαφημίσεις "κοντά στα ενδιαφέροντα" του.

Αυτό όμως, που είναι άγνωστο είναι σε ποιους τρίτους μεταπωλούνται αυτά τα δεδομένα, πώς συνδέονται (και αν) με άλλα δημογραφικά ή προσωπικά δεδομένα, πόσο καιρό διατηρούνται και ποιοι έχουν πρόσβαση σ' αυτό το υλικό. Το κυριότερο όμως, που φαίνεται ν' απασχολεί την επιτροπή, είναι αν η συλλογή και επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων είναι σε γνώση των χρηστών ή όχι.

Φαίνεται ότι ο φόβος επιβολής σημαντικών κυρώσεων οδήγησε δυο από τις εταιρείες (Google και Yahoo) στην απόφαση να δώσουν στους χρήστες τη δυνατότητα να απαλλαγούν από τα cookies με τα οποία παρακολουθούν τις κινήσεις τους. Βεβαίως, όπως επισημαίνει το έγκυρο για θέματα τεχνολογίας TechCrunch, οι εταιρείες έσπευσαν να υιοθετήσουν αυτή την πρακτική γιατί είναι οπωσδήποτε καλύτερο (για τις ίδιες) να είναι προαιρετική η απαλλαγή από τα cookies παρά να είναι προαιρετική η ενεργοποίησή τους...

Κόλαση και Παράδεισος

Γράφει σε σύντομο σημείωμά της στα ΝΕΑ η Φωτεινή Τσαλίκογλου:

"Η Νέλλυ Μυλωνά στο Μega για τους απαγωγείς του συζύγου της: « Δεν νιώθω μίσος. Οι άνθρωποι αυτοί ζούνε μέσα στην κόλαση. Εμείς περάσαμε από την κόλαση κι επιστρέψαμε στον παράδεισο όπου ζούσαμε και πριν».

Ένα μάθημα. Μήπως θα άξιζε οι κάθε λογής αναλυτές των ειδεχθών συμπεριφορών να λάβουν υπόψη τους αυτά τα λόγια; Ράπισμα στη βολική θεωρία του γεννημένου εγκληματία και των νεολομπροζιανών τους αναβιώσεων. "

Προσυπογράφω...

Ο νέος Internet Explorer προστατεύει τα προσωπικά δεδομένα;

Δυο - τρία χρόνια πριν, συνάδελφος που προφανώς είχε λόγους να αναζητήσει στο διαδίκτυο περισσότερες πληροφορίες για κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας, αναζητά πληροφορίες στον κοινόχρηστο υπολογιστή που βρίσκεται στο γραφείο των καθηγητών. Στο επόμενο διάλειμμα, άλλος συνάδελφος κάθεται στον υπολογιστή και ψάχνοντας για τον προορισμό που τον ενδιαφέρει μπαίνει στον πειρασμό να δει που οδηγούν οι τελευταίες διευθύνσεις που έχουν πληκτρολογηθεί. Γεμάτος αφέλεια (;) γυρίζει στο γεμάτο γραφείο και λέει:

-Καλά, ποιος πάσχει από...;

Αντίστοιχα περιστατικά έχουν συμβεί αρκετές φορές σε χώρους που φιλοξενούν κοινόχρηστους υπολογιστές. Μάλιστα, μεγάλες εταιρείες έχουν εγκαταστήσει ειδικό λογισμικό που ελέγχει τους προορισμούς που επέλεξαν οι υπάλληλοι χρησιμοποιώντας το εταιρικό δίκτυο.

Η Microsoft θέλοντας να ενισχύσει τον Internet Explorer, που χάνει συνεχώς ποσοστό από τον Firefox,  ετοιμάζει λειτουργία περιήγησης στο Ίντερνετ που θα περιορίζει τα ψηφιακά ίχνη που αφήνει πίσω του ο χρήστης . Συγκεκριμένα, η εταιρεία κατέθεσε αίτηση για δύο πατέντες που αφορούν μεθόδους για την διαγραφή δεδομένων που καταγράφουν τα προγράμματα πλοήγησης, για την απενεργοποίηση χαρακτηριστικών που καταγράφουν τις σελίδες που επισκέπτεται ο χρήστης ή την ειδοποίηση προς τους χρήστες για το ότι τα στοιχεία τους καταγράφονται από τις ιστοσελίδες.

Παρόμοιες δυνατότητες διαγραφής του ιστορικού και ανώνυμης χρήσης έχει ο Safari από το 2005 ενώ η αντίστοιχη δυνατότητα του Firefox αναμένεται. Η beta 2 έκδοση αναμένεται ως το τέλος Αυγούστου ενώ η πλήρης νέα έκδοση προγραμματίζεται να κυκλοφορήσει τον Δεκέμβριο.

Beta 1 έκδοση (για προγραμματιστές)

IE 8 to get ?porn mode?? Άρθρο στο ZDNET (μη σας ξενίσει ο όρος. Ο συντάκτης τον χρησιμοποιεί για ευνόητους λόγους...)

Πέμπτη 21 Αυγούστου 2008

Αυτοκαταστρεφόμενο e-mail

Πολύ συχνά για να εγγραφούμε σ' ένα forum ή ένα site απαιτείται να δώσουμε το e-mail μας ώστε να σταλεί σ' αυτό ένας σύνδεσμος για να ολοκληρωθεί η διαδικασία εγγραφής. Καθώς όμως, παρά τις υποσχέσεις για μη χρησιμοποίηση των στοιχείων μας, οι λογαριασμοί ηλεκτρονικού ταχυδρομείου γίνονται αντικείμενο συναλλαγής, είναι πιθανό να δούμε σύντομα την ηλεκτρονική μας θυρίδα να γεμίζει από ανεπιθύμητα διαφημιστικά ή παραπλανητικά μηνύματα, ιούς, trojans, worms και άλλα επιθετικά είδη του διαδικτυακού οικοσυστήματος.

Μια λύση είναι να χρησιμοποιήσουμε έναν προσωρινό λογαριασμό e-mail, ο οποίος ...αυτοκαταστρέφεται μετά από 15 λεπτά. Έτσι, έχουμε όλο τον χρόνο να κάνουμε τη δουλειά μας και να αφήσουμε ανέπαφο τον κανονικό μας λογαριασμό.

Αρκετοί ιστοτόποι παρέχουν την υπηρεσία με γνωστότερο τον GuerrrilaMail.

Τετάρτη 20 Αυγούστου 2008

Θεέ μου, ένα ελάφι!

Παλιό (και μάλλον κρύο) το ανέκδοτο αλλά πάντα διδακτικό: ένας κυνηγός περιπλανιέται στο δάσος για ώρες χωρίς να καταφέρει να εντοπίσει θήραμα. Έχει αρχίσει ήδη να σκέπτεται την άγρια καζούρα που τον περιμένει στο καφενείο όταν ξαφνικά, λίγα μόλις μέτρα μπροστά του, βλέπει ένα ελάφι. Κοντοστέκεται για μια στιγμή γιατί ξέρει ότι το κυνήγι του ελαφιού απαγορεύεται αλλά έπειτα σκέπτεται ότι έχει χρόνια να φανεί θηροφύλακας από εκείνα τα μέρη. Σηκώνει λοιπόν το όπλο, σημαδεύει, πυροβολεί, σκοτώνει το άμοιρο ζώο, το φορτώνεται στον ώμο και καμαρωτός αρχίζει να κατηφορίζει προς το χωριό.

Για κακή του τύχη όμως, ο ΑΣΕΠ έχει μόλις επιβλέψει τη νομιμότητα της πρόσληψης μερικών  θηροφυλάκων (με διαδικασία συνέντευξης) και τους έχει στείλει για μερικές μέρες να περιπολούν στο δάσος πριν αποσπαστούν "για τις ανάγκες της υπηρεσίας" σε θέση γραφείου (στην Ελλάδα, ο υπάλληλος δεν είναι ανάγκη να μείνει καιρό στην οργανική του θέση, η φήμη του περάσματός του απ? αυτήν αναπληρώνει την απουσία του).
Ο κυνηγός μας λοιπόν πέφτει πάνω στην περίπολο και ο επικεφαλής, με την υπεροψία που το αξίωμά του δικαιολογεί, σταματά τον κυνηγό και του λέει:
- Τι είναι αυτό στον ώμο σου;
Ο κυνηγός στρέφει λίγο το κεφάλι προς τον ώμο και με απορία απαντά:
-Ο γιακάς του μπουφάν μου?
-Πιο κει, πιο κει, λέει ο θηροφύλακας.
-Ο ιμάντας του όπλου φυσικά?
-Πιο κει, πιο κει, επιμένει ο θηροφύλακας.
Ο κυνηγός στρέφει το βλέμμα του στο ελάφι, γουρλώνει τα μάτια του, αναπηδά έντρομος και ενώ με το χέρι του προσπαθεί να ξεσκονίσει τον ώμο του κραυγάζει:
-Θεέ μου, ένα ελάφι!

Μη μου πείτε ότι δε σας θυμίζουν τον έκπληκτο κυνηγό οι λογής ? λογής πολιτικοί και αθλητικοί παράγοντες, που παρελαύνουν από τα τηλεοπτικά παράθυρα  εμβρόντητοι (και καλά),  μετά την αποκάλυψη των τελευταίων κρουσμάτων ντόπινγκ...

Δευτέρα 18 Αυγούστου 2008

Gunar Hering: Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα, 1821-1936

Ένα βιβλίο που διάβασα πρόσφατα και με εντυπωσίασε τόσο με τον πλούτο των στοιχείων του -προϊόν μακρόχρονης έρευνας - όσο και με τον γόνιμο προβληματισμό του είναι το δίτομο έργο του Gunar Hering "Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα, 1821-1936". Παρότι, για να είμαι ειλικρινής, ξεκίνησα τη μελέτη του για να εμπλουτίσω το υλικό του αντίστοιχου κεφαλαίου της Ιστορίας Κατεύθυνσης Γ΄ Λυκείου, στην πορεία ανακάλυψα  ότι η ανάλυσή του δεν περιορίζεται στο κομματικό και πολιτικό σύστημα αλλά προεκτείνεται στην κοινωνική δομή, την οικονομία, το ιδεολογικό και πνευματικό κλίμα και τις κοινωνικές συγκρούσεις της εποχής.

Ο Γκούνναρ Χέρινγκ (1934-1994) υπήρξε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Βιέννης, υφηγητής του Πανεπιστημίου του Φράιμπουργκ, καθηγητής Ιστορίας της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης στο Πανεπιστήμιο Γκέττινγκεν και καθηγητής Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Γνώστης των περισσότερων βαλκανικών γλωσσών, δημοσίευσε μελέτες για πολιτκά, κοινωνικά, πνευματικά και ιδεολογικά ζητήματα της νεότερης βαλκανικής και ελληνικής ιστορίας.

Το δίτομο έργο του "Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα, 1821-1936", που εκδόθηκε από το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας σε μετάφραση Θόδωρου Παρασκευόπουλου είναι προϊόν μακρόχρονης εξαντλητικής έρευνας, μεθοδικής σπουδής και γόνιμου στοχασμού και εξιστορεί τη δημιουργία και τους μετασχηματισμούς των ελληνικών πολιτικών κομμάτων κατά την περίοδο 1821-1936. Ο συγγραφέας αναλύει τις ιδεολογικές θέσεις και  τα προγράμματα των κομμάτων, τους άρρητους στόχους και τις πρακτικές πολιτικές αποφάσεις τους, την οργανωτική δομή, τις προπαγανδιστικές μεθόδους και τις αντιπαραθέσεις τους. Αντιμετωπίζοντας κριτικά την παλαιότερη ιστοριογραφία, η οποία προσέγγιζε συνήθως το κομματικό φαινόμενο με αρνητική προδιάθεση, επισημαίνει τις μεθοδολογικές αδυναμίες των ιστορικών ερμηνειών που υπερτονίζουν το ρόλο των προσωπικών φιλοδοξιών, των εξωτερικών επιρροών ή των πελατειακών σχέσεων.

Κυριακή 17 Αυγούστου 2008

Εκπαιδευτικός (παύλα) ερευνητής

Ας υποθέσουμε ότι κάποιος ξυπνά από μακροχρόνιο κώμα σε έρημο δωμάτιο ελληνικού νοσοκομείου. Αν υπάρχει τηλεόραση μπορεί αμέσως να προσδιορίσει την εποχή. Τον Γαϊτάνο βλέπει; Μεγάλη Εβδομάδα. Τον Σαντεκάι; Χριστούγεννα. Την Μπόκοτα; Μάιος. Το σύστημα  πάσχει - για ευνόητους λόγους- μόνο ως προς τον Ψωμιάδη και τον Γεωργιάδη.

Αν όμως

Σάββατο 16 Αυγούστου 2008

Ο αδαής δάσκαλος

Ένα σχόλιο της arganasta μου θύμισε ότι μέρες τώρα αναβάλλω ένα κείμενο για το βιβλίο του Ζακ Ρανσιέρ, "Ο αδαής δάσκαλος, πέντε μαθήματα πνευματικής χειραφέτησης", που διάβασα πρόσφατα, μετά την παρουσίασή του από τον πάντα ενημερωμένο και ανήσυχο Θανάση Γιαλκέτση στο ένθετο Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας.

Κείμενο συναρπαστικό, που ενώ αρχικά με "σόκαρε" για την επίθεση που επιχειρεί στην παιδαγωγική επιστήμη και τις παιδαγωγικές θεωρίες, με οδήγησε στη συνέχεια σε μια διαδικασία αναστοχασμού για τις προτεραιότητες στο καθημερινό εκπαιδευτικό έργο.

Το 1818, ο Γάλλος δάσκαλος Ζοζέφ Ζακοτό, βρέθηκε εξόριστος στη Λουβέν να διδάσκει Ολλανδούς φοιτητές που δε γνώριζαν γαλλικά ενώ και ο ίδιος δε γνώριζε φλαμανδικά. Ο Ζακοτό έδωσε στους φοιτητές του μια δίγλωσση έκδοσή του «Τηλέμαχου» του Φενελόν και τους ζήτησε να μάθουν το γαλλικό κείμενο με τη βοήθεια της μετάφρασης.

Η επιτυχία του παιδαγωγικού του πειράματος υπήρξε μεγάλη και ο Ζακοτό συμπέρανε ότι η γνώση δεν είναι απαραίτητη στη διδασκαλία, ούτε η ερμηνεία απαραίτητη στη μάθηση. Τα αποτελέσματα αυτού του ασυνήθιστου πειράματος παιδαγωγικής τον οδήγησαν στη διαπίστωση ότι όλοι οι άνθρωποι είναι εξίσου νοήμονες. Βασισμένος σ' αυτήν τη διαπίστωση, ο Ζακοτό επινόησε μια συνολική προσέγγιση στα ζητήματα μάθησης  και μια μέθοδο που ονόμασε πνευματική χειραφέτηση, μια μέθοδο που επιτρέπει, για παράδειγμα, σε αναλφάβητους γονείς να διδάξουν οι ίδιοι τα παιδιά τους.Εκκινώντας από το (αμφιλεγόμενο) πείραμα του Ζακοτό, ο Ζακ Ρανσιέρ, φιλόσοφος και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού St. Denis, επιτίθεται στις τρέχουσες εκπαιδευτικές και κοινωνιολογικές θεωρίες προτείνοντας μια ριζοσπαστική αναδιατύπωση των όρων εξασφάλισης της ισότητας αλλά και της ελευθερίας.

Παρότι η επίθεση στα παιδαγωγικά συστήματα και θεωρίες αρχικά σοκάρει, γρήγορα γίνεται κατανοητό ότι στόχος του Ρανσιέρ είναι η επαναδιατύπωση των σκοπών της εκπαίδευσης. Η ισότητα δεν είναι στόχος προς επίτευξη (αφού η παιδαγωγική θεωρία διαιωνίζει την πνευματική ανισότητα μιας και ο μαθητής δεν πρόκειται ποτέ να ξεπεράσει τον παιδαγωγό ούτε ο λαός τη "φωτισμένη" ελίτ) αλλά σημείο εκκίνησης μιας πνευματικής χειραφέτησης χάρη στην οποία, ακόμα και στους κόλπους μιας άνισης κοινωνίας, διαμορφώνεται η δυνατότητα μιας κοινότητας ίσων. Όμως, η ισότητα δεν χαρίζεται από φωτισμένους παιδαγωγούς, αλλά ασκείται και επιβεβαιώνεται από όσους είναι ικανοί να χρησιμοποιούν μόνοι τους την πνευματική τους δύναμη.

Εικονοκλαστικό και ρηξικέλευθο το βιβλίο του Ρανσιέρ, συνιστά μια χρήσιμη πνευματική άσκηση (και) για εκπαιδευτικούς, μας καλεί να ξανασκεφτούμε τις παιδαγωγικές προτεραιότητες και να επανακαθορίσουμε το περιεχόμενο της σχέσης μας με τους μαθητές.

Night by day

Στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο η έλλειψη τεχνικών μέσων και πόρων έκανε σχεδόν απαγορευτικά τα νυχτερινά γυρίσματα. Έτσι, οι εφευρετικοί κινηματογραφιστές κατέφευγαν σε μια τεχνική γνωστή ως night by day: τα γυρίσματα γίνονταν μέρα μεσημέρι αλλά η προσθήκη ειδικών φίλτρων οδηγούσε σ' ένα αποτέλεσμα "λαμπρής νύχτας".

Τη θυμήθηκα την τεχνική καθώς θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τη ζωή μου τις τελευταίες είκοσι μέρες. Η άφιξη μιας φοβερής και τρομερής μπέμπας καταύγασε  τη ζωή αλλά και ...τις νύχτες μας. Καθώς δε λέει να κοιμηθεί με τίποτα κατέφυγα σε high tech νανουρίσματα (δεν επιχείρησα καν να της τραγουδήσω ο ίδιος καθώς η φωνή μου δεν είναι ανεκτή σε καμιά γνωστή μορφή ζωής). Απ' όσα δοκίμασα εκείνο που φαίνεται να έχει τα καλύτερα αποτελέσματα είναι το μικρασιάτικο νανούρισμα. Αν το έχετε ανάγκη δοκιμάστε το. Σε κάθε περίπτωση πάντως, απολαύστε την απαράμιλλου ήθους ερμηνεία της Αρετής Κετιμέ.

[youtube b7D3kNFlwHI&hl=en&fs=1]

Δείτε τους στίχους των τραγουδιών στον MediaPlayer

Αν ακούτε μουσική από τον υπολογιστή σας (φυσικά ριπάρετε cd's που έχετε αγοράσει) ίσως βρείτε ενδιαφέρον να βλέπετε τους στίχους των τραγουδιών που ακούτε. Η Microsoft προσφέρει δωρεάν ένα μικρό plug-in για τον Windows Media Player, το Lyrics, που συνεργάζεται άψογα τόσο με τις παλιότερες όσο και τις πρόσφατες εκδόσεις του player. To Lyrics ψάχνει σε βάσεις δεδομένων για τους στίχους των τραγουδιών που ακούτε και τους προβάλλει σχεδόν άμεσα. Στίχους θα βρείτε και για ελληνικά τραγούδια (όσο πιο "μοδάτα" τόσο περισσότερες οι πιθανότητες).

Για να κατεβάσετε το plug-in κάντε κλικ εδώ.

Αναζήτηση βίντεο με αναγνώριση φωνής

Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν πολλά αρχεία με βιντεοσκοπημένες συζητήσεις, διαλέξεις και μαθήματα. Εξαιρετικό περιεχόμενο είναι συχνά διαθέσιμο μερικά μόνον κλικ μακριά μας. Και δεν είναι μόνον υλικό που, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, έχει υποκλαπεί αλλά και υλικό που διαθέτουν Πανεπιστήμια, εκπαιδευτικοί οργανισμοί αλλά και οι ίδιοι οι επιστήμονες που κοινοποιούν μ' αυτό τον τρόπο τη δουλειά τους.

Το βασικό μειονέκτημα της αναζήτησης σε βιβλιοθήκες που περιέχουν αρχεία βίντεο είναι ότι γίνεται είτε με το όνομα του αρχείου είτε με τα μεταδεδομένα που προσθέτει ο δημιουργός του. Το πρόβλημα είναι όμως, ότι αυτά τα κριτήρια εύρεσης δεν αντιστοιχούν πάντα ή απολύτως με το περιεχόμενο. Μου έχει συμβεί να έχω βρει βίντεο διάλεξης διάρκειας περίπου μιας ώρας, να έχω ιδροκοπήσει προσπαθώντας να καταλάβω τι λέει ένας προφέσορας με προφορά του αμερικάνικου νότου για να ανακαλύψω στο τέλος ότι αυτό που με ενδιέφερε (και αναφερόταν στα μεταδεδομένα του αρχείου) ήταν μια ασήμαντη αναφορά διάρκειας λίγων μόνο δευτερολέπτων.

Απάντηση στο πρόβλημα δίνει η Google που χρησιμοποιεί τεχνολογία αναγνώρισης φωνής (voice recognition ή speech to text) ώστε να καταγράψει το κείμενο του κάθε βίντεο, δημιουργώντας έτσι τον κατάλογο λέξεων που διευκολύνουν την «φωνητική» αναζήτηση. Μ' άλλα λόγια κάθε βίντεο "απομαγνητοφωνείται" ώστε να διευκολυνθεί η διαδικασία αναζήτησης.

Προς το παρόν, η δυνατότητα αυτή διατίθεται σε ορισμένα βίντεο με περιεχόμενο σχετικό με τις επερχόμενες αμερικανικές προεδρικές εκλογές ώστε να βοηθήσει τους ψηφοφόρους να αναζητήσουν τις θέσεις των υποψηφίων για το χρίσμα του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών.

Μπορείτε να δείτε πως γίνεται αυτό, προσθέτοντας το Google Election Video Search Gadget στην iGoogle σελίδα σας, αν διαθέτετε φυσικά, ή στην σελίδα http://speech.clients.google.com/elections2008videosearch/gadget. Εσείς απλά δίνετε μία λέξη και το google σημαδεύει με κίτρινο χρώμα, τα σημεία όπου ακούγεται η συγκεκριμένη λέξη ή πρόταση.

Η εφαρμογή βρίσκεται σε beta έκδοση (να δω εφαρμογή της Google να φεύγει από το beta στάδιο ανάπτυξης και τι στον κόσμο) και αποτελεί ένα σημαντικό βήμα στη διαδικασία ωρίμανσης των τεχνολογιών αναγνώρισης φωνής.

Για να πάρετε μια ιδέα για το πώς λειτουργεί η εφαρμογή δείτε την εικόνα που ακολουθεί.  Ζήτησα από τα διαθέσιμα βίντεο του γερουσιαστή Μπ. Ομπάμα την άποψή του για το Ιράν. Στον κατάλογο των βίντεο φαίνεται πόσες αναφορές των λόγων του έχουν σχέση με το κριτήριο αναζήτησης ενώ στην μπάρα χρόνου σημειώνονται με κίτρινο χρώμα τα σημεία που γίνεται σχετική αναφορά. Αν περάσουμε το ποντίκι πάνω τους φαίνεται ολόκληρη η φράση για να αποφασίσουμε αν μας ενδιαφέρουν τα αποτελέσματα της αναζήτησης ή όχι.

Παρασκευή 15 Αυγούστου 2008

Θάλαμον και δώμα και αυλήν

Ξεσκαρτάροντας εφημερίδες των τελευταίων ημερών έπεσε το μάτι μου σε ένα κείμενο - διαμαντάκι της αρχιτεκτόνισσας Σουζάνας Αντωνακάκη στα ΝΕΑ. Κι ήρθε να με γεμίσει νοσταλγία για μια εποχή οριστικά χαμένη που καλοκαίρι στην πόλη δε σήμαινε καταφυγή στην ασφάλεια του κλιματιστικού αλλά ευκαιρία για βεγγέρα, παιχνίδι ατέλειωτο σε άχτιστες αλάνες, μέρες και νύχτες που μοσχοβόλαγαν ζεστό χώμα και γιασεμί και νυχτολούλουδο. Τότε που τα όρια ανάμεσα στον ιδιωτικό και τον δημόσιο χώρο ήταν χαλαρά και οι νύχτες μας δροσίζονταν σε αστροφώτιστες ταράτσες.

Αντιγράφω:

Θάλαμον και δώμα και αυλήν (Ιλιάδα Ζ 316)


"Το καλοκαίρι φέρνει μαζί του όλες τις χάρες της κατοίκησης του υπαίθρου, μνήμες που παραπέμπουν σε ένα παρελθόν οριστικά χαμένο.

Ήτανε εκείνες οι νύχτες του καλοκαιριού, όταν η ζωή και η καθημερινότητα μεταφέρονταν συστηματικά από τον εσωτερικό χώρο του σπιτιού στο ύπαιθρο: φαγητό, ύπνος, παιχνίδι, βεγγέρα, διάβασμα, ψυχαγωγία είχανε τις δικές τους γωνιές για φιλική συντροφιά, περισυλλογή και για την κατοικημένη μοναξιά, όπως ο Μarcel Ρroust χαρακτηρίζει την απόλαυση της ανάγνωσης στο οικογενειακό εξοχικό του σπίτι.

Δεν ήτανε προνόμιο ορισμένων που κατοικούσαν σε μεγάλα σπίτια, περιοχές για υπαίθρια ζωή υπήρχαν- στην κλίμακά τουςκαι στα μικρά σπίτια στην πόλη, στα προάστια ή στην εξοχή.

Η συνολική οργάνωση του χώρου στο μικρό αυτό σύμπαν της κατοίκησης έδινε ιδιαίτερη χαρά σε μας τα παιδιά, καθώς το σπίτι αποκτούσε μια άλλη διάσταση το καλοκαίρι, μια άμεση σχέση με τη φύση, το χώμα, τα δέντρα, τις μυρωδιές των λουλουδιών, τον ουρανό, ήτανε σαν να ζούσαμε το σπίτι μας από την ανάποδη.

Οι συνειρμοί οδηγούν σε αξέχαστες μνήμες: από τη σκοτεινιά του υπογείου με τη διαπεραστική υγρασία της γης μέχρι την ταράτσα με το άμετρο βάθος του ουρανού και τις άπειρες μεταμορφώσεις του φωτός στη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας.

Θυμάμαι τις εφήμερες μετακινήσεις για ύπνο στη βεράντα του σπιτιού μας, κοντά στα γνώριμα δέντρα του μικρού κήπου με την ευωδιά του γιασεμιού, είτε στην ταράτσα τις πιο ζεστές νύχτες κάτω από τον έναστρο ή σκοτεινό ουρανό με πανσέληνο ή με αστροφεγγιά.

Θυμάμαι τις βεγγέρες στο καταβρεγμένο για δροσιά πεζοδρόμιο, τις φιγούρες των γειτόνων, τις κουβέντες και τα αστεία τους, και μας τα παιδιά να παίζουμε μέχρι τελικής πτώσης στον δρόμο, στις αλάνες- τα άδεια οικόπεδα- με τις μολόχες, τις τσουκνίδες, τα χαμομήλια και τα αγριόχορτα, μια φυτολογία που ακόμα με ακολουθεί.

Κι αυτά τα βραδινά παιχνίδια να διακόπτονται από τις κουβέντες μας στα σκαλοπάτια των σπιτιών, με ταξίδια φανταστικά και με ιστορίες που άρχιζαν συνήθως με την πρόταση: Θα ήτανε λέει ή θα πήγαινα λέει. Αυτή η μαγική λεξούλα λέει, θυμάμαι ακόμα πόσο μας έδινε το ελεύθερο να ανιχνεύουμε περιοχές άγνωστες και να απολαμβάνουμε, με τη φιλική συντροφιά των παιδιών της γειτονιάς, τις δυνατότητες που προσφέρει ο καλπασμός της φαντασίας και η αυθόρμητη διατύπωση της επιθυμίας.

Σε μια εποχή που το ύπαιθρο, δημόσιο ή ιδιωτικό, όλο και στενεύει, είναι άραγε δυνατό να μεταφέρουμε στις νέες κατασκευές αντίστοιχες ποιότητες;

Η εμπορευματοποίηση, το άγονο θεσμικό πλαίσιο και το εχθρικό περιβάλλον των πόλεων οδηγεί στην εσωστρέφεια, στον εγκλεισμό και σε μονοσήμαντες προτάσεις κατοίκησης. Κι όμως, υπάρχουν κάποια αισιόδοξα μηνύματα ανατροπής των στερεοτύπων, καθώς οι νέες τεχνολογίες προσφέρονται για τη βελτίωση του μικροκλίματος των πόλεων. Τα πρόσφατα δημοσιεύματα για πράσινες ταράτσες ήρθαν να διαταράξουν τη λιμνάζουσα πραγματικότητα ως κεραυνός εν αιθρία.

Η κατοίκηση των στεγών ή των δωμάτων παραπέμπει στις αλτάνες, ελαφρές κατασκευές με πέργκολα πάνω στις στέγες των σπιτιών της Βενετίας του 14ου αιώνα, γνώριμες από τις ζωγραφιές του Canalettο ή του Carpaccio, στις οποίες ο Christopher Αlexander στηρίζεται στο βιβλίο του Ρattern Language για να προτείνει μια διαφορετική κατοίκηση του δώματος ή των στεγών στη σύγχρονη αρχιτεκτονική.

Ο Άρης Κωνσταντινίδης στο βιβλίο του Στοιχεία Αυτογνωσίας με σκίτσα και φωτογραφίες καταγράφει αντίστοιχες κατασκευές στην Ελλάδα στους προσφυγικούς συνοικισμούς της Αθήνας. Στις σημειώσεις του ίδιου βιβλίου διαβάζουμε ότι ένας ξένος περιηγητής έγραφε στο οδοιπορικό του: Οι Έλληνες χτίζουν τα σπίτια τους και κοιμούνται έξω."

Κάνουμε και πλακίτσα;



Διαβολική σύμπτωση ή να καταγγείλω την αμερικανόπνευστη προβοκάτσια; Μα να καρφώνει ο κόκκινος δράκος μπροστά στο εμβρόντητο μπλε ...ποντίκι;

Από τη χτεσινή πρώτη σελίδα του Google.

Πέμπτη 14 Αυγούστου 2008

Μιούζικαλ στο Διαδίκτυο: Coming soon to a computer near you



Μέχρι πρόσφατα ο μεγαλύτερος εφιάλτης των τηλεοπτικών δικτύων ήταν η πειρατεία. Με προσφυγές στα δικαστήρια προσπάθησαν να υποχρεώσουν τους μεγάλους παρόχους είτε να απομακρύνουν τηλεοπτικές σειρές από τους servers τους είτε να τους παραδώσουν τα προσωπικά στοιχεία όσων είχαν διακινήσει παρόμοιο υλικό στο διαδίκτυο (βλέπε υπόθεση Viacom εναντίον Google).

Ο νέος μεγάλος τους εφιάλτης είναι η διάθεση στο διαδίκτυο τηλεοπτικών παραγωγών απευθείας από τους δημιουργούς.

Ακολουθώντας το δρόμο που άνοιξαν πολλοί μουσικοί που αποφάσισαν να διαθέσουν οι ίδιοι στο διαδίκτυο  τη μουσική τους παρακάμπτοντας τις δισκογραφικές εταιρείες, ο σεναριογράφος Τζος Γουέντον δημιούργησε μια σειρά μιούζικαλ με τίτλο "Doctor Horrible's Sing-Along Blog, προορισμένη αποκλειστικά για το διαδίκτυο. Η σειρά παίζεται στο site DrHorrible.com και αποτελείται από επεισόδια των 14 λεπτών.

Τα πρώτα τρία επεισόδια προβλήθηκαν δωρεάν αλλά μετά την επιτυχία της σειράς όποιος θέλει να τα παρακολουθήσει θα πρέπει να πληρώσει. Μάλιστα, εδώ και αρκετές εβδομάδες η σειρά γνωρίζει μεγάλη επιτυχία και στο itunes, στο οποίο διατίθεται για μεταφόρτωση.

Το πλήγμα για τα τηλεοπτικά δίκτυα που χάνουν διαφημιστικά έσοδα γίνεται μεγαλύτερο αν αναλογιστεί κανείς ότι το μιούζικαλ απαιτεί πανάκριβες παραγωγές που πιστευόταν ότι δε θα μπορέσουν να αποσβεστούν από την προβολή τους στο διαδίκτυο και μόνο.

Μετά τα social media λοιπόν, που επικεντρώνονται κυρίως στην ανεξάρτητη πληροφόρηση, τώρα και social entertainment. Δε θα πλήξουμε...

[youtube mXI3obHfwgU&hl=en&fs=1"]

Όλη η γνώση σε 5 λεπτά (το πολύ)!

Θέλετε να επισκευάσετε μόνοι το αυτοκίνητό σας, να διορθώσετε μια οικιακή συσκευή, να μαγειρέψετε ένα δύσκολο φαγητό, να φτιάξετε ένα μικρό κήπο και εκατοντάδες άλλα; Αν η απάντηση είναι καταφατική αλλά δεν είστε διατεθειμένοι να διαθέσετε χρόνο για να διαβάσετε τεράστια κείμενα και εξειδικευμένους οδηγούς τότε υπάρχει λύση. Ακούει στο όνομα 5min Life Videopedia και είναι νέος διαδικτυακός τόπος στον οποίο θα βρείτε απαντήσεις για ό,τι σας απασχολεί σε μορφή βίντεο διάρκειας 5 λεπτών το πολύ.

Η ιδέα των δημιουργών του ιστοτόπου είναι απλή: αν κάτι δεν μπορεί να εξηγηθεί επαρκώς σε 5 λεπτά δεν αξίζει να το επιχειρήσετε μόνοι. Η θεματολογία του 5min είναι ευρύτατη, το υλικό φροντισμένο και οι συμβουλές εύστοχες. Αλλά προσοχή! Αν αποφασίσετε να υιοθετήσετε συμβουλές του 5min που αφορούν σε ηλεκτρολογικές ή ηλεκτρονικές εγκαταστάσεις ας έχετε υπόψη ότι οι προδιαγραφές στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ενδέχεται να είναι διαφορετικές από αυτές που ισχύουν στην Ευρώπη. (Την πάτησα και το έμαθα...)

Knol, η "show me the money" εκδοχή της wikipedia



Πριν από μερικές εβδομάδες η Google ξεκίνησε τη λειτουργία του Knol, της δικής εκδοχής διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας που αναμένεται να ανταγωνιστεί άμεσα τη δημοφιλή Wikipedia. Το όνομα της υπηρεσίας (προφέρεται νολ) προέρχεται από τον όρο Knowledge (γνώση).  Knol είναι και η μονάδα γνώσης, το λήμμα της εγκυκλοπαίδειας. Ένας από τους επικεφαλής του προγράμματος, ο Σέντρικ Ντυπόντ, δήλωσε ότι βασικός στόχος του Knol είναι να συμπληρώσει τα κενά γνώσης που υπάρχουν στο Διαδίκτυο σήμερα.

Αν και σε μια πρώτη ανάλυση το Κnol φαίνεται να είναι αντιγραφή της εξαιρετικά επιτυχημένης Wikipedia, μια προσεκτικότερη ματιά στις δυο υπηρεσίες αναδεικνύει αρκετές διαφορές:

  • Στη Wikipedia κάθε λήμμα είναι μοναδικό. Προτάσεις για βελτίωση μπορούν να κατατίθενται και, εφόσον εγκριθούν, εμπλουτίζουν ή αναθεωρούν την αρχική έκδοση. Αντίθετα, οι υπεύθυνοι της Google ξεκαθάρισαν από την αρχή ότι μπορεί να υπάρχουν περισσότερα από ένα άρθρα για το ίδιο θέμα.

  • Ενώ στη Wikipedia τα άρθρα είναι προϊόν συλλογικής και συνεχούς επεξεργασίας ανώνυμων, κατά κανόνα, συντακτών, στο Knol  οι συγγραφείς υπογράφουν τα κείμενά τους ενώ οι αναγνώστες δεν θα μπορούν ελεύθερα να συνεισφέρουν και να προσθέσουν στοιχεία σε μία εγγραφή, παρά μόνο με τη συγκατάθεση του πρώτου συγγραφέα.

  • Θέλοντας να δώσει κίνητρα στους επιστήμονες και ειδικούς να δημοσιεύσουν κείμενα στο Knol, η Google δίνει τη δυνατότητα στους αναγνώστες να αξιολογούν τα κείμενα για την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους, ενώ θα επιτρέπει στους συγγραφείς να τοποθετούν διαφημίσεις, ποσοστό των οποίων θα καταλήγει στους ίδιους ενώ οι συντάκτες της Wikipedia δεν αποκομίζουν κανένα υλικό όφελος από την ενασχόλησή τους με την εγκυκλοπαίδεια.


Η τελευταία (θεμελιώδης) διαφορά αποκαλύπτει και τη στρατηγική ανάπτυξης της Google. Η προθυμία της να μοιραστεί ένα μέρος των διαφημιστικών εσόδων με τους συγγραφείς των κειμένων δε συνδέεται μόνο με την επιθυμία της να εξασφαλίσει την εγκυρότητα του περιεχομένου αλλά με την πρόθεσή της να καρπωθεί για λογαριασμό της την απίστευτη επιτυχία του οχλογενούς (crowdsourced) περιεχομένου, δηλαδή του περιεχομένου που δεν παράγεται από επαγγελματίες αλλά από χιλιάδες χρήστες που προσφέρουν δωρεάν το αποτέλεσμα της πνευματικής τους εργασίας. Το περιεχόμενο και οι δεκάδες υπηρεσίες που προσφέρει η Google (άλλες λιγότερο και άλλες περισσότερο επιτυχημένες) δημιουργούν κοινό και το κοινό αυτό είναι το πολύτιμο "εμπόρευμα" που μεταπωλείται κατά κάποιο τρόπο στους διαφημιστές.

Πάντως μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο η υπηρεσία δε φαίνεται να γνωρίζει την εκρηκτική επιτυχία που περίμεναν οι δημιουργοί της. Το ενδιαφέρον είναι μάλλον περιορισμένο, η αναζήτηση γίνεται με λιγοστά κριτήρια ενώ και η θεματολογία είναι μονόπλευρα προσανατολισμένη σε ιατρικά θέματα. Σε κάθε περίπτωση όμως, η είσοδος ενός μεγάλου παίκτη στο χώρο της αποθησαύρισης της γνώσης που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο μόνο οφέλη μπορεί να προσφέρει στους τελικούς χρήστες.

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2008

e-learning 2.0: υπάρχει λόγος;

Καλά, εδώ δεν πήραμε χαμπάρι από την πρώτη γενιά του e-learning θα αρχίσουμε τώρα να μιλάμε για e-learning 2.0; Κατανοητό, αλλά  παρά τον σκεπτικισμό, που όπως είναι φυσικό ορθώνεται και εδώ, θεωρούμε πως το πέρασμα στο e-learning 2.0 (ή με όποιο άλλο buzzword θα παρουσιάζεται) είναι εκ των πραγμάτων επιβεβλημένο καθώς:

  • Μια γενιά ανθρώπων που βίωσε τις αλλαγές που έφερε η εξάπλωση του παγκόσμιου Ιστού χρησιμοποιεί τις εφαρμογές του web 2.0 για να επικοινωνεί, να ενημερώνεται, να ψυχαγωγείται, να μαθαίνει. Η γενιά αυτή έχει μάθει να αντλεί και να χρησιμοποιεί πληροφορία με μεγαλύτερους ρυθμούς απ? ότι τα παραδοσιακά εκπαιδευτικά συστήματα αλλά και η ηλεκτρονική μάθηση «πρώτης γενιάς» μπορούσε να προσφέρει. Η γενιά αυτή αναζητά και για τις μαθησιακές διεργασίες στις οποίες εμπλέκεται την «αυτονομία» που απολαμβάνει στις άλλες της δραστηριότητες.

  • Μια από τις απροσδόκητες εξελίξεις που έφερε το web 2.0 ήταν η απίστευτη επιτυχία του οχλογενούς (crowdsourced) περιεχομένου, δηλαδή του περιεχομένου που δεν παράγεται από επαγγελματίες αλλά από χιλιάδες χρήστες που προσφέρουν δωρεάν το αποτέλεσμα της πνευματικής τους εργασίας. Η εξέλιξη αυτή αλλάζει από μόνη της τους όρους παραγωγής περιεχομένου. Η Wikipedia, δείγμα λαμπρό των νέων τάσεων, έχει φτάσει το 1.800.000 λήμματα έναντι 65.000 της τελευταίας έκδοσης της Britannica. Παράλληλα, η ανανέωση είναι σχεδόν δημοσιογραφική: από τις 7 Αυγούστου, η Wikipedia φιλοξενεί λήμμα για τον πόλεμο Ρωσίας - Γεωργίας που ενημερώνεται καθημερινά και παραπέμπει σε εκατοντάδες εξωτερικούς συνδέσμους. Κι αν είναι εύλογες οι αντιρρήσεις για την εγκυρότητα των δεδομένων, θα μπορούσε κανείς να αντιτείνει ότι οι μεταγνωστικές δεξιότητες που πλέον πρέπει να καλλιεργεί η εκπαίδευση θα πρέπει να ενισχύουν την κριτική ικανότητα καθώς και την ικανότητα διασταύρωσης και επαλήθευσης των δεδομένων.

  • Ακόμη, όμως, και αν καμιά από τις παραπάνω συνθήκες δεν ίσχυε ένα και μόνο ?ποσοτικό- δεδομένο θα αρκούσε κατά τη γνώμη μας για να άρει τον σκεπτικισμό: Για κάθε μέρα που εμείς θα ερίζουμε για το σύστημα εισαγωγής στα Πανεπιστήμια και τον αριθμό των εξεταζομένων μαθημάτων (αυτά μας βεβαιώνουν πως υπάρχει ακόμα εκπαιδευτικό σύστημα στον τόπο) 65.000 νέα βίντεο θα ανεβαίνουν στο youtube και 300 μαθήματα θα προστίθενται στις χιλιάδες εγκαταστάσεις του moodle παγκοσμίως?


Σχετικά:

e-learning 2.0

Οι εξελίξεις στον Παγκόσμιο Ιστό, στον βαθμό που αφορούν όχι απλές τεχνικές εξελίξεις, αλλά βαθιές τομές στη σχέση των ίδιων των χρηστών με το μέσο, δε μπορούσαν να αφήσουν ανεπηρέαστη και την η-εκπαίδευση. Ο όρος eLearning 2.0, χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 2005 από τον Stephen Downes. Η σημειολογία του όρου υποδηλώνει τη μετάβαση από το παραδοσιακό μοντέλο του eLearning ως έναν τύπο περιεχομένου που τον δημιουργούσαν «ειδικοί» και οργανωνόταν σε θεματικές ενότητες και κύκλους μαθημάτων για να προσφερθεί στους σπουδαστές, σε μια νέα μορφή δημιουργίας, ταξινόμησης και διανομής του περιεχομένου, όπου, κατ? αναλογία με το web 2.0, τον κύριο λόγο θα τον έχουν οι χρήστες.
Παράλληλα, σηματοδοτεί αναδυόμενες τάσεις στον χώρο του eLearning, που θα μπορούσαν να συνοψιστούν στα παρακάτω:

  • Στο eLearning 2.0, οι σπουδαστές δημιουργούν οι ίδιοι περιεχόμενο, συνεργάζονται μέσα από εφαρμογές όπως τα wikis, blogs, συστήματα διαχείρισης περιεχομένου και συστήματα διαχείρισης μαθημάτων, συνεργατικές εφαρμογές κλπ και εντέλει διαμορφώνουν δίκτυα μάθησης όπου τόσο η παραγωγή και η διανομή του περιεχομένου όσο και οι ευθύνες για το κατεξοχήν οργανωσιακό μέρος της μαθησιακής διαδικασίας κατανέμονται στους ίδιους τους χρήστες.

  • Η ίδια η μαθησιακή διεργασία επωφελείται ιδιαίτερα από την ύπαρξη πολλών πηγών περιεχομένου που συγκεντρώνονται σε ενιαίες μαθησιακές εμπειρίες. Η ύπαρξη πολυποίκιλων πηγών σε συνδυασμό με τις τεχνολογίες που επιτρέπουν τη συνεργασία των χρηστών και το συνδυασμό των πρωτογενών δεδομένων, μεταβάλλουν ριζικά το διδακτικό περιβάλλον. Το πρωτογενές υλικό μεταβάλλεται σε δυναμικό εργαλείο για τη σταδιακή ανακάλυψη και οικοδόμηση της έννοιας με σκοπό την κατασκευή σύνθετης γνώσης. Το υπερκείμενο και οι νέες τεχνικές (πχ τα mash ups) διευκολύνουν τη συσχέτιση των πρωτογενών δεδομένων και η πολυμεσικότητα ενώνει στο ίδιο τεχνούργημα πολλά διαφορετικά είδη ψηφιακών πηγών. Παράλληλα με τη χρήση μεταδεδομένων τα αρχικά μαθησιακά αντικείμενα μπορούν να επαναχρησιμοποιούνται, να συγκεντρώνονται και να υποβάλλονται σε «κατευθυνόμενες αναγνώσεις». Στην ουσία οι χρήστες έχουν πλέον τη δυνατότητα  «επίσκεψης» και κριτικής ανασύνθεσης της πραγματικότητας, μέσα από την κατάλληλη επιλογή μαθησιακών δεδομένων και των μεταξύ τους δεσμών.


Σχετικά:

Μέρες του ΄36

[youtube 3y17M9YONME&hl=en&fs=1]

[...]Οι Αλεξανδρινοί ένοιωθαν βέβαια
που ήσαν λόγια αυτά και θεατρικά.

Αλλά η μέρα ήταν ζεστή και ποιητική,
ο ουρανός ένα γαλάζιο ανοιχτό,
το Αλεξανδρινό Γυμνάσιον ένα
θριαμβικό κατόρθωμα της τέχνης,
των αυλικών η πολυτέλεια έκτακτη,
ο Καισαρίων όλο χάρις κ' εμορφιά
(της Κλεοπάτρας υιός, αίμα των Λαγιδών).
κ' οι Αλεξανδρινοί έτρεχαν πια στην εορτή,
κ' ενθουσιάζονταν, κ' επευφημούσαν
ελληνικά, κ' αιγυπτιακά, και ποιοί εβραίικα,
γοητευμένοι με τ' ωραίο θέαμα --
μ' όλο που βέβαια ήξευραν τι άξιζαν αυτά,
τι κούφια λόγια ήσανε αυτές οι βασιλείες.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1912)

Τρίτη 12 Αυγούστου 2008

To διαδίκτυο είναι ο υπολογιστής του μέλλοντος

Από το hardware στο thin hardware


Όλες οι εφαρμογές Web 2.0, είτε είναι δικτυακοί τόποι είτε προγράμματα επεξεργασίας κειμένου είτε προγράμματα συνεργασίας on ? line, είναι ελαφριές, «διαπλατφορμικές» (cross-platform) εφαρμογές. Το μόνο που χρειάζεται για να λειτουργήσουν είναι ένας φυλλομετρητής και, φυσικά, η απαραίτητη σύνδεση στο Διαδίκτυο.
Από μόνη της  η εξέλιξη αυτή σηματοδοτεί την απομάκρυνση από το κλασικό σχήμα «υλικό (hardware) + λειτουργικό σύστημα (OS) + εφαρμογή», που κυριάρχησε ως σήμερα στην ιστορία των προσωπικών υπολογιστών, προς το «ολιγαρκές υλικό» (thin hardware) + φυλλομετρητής (browser).


Από την κυριαρχία του λειτουργικού συστήματος στην παντοκρατορία του διαδικτύου


Παρότι η εξέλιξη αυτή μοιάζει να επηρεάζει κυρίως τη βιομηχανία hardware, διευθετώντας νέες κοίτες στη μετάβαση από το desktop PC σε πιο «ελαφριές», φορητές ενδεχομένως συσκευές, δυνάμει, μπορεί να επηρεάσει τη βιομηχανία λογισμικού αναδιατάσσοντας τα κυρίαρχα σχήματα που επικράτησαν στην πρώτη εποχή των προσωπικών υπολογιστών και ανοίγοντας νέους δρόμους στον τρόπο με τον οποίο εκατομμύρια άνθρωποι επικοινωνούν (με την ευρύτερη έννοια) και μαθαίνουν.
Μέχρι σήμερα η κυριαρχία της Microsoft στον τομέα των λειτουργικών συστημάτων τής έχει επιτρέψει να κυριαρχήσει πλήρως στην παγκόσμια βιομηχανία λογισμικού παίζοντας έξυπνα το χαρτί του λειτουργικού συστήματος σε βάρος των ανταγωνιστών της. Η κυριαρχία της στον τομέα του λειτουργικού της επέτρεψε να επικρατήσει εύκολα στις εφαρμογές γραφείου καθώς και στον στίβο των φυλλομετρητών. Πόσοι θυμούνται σήμερα (και, κυρίως, πόσοι χρησιμοποιούν ακόμη) το WordPerfect, το Lotus 1-2-3 ή το Netscape; Αντίθετα, οι περισσότεροι χρήστες του πλανήτη χρησιμοποιούν το Word ως επεξεργαστή κειμένου, το Excel ως πρόγραμμα δημιουργίας και διαχείρισης λογιστικών φύλλων και τον Internet Explorer για την περιήγηση στον Παγκόσμιο Ιστό.

Ένα παράδειγμα


Όσες προσπάθειες έγιναν από εταιρείες λογισμικού για να πληγεί η κυριαρχία της Microsoft με τη χρήση των δικών της πρακτικών οδηγήθηκαν σε οικτρή αποτυχία. Η Netscape πχ επιχείρησε να επιβάλλει τη δική της πρόταση στο χώρο των φυλλομετρητών χρησιμοποιώντας τις πρακτικές της Microsoft: κλειστός κώδικας και προσπάθεια κυριαρχίας στο Web μέσω της κυριαρχίας στις εφαρμογές φυλλομετρητών. Απέτυχε οικτρά, όχι γιατί η εφαρμογή της ήταν καλύτερη ή χειρότερη από την αντίστοιχη του ανταγωνιστή, (αυτό θεωρούμε ότι είναι μάλλον αδιάφορο) αλλά γιατί ο αγώνας ήταν άνισος από την αρχή. Αναμετρήθηκαν μια πλατφόρμα (Windows) με μια απλή εφαρμογή.
Αντίθετα, η Apache παίζοντας το χαρτί των ανοικτών προτύπων και της ανοικτής αρχιτεκτονικής του Παγκόσμιου Ιστού και επιμένοντας παράλληλα στην δια-πλατφορμική προσέγγιση, είδε την κυριαρχία της στο χώρο των Http Servers να εμπεδώνεται. Στην περίπτωση αυτή, όμως, ο αγώνας δεν ήταν ανάμεσα σε μια εφαρμογή και μια πλατφόρμα αλλά ανάμεσα στην πλατφόρμα (Windows) και σε ένα σύνολο ανοικτών προτύπων και πρωτοκόλλων που σημασιοδοτούν τον Παγκόσμιο Ιστό. Στην ουσία, δηλαδή, η αναμέτρηση έγινε ανάμεσα σε δυο πλατφόρμες και εδώ η κυριαρχία στο χώρο του λειτουργικού δεν ήταν από μόνη της ικανή να κρίνει τον νικητή.

Μια νέα εποχή;


Δεν διατεινόμαστε, βεβαίως, ότι οι αλλαγές στον Παγκόσμιο Ιστό σηματοδοτούν αναγκαστικά το τέλος της κυριαρχίας της Microsoft αλλά ότι αναδεικνύουν νέες τάσεις και προοπτικές στον Παγκόσμιο Ιστό. Τα Windows ήταν λύση στην πρώιμη εποχή των προσωπικών υπολογιστών καθώς έλυσαν προβλήματα διαλειτουργικότητας (interoperability) της βιομηχανίας λογισμικού. Σήμερα, όμως, μια μονολιθική προσέγγιση από έναν και μόνο προμηθευτή δεν είναι πλέον η λύση, είναι το ίδιο το πρόβλημα. Αυτή τη στιγμή τα Windows με τις βαριές εξειδικευμένες εφαρμογές τους μοιάζουν με δυσκίνητο δεινόσαυρο σε σχέση με τις ελαφριές και ευέλικτες εφαρμογές του νέου Ιστού.

Η Microsoft, διακρίνοντας το νέο πεδίο σύγκρουσης, προσπάθησε στο παρελθόν με τα Windows Vista και στις μέρες μας με το project Midori να "ενοποιήσει" το λειτουργικό με τον νέο Ιστό. Σε κάθε περίπτωση πάντως, η επερχόμενη σύγκρουση μπορεί να αναδιατάξει σχέσεις κυριαρχίας και να ανατρέψει βεβαιότητες εμπεδωμένες από την πολύχρονη κυριαρχία ενός κατ? ουσίαν παρόχου στον τομέα των λειτουργικών συστημάτων.
Παράλληλα, η στροφή προς το περιεχόμενο δεν αναδιατάσσει μόνο σχέσεις κυριαρχίας στη βιομηχανία hardware και software αλλά δημιουργεί και νέους όρους στην κυκλοφορία της πληροφορίας καθώς ο καθείς μπορεί πλέον να «εκπέμψει» περιεχόμενο.

Ψηφιακός αλφαβητισμός στη νέα εποχή


Παρότι σκοπός  του κειμένου δεν είναι η κατάθεση μιας πρότασης για τον ψηφιακό αλφαβητισμό ας κάνουμε εδώ μια επισήμανση. Πολλά χρήματα δαπανήθηκαν στο παρελθόν και πολλά δαπανώνται και τώρα για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Μιας και οι έννοιες της αποδοτικότητας και της ανταποδοτικότητας μπαίνουν (καλώς ή κακώς) στο λεξιλόγιό μας ας αναρωτηθούμε πόσο αποδοτική και κυρίως πόσο ανταποδοτική, σε βάθος χρόνου, είναι η επιμόρφωση που εστιάζει το ενδιαφέρον της στην εκμάθηση του λειτουργικού και των εφαρμογών μιας και μόνης εταιρείας. Και μήπως,  αντιστοίχως, η επιμόρφωση θα πρέπει αντί να επιμένει στην αδιέξοδη παρουσίαση (αρχαίων) λογισμικών να κατατείνει στην απόκτηση δεξιοτήτων χρήσης και ανάπτυξης δικτυακών εφαρμογών;

Δείτε σχετικά:

[youtube NLlGopyXT_g&hl=en&fs=1]

Ολυμπιακή Εκεχειρία

Midori: ο διάδοχος των Windows;

Σύμφωνα με πληροφορίες του αμερικανικού περιοδικού Software Development Τimes, η Microsoft έχει αρχίσει να αναπτύσσει ένα νέο λειτουργικό σύστημα, το οποίο, προς το παρόν, ονομάζεται Midori και βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο Διαδίκτυο, ενώ προσφέρει στους χρήστες τη δυνατότητα για απομακρυσμένη διαχείριση δεδομένων και αρχείων που βρίσκονται σε άλλους υπολογιστές.

Παρότι η Microsoft  υποστηρίζει ότι το Midori δεν είναι παρά ένα ερευνητικό πρόγραμμα, το αμερικανικό περιοδικό διατείνεται πως έχει στη διάθεσή του εσωτερικά έγγραφα της εταιρείας που αποδεικνύουν ότι το project προορίζεται να αντικαταστήσει σε εύλογο χρονικό διάστημα τα Windows.

Η είδηση θα είχε ενδιαφέρον μόνο για τη βιομηχανία αν δε επιβεβαίωνε μια γενικότερη τάση. Η έλευση του web 2.0 και οι εξαιρετικά γρήγορες συνδέσεις επέτρεψαν σε μια νέα γενιά εφαρμογών, όπως το Google Apps, να κάνουν την εμφάνισή τους. Το βασικό χαρακτηριστικό αυτών των εφαρμογών είναι ότι τα πάντα γίνονται μέσω ενός φυλλομετρητή (web browser) με αποτέλεσμα το λειτουργικό σύστημα να μην έχει ουσιαστικά σημασία. Από μόνη της  η εξέλιξη αυτή σηματοδοτεί την απομάκρυνση από το κλασικό σχήμα "υλικό (hardware) + λειτουργικό σύστημα (OS) + εφαρμογή", που κυριάρχησε ως σήμερα στην ιστορία των προσωπικών υπολογιστών, προς το "ολιγαρκές υλικό" (thin hardware) + φυλλομετρητής (browser).

Η Microsoft βλέποντας την τάση  προσπαθεί να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα (οι υπηρεσίες Live κινούνται σ' αυτή την κατεύθυνση) παρότι θεωρεί ότι η πλήρης μετάβαση στη νέα πραγματικότητα θα καθυστερήσει μερικά χρόνια ακόμη.

Σε κάθε περίπτωση πάντως οι εξελίξεις που κατατείνουν στη καθιέρωση του Παγκόσμιου Ιστού ως νέας πλατφόρμας ανάπτυξης εφαρμογών θα πρέπει να μας απασχολήσουν σοβαρά στο σχεδιασμό και την ανάπτυξη εκπαιδευτικών εφαρμογών. Μήπως αντί για πανάκριβες επενδύσεις σε hardware που συντηρούνται δύσκολα και απαξιώνονται γρήγορα θα πρέπει να στραφούμε σε γρήγορες συνδέσεις και ελαφρές διαδικτυακές εφαρμογές που επιτρέπουν τη συνεργασία των εκπαιδευτικών και τη διαλειτουργικότητα των εφαρμογών; Και μήπως,  αντιστοίχως, και η επιμόρφωση θα πρέπει αντί να επιμένει στην αδιέξοδη παρουσίαση (αρχαίων) λογισμικών να κατατείνει στην απόκτηση δεξιοτήτων χρήσης και ανάπτυξης δικτυακών εφαρμογών;

Δείτε σχετικά:

Παρασκευή 8 Αυγούστου 2008

Αρχαίο πνεύμα...

Αρχαίο Πνεύμα



******************************



Αθάνατο



Πατέρα του Ωραίου



του Μεγάλου



και του Αληθινού...




Δείτε και: Πώς προέκυψε το λογότυπο, από το SCHOOL-r-OIKOI

Τρίτη 5 Αυγούστου 2008

Η εκπαίδευση σήμερα και στο μέλλον

Αν οι γονείς μας ήταν η πρώτη γενιά ανθρώπων που θα πεθάνουν σε τόσο διαφορετική κοινωνία από αυτή στην οποία γεννήθηκαν, αν εμείς είμαστε η πρώτη γενιά που ζει και εργάζεται σε τόσο διαφορετική κοινωνία από αυτή την οποία γεννήθηκε, σήμερα εκπαιδεύουμε την πρώτη γενιά ανθρώπων που θα εργαστούν σε μια κοινωνία πολύ διαφορετική από αυτή στην οποία εκπαιδεύτηκαν. Αυτό είναι η κεντρική επίπτωση της Κοινωνίας της Πληροφορίας στην Εκπαίδευση.

Θ. Χατζηλάκος



Ποιες δεξιότητες πρέπει να καλλιεργεί η εκπαίδευση; Σε ποιες προκλήσεις των μεταβιομηχανικών κοινωνιών πρέπει να απαντήσει;

Μια προσέγγιση για την εκπαίδευση σήμερα και αύριο στο βίντεο που ακολουθεί

[youtube Fnh9q_cQcUE&hl=en&fs=1]

Δευτέρα 4 Αυγούστου 2008

Πόσο μικρός είναι ο κόσμος;

Το 1964, ο Stanley Milgram, ένας κοινωνικός ψυχολόγος με αμφιλεγόμενες πρακτικές είχε εισηγηθεί τη θεωρία των "6 σταδίων διαχωρισμού" ή του "φαινομένου του μικρού κόσμου". Ο Milgram είχε επιχειρήσει να αποδείξει ότι κάθε άνθρωπος συνδέεται με οποιονδήποτε άλλο στον πλανήτη με μια ανθρώπινη αλυσίδα "έξι κρίκων". Οι άμεσοι γνωστοί μας είναι ο πρώτος κρίκος, οι γνωστοί των γνωστών μας ο δεύτερος, κοκ.

Ο Milgram είχε ζητήσει από 296 ανθρώπους στις ΗΠΑ να προωθήσουν μια επιστολή σε κάποιο γνωστό τους με σκοπό να φτάσει αυτή σε έναν χρηματιστή στη Βοστόνη. Από τους 296 ανθρώπους που συμμετείχαν στο πείραμα, μόνο οι 64 κατάφεραν να πετύχουν τον στόχο τους. Αν και οι επιστολές αυτών των 64 χρειάστηκαν κατά μέσο όρο 6,2 «γνωστούς γνωστών» για να φτάσουν στον χρηματιστή, πολλοί επιστήμονες, βασιζόμενοι στην αποτυχία των υπολοίπων, αντιμετώπιζαν με σκεπτικισμό αν όχι με θυμηδία τη θεωρία του Milgram.

Στις μέρες μας, όμως, δυο ερευνητές της Microsoft o Jure Leskove και ο Eric Horvitz , στη μελέτη τους με τίτλο Worldwide Buzz: Planetary-Scale Views on an Instant-Messaging Network, επιβεβαιώνουν τις θεωρητικές προσεγγίσεις του Milgram. Οι ερευνητές μελέτησαν 30 δισ. ηλεκτρονικά μηνύματα που αντηλλάγησαν μόνο κατά τη διάρκεια του Ιουνίου ανάμεσα σε 180 εκατ. χρήστες της υπηρεσίας Μicrosoft Μessenger. Αναζητώντας τον ελάχιστο αριθμό «κρίκων» που χρειάζονται για να συνδεθούν μεταξύ τους ανά δύο οι χρήστες της υπηρεσίας, διαπίστωσαν ότι ο μέσος όρος είναι 6,6 και ότι 78% των χρηστών μπορούσαν να συνδεθούν μεταξύ τους ανά δύο με επτά ή λιγότερους «κρίκους».

Η επιβεβαίωση της θεωρίας των 6 σταδίων αναμένεται να έχει  σημαντικές εφαρμογές στην κινητοποίηση μεγάλων μαζών. Μ' άλλα λόγια αν με ένα μαθηματικό μοντέλο μπορούσαμε να προσδιορίσουμε τη βέλτιστη διαδρομή που θα έπρεπε να ακολουθήσει ένα μήνυμα για να φτάσει σε ένα πραγματικά μεγάλο αριθμό αποδεκτών, τότε θα μπορούσαμε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να κινητοποιήσουμε μεγάλες μάζες ανθρώπων για ένα σκοπό.

Η έρευνα των  Leskove και Horvitz αναμένεται να γνωρίσει σημαντικές εφαρμογές στην οργάνωση κοινωνικών δικτύων, στο εμπόριο και στη στοχευμένη διαφήμιση.

Διαβάστε περισσότερα: