Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

protestpoetry blog

Μια και συζητάμε για τη διδακτική αξιοποίηση των ιστολογίων, μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα προσέγγιση είναι το protestpoetry. Δημιουργημένο από την ομάδα μαθητών του Λυκείου της Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης που παρακολουθούν το μάθημα της Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας, περιλαμβάνει ποιήματα και τραγούδια διαμαρτυρίας κυρίως από εξωευρωπαϊκές κουλτούρες. Αξίζει την προσοχή μας και ως μεθοδολογία δουλειάς αλλά και ως αποτέλεσμα.
Δείτε το ιστολόγιο.

Τα βιντεοπαιχνίδια δεν ευθύνονται για τη βία…


Το κείμενο που ακολουθεί είναι η συμβολή μου στον προβληματισμό που αναπτύχθηκε στο χθεσινό μάθημα για τα ηλεκτρονικά παιχνίδια...

Κάθε εποχή έχει ένα βολικό δαίμονα. Του φορτώνει όλες τις αμαρτίες του κόσμου και ξενοιάζει. Κι όσο πιο καθολικός ο αφορισμός τόσο πιο εύκολο να γίνει αιτία όλων των δεινών. Αντιρρήσεις δεν επιτρέπονται, άλλωστε “το λένε όλοι”.
Στη δική μου γενιά, για παράδειγμα, η αιτία όλων των δεινών ήταν η τηλεόραση. Ποια τηλεόραση δηλαδή; Δυο κανάλια είχαμε όλα κι όλα, με πρόγραμμα πέντε – έξι ωρών την ημέρα. Κι όμως, αυτή η αστεία, με τα σημερινά δεδομένα, τηλεόραση ευθυνόταν για όλα τα δεινά.
Αδιάβαστος ερχόταν ο μαθητής στο σχολείο; Τον “ξεμυάλισε” η τηλεόραση… Επιθετικός; Εμ, μ’ αυτά τα βίαια αμερικάνικα έργα που παίζει η τηλεόραση… Και για τις μουσικές που ακούγαμε και για τις μουσικές που δεν ακούγαμε, και για τις αξίες που είχαμε και για τις αξίες που δεν είχαμε, και για τα ελληνικά που μιλάγαμε και (κυρίως) για τα ελληνικά που δεν μιλάγαμε, πάλι η τηλεόραση έφταιγε. Και να παρελαύνουν ειδικοί και “ειδικοί” και να τρομοκρατούν τους άμοιρους γονείς για το πώς η τηλεόραση αποβλακώνει, για το πώς σκοτώνει τα εγκεφαλικά κύτταρα, για τα μηνύματα που ύπουλα διοχετεύει στην ανυποψίαστη νεολαία και απειλούν το έθνος, την πίστη, τη θρησκεία, την οικογένεια, την ηθική, στο όνομα -Κύριος οίδε- ποιων ανομολόγητων σκοπών και συμφερόντων…
Σήμερα, χωρίς η τηλεόραση να έχει περάσει στο απυρόβλητο, νέοι κίνδυνοι έρχονται να στοιχειώσουν τον ύπνο των γονιών. Ένας απ’ αυτούς είναι τα βιντεοπαιχνίδια που ενοχοποιούνται κυρίως για την έξαρση της βίας στη νεολαία. Σχεδόν δεν υπάρχει αιματηρό επεισόδιο με πρωταγωνιστές νέους που να μην φέρνει στην επιφάνεια τη στενή, υποτίθεται, σχέση ανάμεσα στα βιντεοπαιχνίδια και τον εθισμό στη βία. Μάλιστα σε ακραία περιστατικά νεολαιίστικης βία, η ενασχόληση των νεαρών παραβατών με κάποιο ηλεκτρονικό παιχνίδι συνδέεται με την παραβατική συμπεριφορά με (σχεδόν) αποκλειστική σχέση αιτίου – αιτιατού.

Σήμανση βιντεοπαιχνιδιών

Παρότι πρόσφατες έρευνες τείνουν να αποενοχοποιήσουν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, τουλάχιστον ως προς τη σχέση τους με την επιθετικότητα των νέων, αυτό δε σημαίνει ότι κάθε παιχνίδι είναι κατάλληλο για κάθε παιδί. Είναι προφανές ότι δεν προορίζονται όλα τα παιχνίδια για όλους.

Όπως δε θα επέτρεπα στην οκτάχρονη κόρη μου να δει τον "Εξορκιστή", έτσι δε θα της επέτρεπα και να παίξει Resident Evil. Δεν έχει την ψυχοσυναισθηματική ωριμότητα να διαχειριστεί την ωμή βία και το μεταφυσικό περιβάλλον του παιχνιδιού ούτε και το στρες που θα της δημιουργούσε. Νομίζω ότι κανείς γονιός δε θα επέτρεπε κάτι τέτοιο, τουλάχιστον ενσυνείδητα.
Κι όμως, έχει τύχει να δω παιδιά, ελάχιστα μεγαλύτερα, να παίζουν με τις ώρες παιχνίδια που περιέχουν υλικό -όχι πάντα βίαιο- αλλά πάντως απολύτως ακατάλληλο για την ηλικία τους. Παιχνίδια που διδάσκουν τον τζόγο, που εμπεριέχουν ή ενθαρρύνουν τις διακρίσεις, παιχνίδια με σεξουαλικό περιεχόμενο ή με απεικονίσεις χρήσης ναρκωτικών βρίσκονται συχνά στους υπολογιστές των παιδιών.
Το ψηφιακό χάσμα, που πολύ συχνά χωρίζει τα παιδιά από τους γονείς τους, εμποδίζει την αποτελεσματική εποπτεία της χρήσης των βιντεοπαιχνιδιών με αποτέλεσμα η αφοπλιστική παραδοχή "...εγώ δεν έχω ιδέα από υπολογιστές" να οδηγεί είτε στην πλήρη απαγόρευση είτε στην ανεξέλεγκτη χρήση των παιχνιδιών.

Να το ξεκαθαρίσουμε: απαγόρευση των παιχνιδιών δεν μπορεί να υπάρξει. Τα παιχνίδια αποτελούν κομμάτι της κουλτούρας των νέων και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Αν απαγορεύονται στο σπίτι θα είναι πάντα διαθέσιμος ο υπολογιστής κάποιου φίλου ή το net cafe της γωνίας.

Ταξίδι Φυγής

Παραθέτω κάποιες πληροφορίες για το παιχνίδι "Ταξίδι Φυγής", το οποίο πρότεινα στο σημερινό μάθημα.  


Το Περιφερειακό Γραφείο για τις Βαλτικές και Βόρειες χώρες της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες δημιούργησε το παιγνίδι Ταξίδι Φυγής. Παίζοντας το παιχνίδι, οι μαθητές μπορούν να ταυτιστούν με τον πρωταγωνιστή του παιγνιδιού, ένα νεαρό πρόσφυγα ο οποίος αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα του και αντιμετωπίζει μία σειρά από δυσκολίες και διλήμματα τόσο κατά τη διάρκεια της φυγής όσο και κατά την άφιξή του στη χώρα ασύλου. Με αυτό το βιωματικό τρόπο, ο μαθητής ενημερώνεται και ευαισθητοποιείται για το τι σημαίνει να είσαι πρόσφυγας. Στο Δίκτυο Δεδομένων, την υποστηρικτική ενότητα, οι μαθητές θα βρουν επιπρόσθετα κείμενα, πραγματικές ιστορίες προσφύγων και ταινίες μικρού μήκους. Με αυτόν τον τρόπο έχουν τη δυνατότητα να ενημερωθούν για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το δίκαιο ασύλου και για την καθημερινή ζωή των προσφύγων.