Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

Βρετανία: Ανάγκη αλλαγής προσανατολισμού στην εκπαίδευση

Φαίνεται ότι ο "διάλογος για την εκπαίδευση" δεν είναι ελληνικό προνόμιο. Στη Βρετανία προβληματίζονται για την αποτελεσματικότητα του εκπαιδευτικού τους συστήματος και την επιμονή της κυβέρνησης στη διδασκαλία της γλώσσας και των μαθηματικών εις βάρος της δημιουργικής διδασκαλίας.

Έρευνα, η οποία διεξήχθη από ανεξάρτητους φορείς καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά φεύγουν από το σχολείο χωρίς ικανοποιητικές γνώσεις σε επίπεδο τέχνης και ανθρωπιστικών επιστημών.

«Αυτό που ισχυριζόμαστε είναι ότι η παιδεία των μαθητών ?και ως ένα βαθμό και η ζωή τους- υποβαθμίζεται όταν λαμβάνουν παιδεία που είναι τόσο ελλιπής ως προς τα θεμελιώδη στοιχεία που θα έπρεπε να περιλαμβάνει», επισημαίνει ο επικεφαλής της έρευνας, Ρόμπιν Αλεξάντερ. «Το πρόβλημα είναι ότι το σχολικό πρόγραμμα δεν μπορεί να διαχωριστεί από το πρόβλημα της αξιολόγησης και της εξέτασης», συμπληρώνει.

Η έρευνα προτείνει, εντός των άλλων, ότι πρέπει να παρέχεται στους μαθητές η δυνατότητα να επιλέγουν την ύλη και τον τρόπο που θα τη διδάσκονται. Πρέπει επίσης να εφαρμοστεί ένα σχολικό πρόγραμμα που θα προάγει τη γνώση και την κατανόηση ως τις βασικές δεξιότητες του μαθητή.

Τα πορίσματα της έκθεσης συνοψίζονται στα εξής:

  • Τα παιδιά στερούνται ενός διευρυμένου, ισορροπημένου και πλούσιου σχολικού προγράμματος στο οποίο θα εντάσσεται η τέχνη, η μουσική, το θέατρο και η γεωγραφία.

  • Η διενέργεια υπερβολικά πολλών τεστ γλωσσικών και αριθμητικών δεξιοτήτων έχει «παραγκωνίσει» άλλα γνωστικά πεδία.


Άρθρο στη Ναυτεμπορική με στοιχεία από τον Guardian



Blogs και διδασκαλία: 10 λόγοι

[youtube v/PfJETK3am1M&hl=en&fs=1]10 λόγοι για τη χρησιμοποίηση των ιστολογίων στην τάξη, μέσα από τα μάτια των παιδιών που τα χρησιμοποιούν. Αναρωτιέμαι αν ο "διάλογος για την παιδεία" θα συμπεριλάβει και τέτοια θέματα ή θα κινηθεί στα ρηχά του εξεταστικού...



Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Xariseto.gr

 Η κρίση, πέρα από τις αρνητικές συνέπειες, ίσως μας οδηγήσει στην επανεξέταση των μοντέλων κατανάλωσης, της συλλογικότητας, της κοινωνικής αλληλεγγύης και των ορίων του δημόσιου χώρου. Κάποιες πρωτοβουλίες που κάνουν δειλά δειλά την εμφάνισή τους φαίνεται να κινούνται σ' αυτήν τη λογική. 

Μια απ' αυτές το xariseto.gr, μια μη κερδοσκοπική πρωτοβουλία που σκοπό έχει την ανακύκλωση και την αμοιβαία βοήθεια των μελών του, όπως δηλώνει στο «Έθνος της Κυριακής» ο υπεύθυνος του xariseto.gr Μάκης Προδρόμου.  Η ιδέα του ιστοτόπου είναι απλή: όποιος έχει κάτι να προσφέρει ή χρειάζεται κάτι το δηλώνει. Τα μέλη του ιστοτόπου επικοινωνούν απευθείας μεταξύ τους για την παράδοση. Δεκτές γίνονται μόνο δωρεάν συνεισφορές. 

Την επόμενη Κυριακή το xariseto.gr θα κλείσει έναν χρόνο λειτουργίας και ήδη μετράει 2.000 μέλη, περισσότερες από 750 προσφορές και 195.000 επισκέπτες.Αντί λοιπόν να στείλουμε εκείνα τα τρίδιπλα βιβλία ή εκείνον τον ξεχασμένο Pentium στην ανακύκλωση ή, ακόμα χειρότερα, στον κάδο απορριμμάτων δε θα ήταν καλύτερα να τον προσφέρουμε σ' αυτούς που τα έχουν ανάγκη και μπορούν να τα αξιοποιήσουν;

PS Διαβάζω στο ρεπορτάζ του Έθνους (που ειρήσθω εν παρόδω, στον τίτλο του μπερδεύει την κοινωνική αλληλεγγύη με την επαιτεία) πως από το xariseto, επωφελήθηκαν ήδη κάποια σχολεία που συμπλήρωσαν μ' αυτόν τον τρόπο ελλείψεις τους, ξεπερνώντας τις αγκυλώσεις της γραφειοκρατίας. Δε μου κάνει εντύπωση. Και ως ιδέα είναι καλή...


Άσημοι, αδύναμοι, αναλώσιμοι

"Μέσα στο μήνα Νοέμβριο (2008) στην ανεργία βγήκαν, σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, 17.784 άνθρωποι. Μέσα στο Δεκέμβριο, σύμφωνα πάντα με την ΕΣΥΕ, χωρίς δουλειά έμειναν άλλα 53.078 άτομα. Μέσα στο 2009, εκτιμούν, θα απολυθούν 100.000 με 150.000 εργαζόμενοι - στην Ευρώπη συνολικά 3,5 εκατ. θα γίνουν θυσία στις ελίτ, θα πληρώσουν την απομυθοποίηση της αγοράς, θα αναλωθούν στον πανικό της επιβίωσης".

[...] Η επισφαλής εργασία, η ανεργία, το σημαντικότερο πρόβλημα των κοινωνιών, αφού δεν πλήττει μόνο άτομα αλλά το σύνολο, ιεραρχείται χαμηλά στις προτεραιότητες των οικονομικών παρεμβάσεων, και την ευθύνη της απόλυσης φέρει ο ίδιος εργαζόμενος. Αυτός φταίει και η μικρής αναγκαιότητας εργασία του. Η κακή του τύχη -ένα απρόσωπο νούμερο ανάμεσα σε χιλιάδες, χωρίς ανθρώπινο περιεχόμενο. Απλό εμπόρευμα, που «έληξε». Ετσι, αυτός, δέσμιος του Παράλογου ως μοναδικού τρόπου εξήγησης της «ατυχίας» του, μένει να κοιτά το ζυγό της «τύχης», να ζυγίζει μόνο αρνητικά δεδομένα...

Με την ύφεση, αλλά και πριν από αυτήν (με την τεχνολογική επανάσταση και την παγκόσμια εξάπλωση της αγοράς) δεν κινούνται πια όλα προς την ίδια κατεύθυνση. H βίαιη ταλάντευση του (οικονομικού) εκκρεμούς υποβίβασε την αξία και τροποποίησε το περιεχόμενο της εργασίας. Δεν διαθέτουμε δείκτες κοινωνικής ποιότητας. Εχουμε μόνο έναν ποσοτικό χονδροειδή δείκτη αγοραίας παραγωγής. Η ευμάρειά μας συνδέεται μόνο με το ΑΕΠ. Καμιά παράμετρος δεν ερευνά τα βάθη της ψυχής, την προσωπική ευτυχία. Ετσι ο εργαζόμενος σε επισφαλή θέση, ο άνεργος, συντετριμμένος, αδύναμος, αναγκάζεται να πνίξει την απελπισία του, να ισοπεδώσει τις αβύσσους του. Να λουφάξει. Να αποδεχτεί την «ενοχή» του. Σε ένα προχωρημένο βαθμό δυστυχίας κάθε παρρησία είναι απρεπής. Για πόσο, άραγε;

Από άρθρο της Τασούλας Καραϊσκάκη στην Καθημερινή

Η οικονομική κρίση με animation

[youtube /v/jvzVwCrXu20&hl=en&fs=1]Απολαυστικό βιντεάκι που αναλαμβάνει να εξηγήσει με animation τα αίτια, το εύρος και τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

Πτυχία copies κτώνται...

Πριν από μερικές μέρες, ψάχνοντας βιβλιογραφικές αναφορές για εξειδικευμένο θέμα που με απασχολούσε, έκανα μια σύνθετη αναζήτηση στον ελληνικό Ιστό. "Στενεύοντας" διαρκώς το εύρος της αναζήτησης κατέληξα σε πέντε μεταπτυχιακές εργασίες που με ενδιέφεραν. Αποδελτιώνοντας τα στοιχεία, κάποια στιγμή πίστεψα ότι άνοιξα ξανά το ίδιο αρχείο. Την ίδια ενότητα την είχα (μόλις) ξαναδιαβάσει.

Αμ δε! Διαφορετική εργασία ήταν, από διαφορετική πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη την είχα κατεβάσει, άλλος ήταν ο συντάκτης, με άλλον επιβλέποντα, κι άλλη επιτροπή την είχε εγκρίνει.Κι όμως, το περιεχόμενο ήταν ίδιο. Όχι σχετικό, ίδιο. Λέξη προς λέξη, μια ολόκληρη ενότητα ήταν κοινή στις δυο εργασίες.

Αρχικά, θεώρησα ότι ο συντάκτης της νεότερης εργασίας είχε αντιγράψει μέρος της εργασίας του συναδέλφου του. Τυπικά, ήταν έτσι. Γιατί όταν ξετύλιξα το νήμα των βιβλιογραφικών αναφορών βρήκα την ενότητα σε αγγλικό κείμενο απωανατολίτη συγγραφέα! Έτσι λοιπόν τα δεδομένα του πρώτου συγγραφέα, αντιγράφηκαν από τον δεύτερο (συγγραφέα;), μεταφράστηκαν, ενσωματώθηκαν στην εργασία του(;), αντιγράφηκαν από τον τρίτο κοκ. Δηλαδή ο συντάξας, του μεταφράσαντος, τω αντιγράψαντι και πάει λέγοντας...

Περιττό ν' αναφέρω ότι ο "μεταφραστής", παρότι είχε συμπεριλάβει το κείμενο του αρχικού συγγραφέα στη βιβλιογραφία του, δεν έκανε αναφορά μέσα στο κείμενο ενώ ο αντιγραφέας του "μεταφραστή" είχε μεταφέρει τις βιβλιογραφικές αναφορές του πρώτου χωρίς, και αυτός, αναφορά μέσα στο κείμενό του (πώς να την εντοπίσει άλλωστε;) και χωρίς -φυσικά- αναφορά στον "μεταφραστή".

Το φαινόμενο της αντιγραφής ακαδημαϊκών εργασιών, γνωστό και ως πλαγιαρισμός, γνωρίζει μεγάλη διάδοση. Η ανάπτυξη του διαδικτύου έχει διευκολύνει τη λογοκλοπή έχει όμως αυξήσει και τις πιθανότητες εντοπισμού της.  Ο όρος πλαγιαρισμός αναφέρεται στις παρακάτω περιπτώσεις:

  • Παραποίηση εργασίας άλλου.

  • Αντιγραφή λέξεων ή ιδεών από κάποιον άλλο χωρίς αναφορά σ? αυτόν.

  • Αποτυχία να τεθεί μια αναφορά στις αρχικές αναφορές.

  • Η παράθεση ανακριβών πληροφοριών για πηγή

  • Η μεταβολή λέξεων και αντιγραφή της δομής μιας πρότασης μιας πηγής χωρίς την ύπαρξη αναφοράς.

  • Αντιγραφή τόσων πολλών λέξεων ή ιδεών από μια πηγή, η οποία αποτελεί την πλειοψηφία της εργασίας κάποιου, είτε δίνοντας αναφορά σ? αυτήν είτε όχι. (ΠΗΓΗ: Τσάκος Ζ.)


Βεβαίως ακόμη κι η αντιγραφή απαιτεί κάποιο κόπο. Έτσι, η ιδιωτική πρωτοβουλία σπεύδει αρωγός στη λογική του ελάσσονος κόπου. Πού να κάθεσαι τώρα να ψάχνεις, να μεταφράζεις, να παραφράζεις, να τροποποιείς; Ανάθεσέ το σε μια εταιρεία συγγραφής ακαδημαϊκών εργασιών και καθάρισες. Πριν από χρόνια, σε Ομαδική Συμβουλευτική Συνάντηση του Ανοικτού Πανεπιστημίου είχα δει να μοιράζουν φυλλάδια που διαφήμιζαν εταιρεία που "βοηθούσε" φοιτητές του ΕΑΠ να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Είχα τότε θεωρήσει ότι η ιδιομορφία των σπουδών στο ΕΑΠ (σπουδές από απόσταση) ευνοεί την ανάπτυξη τέτοιων καρκινωμάτων. Φαίνεται όμως ότι το επιχειρηματικό δαιμόνιο δεν περιορίστηκε στο ΕΑΠ.

Διαβάζω σε άρθρο της Καθημερινής την ύπαρξη εταιρειών που επαγγέλλονται την «υποστήριξη σε προπτυχιακές, μεταπτυχιακές εργασίες & διδακτορικές διατριβές», την «ανάληψη συγγραφής ακαδημαϊκών άρθρων για υποψήφιους διδάκτορες-πανεπιστημιακούς» κ.τ.λ.Οι περισσότερες από αυτές τις εταιρείες -τέσσερις ή έξι, κατ' άλλους, τον αριθμό- διατηρούν ιστοσελίδες στο Ίντερνετ όπου υποσχόμενες ποιοτικές μελέτες και συγγραφές εγγυώνται μια καλή βαθμολόγηση και ενδεχομένως «στρώνουν» το δρόμο προς την απόκτηση πτυχίου.

Ιδιοκτήτης μάλιστα μιας εκ των εταιρειών ισχυρίζεται ότι δουλεύουν "συνεργατικά" με τον φοιτητή και σπεύδει να αποδώσει ευθύνες στην πολιτεία για το ασαφές πλαίσιο (!) ζητώντας "... να μας πει που πρέπει να περιοριστούμε και μέχρι που φτάνουμε για να βοηθήσουμε κάποιον φοιτητή που έρχεται σε εμάς...".

Πάντως, όπως επισημαίνει στο ίδιο άρθρο ο Βασίλης Παπάζογλου, καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, η λύση είναι μάλλον απλή: "Ο καθηγητής θα πρέπει να παρακολουθεί από κοντά πως αναπτύσσεται η εργασία του φοιτητή καθώς κάτι τέτοιο μειώνει δραματικά το ενδεχόμενο λογοκλοπής. Ωστόσο, η διαδικασία αυτή χρειάζεται αρκετό χρόνο κάτι που, δυστυχώς, οι περισσότεροι συνάδελφοι καθηγητές δεν έχουν..."

Ας σημειωθεί πάντως ότι ακαδημαϊκά ιδρύματα του εξωτερικού αναπτύσσουν ή προμηθεύονται εξειδικευμένα λογισμικά για την αντιμετώπιση της λογοκλοπής.Δείτε:

  • Χαρακτηριστές περιπτώσεις λογοκλοπής από: Translatum.grTerra Computeratawww.karaberopoulos.gr (αντιγραφή που οδήγησε σε ανάκληση διδακτορικού).

  • Copyspace: ισχυρό εργαλείο για τον έλεγχο της λογοκλοπής (απαιτεί όμως και κάποια εξοικείωση με τη λογική του).

  • Εταιρείες συγγραφής πανεπιστημιακών εργασιών. Άρθρο στην Καθημερινή




Street View και προσωπικά δεδομένα

Η Google κατόρθωσε να κερδίσει στην εκδίκαση της πρώτης υπόθεσης που εκδικάστηκε εναντίον της εφαρμογής της Street View. Αμερικανικό δικαστήριο απέρριψε ως αβάσιμη την αγωγή ζευγαριού από το Πίτσμπουργκ σε βάρος της «Google» για παραβίαση του ιδιωτικού τους βίου με αφορμή την εμφάνιση φωτογραφιών της κατοικίας τους στο διαδικτυακό πρόγραμμα χαρτών της εταιρείας, ευρύτερα γνωστού ως «Street View». Η δικαστής έκρινε ότι οι Κριστίν και Ααρον Μπόρινγκ δεν κατόρθωσαν να αποδείξουν ότι η χρήση των φωτογραφιών από το πρόγραμμα συνιστά παραβίαση του ιδιωτικού τους βίου και καταπάτηση περιουσίας.

Παρά την απαλλαγή της όμως, πληθαίνουν οι φωνές εκείνων που ανησυχούν για την ανάπτυξη ενός δικτύου εφαρμογών που μετατρέπουν τα προσωπικά σε δημόσια δεδομένα. Σε άρθρο του στην International Herald Tribune, που αναδημοσιεύει η Καθημερινή, ο Peter Funt, τηλεπαρουσιαστής και δημοσιογράφος, ο οποίος ας σημειωθεί ότι είναι γιος του ανθρώπου που εισήγαγε την Candid Camera στην αμερικάνική τηλεόραση, εκφράζει τις ανησυχίες του:

"Η Google ασχολείται με το Street Views εδώ και δύο χρόνια. Τα ψηφιακά αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά, αλλά απαιτούν έμμισθους οδηγούς, γνωστούς ως GeoImmersive Data Producers, που πηγαινοέρχονται συνεχώς στους δρόμους συλλέγοντας στοιχεία από κάμερες τοποθετημένες σε στέγες.

Η Βοστώνη ήταν μια από τις πρώτες πόλεις που «αιχμαλωτίστηκαν» από το Street Views. Όταν το σύστημα αυτό φτάνει σε μια κοινότητα, προκαλεί συνήθως έντονες συζητήσεις. Για μερικούς, είναι μια εξωφρενική επιδρομή στην προσωπική ζωή. Για άλλους, περιλαμβανομένης της διεύθυνσης του Google, είναι απλώς μια χρήσιμη ?και εμπορικά αξιοποιήσιμη? καινοτομία της νέας τεχνολογίας.
Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει προειδοποιήσει την Google να μη φωτογραφίζει στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Και υπάρχει και η κωμόπολη Νορθ Οουκς, στη Μινεζότα, που το δημοτικό της συμβούλιο επικοινώνησε με την εταιρεία και απαίτησε, εκ μέρους των 4.500 κατοίκων της, να σβηστούν όλες οι φωτογραφίες που είχαν ληφθεί εκεί. Υπάρχουν νόμοι που διαχωρίζουν τη δημόσια ιδιοκτησία από την ιδιωτική, τα δημόσια πρόσωπα από τους απλούς ιδιώτες, απαιτώντας διαφορετική μεταχείριση ως προς την έκθεσή τους στη δημοσιότητα. Ωστόσο, στο σύμπαν του Google αυτά τα σύνορα γίνονται θολά.

Τι θα γινόταν αν στάθμευα ένα τηλεοπτικό συνεργείο σε δημόσιο δρόμο έξω από το σπίτι σας και επί πολλές εβδομάδες κινηματογραφούσα κάθε σας κίνηση; Και πώς θα σας φαινόταν αν ξεχώριζα τις πιο αστείες στιγμές ?όταν π.χ. πατήσατε το παρτέρι με τις τουλίπες προσπαθώντας να παρκάρετε ή όταν γλιστρήσατε κυνηγώντας τη γάτα του γείτονα? και κατόπιν μετέδιδα τηλεοπτικά το φιλμ χωρίς την άδειά σας (σε αντίθεση με την Candid Camera, το σόου που επινόησε ο Αλεν Φαντ, ο πατέρας μου, το 1948);

Τι θα γινόταν αν κάποιος ξεχώριζε ανάμεσα σε χιλιάδες φωτογραφίες του Street Views τα σπίτια που χρειάζονται επισκευές και πουλούσε μετά τα δεδομένα αυτά σε μια οικοδομική εταιρεία;

Με κάθε τεχνολογική καινοτομία, μερικοί νόμοι χρειάζονται επανεξέταση. Το ίδιο και ο τρόπος που προσδιορίζουμε την ιδιωτική μας ζωή. Όπως ο πατέρας μου, έχω περάσει πολλά χρόνια της ζωής μου φωτογραφίζοντας ανυποψίαστους ανθρώπους. Και μπορώ να πω ότι οι τελευταίες εξελίξεις με ανησυχούν. Είναι άλλο να έχεις μία και μοναδική σύντομη συνάντηση με μια κρυμμένη κάμερα. Και είναι άλλο, όπως είπε ο Όργουελ, «να σκέφτεσαι ότι κάθε ήχος που κάνεις ακούγεται και κάθε κίνησή σου καταγράφεται.



Ψηφιακή Λογοτεχνία

Το έργο των Young-hae Chang Heavy Industries με τον τίτλο «Close your eyes» δεν το έχω δει ακόμα. Θα το δω όμως σίγουρα. Άλλωστε το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης θα συνεχίσει να το φιλοξενεί στο Ωδείο Αθηνών (Βασ. Γεωργίου Β 17-19 & Ρηγίλλης) ως την 1η Μαρτίου.

Η περιέργεια μού δημιουργήθηκε διαβάζοντας τη συνέντευξη της καθηγήτριας του Yale, Jessica Pressman στην Ελευθεροτυπία. Η Pressman, προσκεκλημένη του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, παρουσίασε χθες στο κοινό το «ρεύμα» της ψηφιακής λογοτεχνίας, χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα το «πρωτοποριακό» έργο των Young-hae Chang Heavy Industries.

Είπα να το ψάξω λίγο και αναζήτησα υλικό στο youtube. Κάμποσα βιντεάκια με δουλειές τους (ένα απ' αυτά φιλοξενείται εδώ) αλλά τίποτα ιδιαίτερο. Ζητώντας κάτι περισσότερο έφτασα ως το site τους κι αυτό ήταν... κόλλησα.

Τρεις ώρες μετά, με τα μάτια πρησμένα από την προσπάθεια ν' ακολουθήσω τον φρενήρη ρυθμό της ψηφιακής αφήγησης, προσπαθώ ν' αποφασίσω αν αυτό που είδα μου άρεσε ή όχι.  Ήχος (και τι ήχος!), εικόνες και γραφικά, καλοδουλεμένα φλασάκια, καταιγιστικός ρυθμός και πάνω απ' όλα ανατροπή των θεμελίων της λογοτεχνίας. Εδώ ο δημιουργός δεν εγκαταλείπει το πνευματικό του παιδί στα χέρια του τυπογράφου κι από κει στον θαυμασμό, τη χλεύη ή την αδιαφορία του κοινού. Εδώ ο δημιουργός επιβάλλει την παρουσία του στον "αναγνώστη", δε σ' αφήνει ν' ακολουθήσεις το δικό σου ρυθμό ανάγνωσης, να φανταστείς, να στοχαστείς, ν' αναπλάσεις. Υποβάλλει το δικό του ρυθμό, καθηλώνει, ενεργοποιεί τις αισθήσεις, απαιτεί προσήλωση και σιωπή, αφηγείται ο ίδιος, επιβάλλει παύσεις και δημιουργεί την ατμόσφαιρα.Όπως λέει η Pressman, "η δουλειά των Young-hae Chang Heavy Industries είναι εικαστική τέχνη, είναι φιλμ και διαβάζεται ως λογοτεχνία, κυρίως γιατί έχει πολλές κοινές αποχρώσεις με τους μοντερνιστές. Και είναι και περφόρμανς. Προκαλεί επομένως τους παραδοσιακούς ορισμούς της λογοτεχνίας κι αυτό είναι συναρπαστικό".

- Υπήρχει ρεύμα; Μπορούμε να ισχυριστούμε ότι δημιουργείται μια εντελώς νέα γενιά συγγραφέων;

«Οπωσδήποτε. Σήμερα έχουμε ήδη τη δεύτερη γενιά δημιουργών. Ολα ξεκίνησαν στα τέλη της δεκαετίας του '80 με το hypertext, πολύ πριν την έλευση του Διαδικτύου. Η δεύτερη γενιά, όπως οι Young-hae Chang Heavy Industries, που δημιουργούν εδώ και μία δεκαετία, αναδύθηκε με το flash και την κινούμενη εικόνα. Πρόσφατα προέκυψε μια άλλη γενιά που χρησιμοποιεί την τεχνολογία του GPS για να δημιουργήσει της αφηγήσεις της. Οπότε ναι, η φόρμα της ψηφιακής λογοτεχνίας είναι υπαρκτή εδώ και καιρό, είναι διεθνής και συνεχώς μεγαλώνει. Ηδη γίνεται δεκτή από μεγάλα ινστιτούτα, όπως μουσεία και πανεπιστήμια. Προέρχομαι από ένα πολύ παραδοσιακό πανεπιστήμιο, το Γέιλ. Κι όμως με προσέλαβε για να ακολουθήσει το ρεύμα».

- Τι νέο τελικά φέρνει η ψηφιακή λογοτεχνία; Αλλάζει τις αναγνωστικές μας συνήθειες;

«Οι Young-hae Chang Heavy Industries μάς δείχνουν ότι η λογοτεχνία μπορεί να είναι περφόρμανς, με κείμενα, ήχο, εικόνα και ταχύτητα. Εδώ ο καλλιτέχνης ελέγχει το χρόνο της ανάγνωσης και όχι ο αναγνώστης. Αυτό είναι κάτι τελείως νέο. Πρέπει να παρακολουθείς εντατικά την οθόνη, διαφορετικά χάνεις ένα κομμάτι της αφήγησης. Γενικότερα τα ερωτήματα που τίθενται είναι «πώς διαβάζουμε» και «πώς ορίζουμε τελικά την κουλτούρα μας»»

- Και το αισθητικό τους περιεχόμενο ποιο είναι; Εχει κοινά χαρακτηριστικά;«Αυτό ακριβώς είναι το θέμα της έρευνάς μου. Γράφω ένα βιβλίο με τίτλο «Digital Modernism». Υπάρχει η λεγόμενη mainstream ψηφιακή λογοτεχνία και η αβάν γκαρντ. Οι Young-hae Chang Heavy Industries είναι αβάν-γκαρντ. Είναι ίσως οι σοβαρότεροι εκπρόσωποί της γιατί αντικρούουν και ταυτόχρονα προκαλούν την έντυπη λογοτεχνία, αλλά και τις αντιλήψεις μας για το τι σημαίνει «διαβάζω on line». Η δουλειά τους δεν έχει εικόνες, δεν επιτρέπει την αμφίδρομη επικοινωνία. Είναι ακριβώς το αντίθετο των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και της ηλεκτρονικής επικοινωνίας ή εμπειρίας μας. Αυτή είναι η αισθητική τους πρόκληση».

- Και η επιλογή τους να κρύβονται πίσω από ψευδώνυμα και να μην εμφανίζονται ποτέ, είναι μέρος της αισθητικής τους πρόκλησης;

«Ναι. Προκαλούν τις προσδοκίες μας. Εχουμε συνηθίσει το Ίντερνετ ως ένα χώρο άκρατης δημοσιότητας. Οι περισσότεροι ψηφιακοί καλλιτέχνες θέλουν να φαίνονται. Και κάνουν ό,τι μπορούν να το πετύχουν. Οι Young-hae Chang Heavy Industries χρησιμοποιούν το «μέσο» ακριβώς για το αντίθετο, προκαλώντας ακόμη και την αντίληψή μας για τον ίδιο το ρόλο του καλλιτέχνη σήμερα».

ΔΕΙΤΕ:  


  • H συνέντευξη της Pressman στην Ελευθεροτυπία

  • Δείγματα δουλειάς των Young-hae Chang Heavy Industries

  • FIXIT, το blog του Εθνικού Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης

  • Μια συζήτηση της Άννας Καφετσή με τους Young-hae Chang Heavy Industries

  • eliterature.org, διαδικτυακός τόπος αφιερωμένος στη δημιουργία, την προώθηση και την παρουσίαση της ψηφιακής λογοτεχνίας.



BrainyHistory

Στο www.brainyhistory.com θα βρείτε συγκεντρωμένα και σε τίτλους, συνοδεία μικρού επεξηγηματικού κειμένου, τα σπουδαιότερα γεγονότα, γεννήσεις, θανάτους, πολέμους, εξεγέρσεις, καταστροφές κ.λπ. Ορμώμενοι από εκεί, μπορείτε στη συνέχεια να ψάξετε περαιτέρω για περισσότερες πληροφορίες σχετικές με το θέμα που σας ιντρίγκαρε. Ουσιαστικά φανταστείτε ότι έχετε έναν μίνιμαλ μπούσουλα που σας υπενθυμίζει γεγονότα που ξεχάσατε και σας προσδιορίζει στον χρόνο όλα όσα δεν έχετε σε χρονική σειρά στο μυαλό σας.

Από τη στήλη της Μ. Μυστακίδου στην Ελευθεροτυπία



Για την αξιολόγηση της Νεοελληνικής Γλώσσας (και πάλι)

Συνεχίζονται οι αντιδράσεις για την υποβάθμιση της παραγωγής λόγου στην αξιολόγηση της Νεοελληνικής Γλώσσας Γενικής Παιδείας στις Πανελλαδικές Εξετάσεις.

Σε σημερινή της ανακοίνωση η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων επισημαίνει: "Έκπληξη προκαλεί η αιφνιδιαστική απόφαση του ΥΠ.Ε.Π.Θ. για αλλαγή στην αξιολόγηση του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας Γενικής Παιδείας στις Πανελλαδικές Εξετάσεις, η οποία μάλιστα ανακοινώθηκε χωρίς να έχει προηγηθεί ο απαιτούμενος διάλογος με τους αρμόδιους φορείς και τις Επιστημονικές και Εκπαιδευτικές Ενώσεις.

Η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων διαμαρτύρεται εντονότατα, γιατί με την απόφαση αυτή (40 μονάδες παραγωγή λόγου - 60 ασκήσεις, έναντι 50 - 50, που ίσχυε ως σήμερα στην εκατοντάβαθμη κλίμακα) δίνεται μεγαλύτερη βαρύτητα στις ασκήσεις, οι οποίες, κατά κανόνα, προϋποθέτουν και ενισχύουν την απομνημόνευση και τη μηχανιστική μάθηση και υποβαθμίζεται η σημασία της παραγωγής λόγου, η οποία είναι η μόνη που αναδεικνύει ουσιαστικά τη δημιουργική ικανότητα των μαθητών και ελέγχει την κρίση τους.

Θεωρούμε ότι στο όνομα της αντικειμενικής αξιολόγησης υποβαθμίζονται η συγκρότηση της σκέψης των μαθητών, η δυνατότητα αποκωδικοποίησης κειμένων και παραγωγής λόγου, η καλλιέργεια της γλωσσικής, εκφραστικής και κριτικής ικανότητας, ο εμπλουτισμός του λεξιλογίου και της σηματοδότησης των εννοιών, δεξιότητες, οι οποίες, σύμφωνα με τα Προγράμματα Σπουδών, αποτελούν βασικούς στόχους της όλης εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων πιστεύει ότι, στη σύγχρονη τεχνοκρατούμενη εποχή, ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δίνεται στη γλώσσα, όχι μόνο ως όργανο επικοινωνίας, αλλά και ως φορέα αξιών που συμβάλλουν καταλυτικά στη διαμόρφωση αληθινά σκεπτόμενων ανθρώπων".

ΠΗΓΗ: alfavita.gr (επειδή η Π.Ε.Φ. δεν ανεβάζει την ανακοίνωση στον δικό της ιστοτόπο)