Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

Logicomix

Τα τελευταία χρόνια κάθε Σεπτέμβρη παρουσιάζομαι και σε άλλο σχολείο. Τα ξέρετε... Διαδοχικές μεταθέσεις, διάθεση ΠΥΣΔΕ, υπεραριθμία, τέτοια όμορφα. Βεβαίως, όταν πηγαίνεις στο σχολείο Σεπτέμβρη καιρό, δε μπορείς να διαλέξεις όποιο μάθημα θέλεις. Στην εκπαίδευση και κάπου αλλού, που μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή, νόμος είναι το δίκιο του "παλιού". Όταν φτάνω λοιπόν στο σχολείο η κατανομή των μαθημάτων είτε έχει γίνει είτε έχει συμφωνηθεί (το ίδιο είναι). Έτσι, αρκούμαι στα "λιμά". Αλλά έχω αποφασίσει να το αντιμετωπίζω με αξιοπρέπεια. Το "στολίζω" μάλιστα και με διάφορες ατάκες του στυλ:


-Από μικρός το όνειρό μου ήταν να διδάσκω μαθήματα Γενικής Παιδείας Γ΄ Λυκείου ή ψοφάω για μαθήματα επιλογής Α΄ Λυκείου. Δώστε μου Ψυχολογία και πάρτε μου την ψυχή, ή  ακόμα, αν έχετε την καλοσύνη, δώστε μου Επιτάφιο της Γ΄, μ' αρέσουν οι Επιτάφιοι, πήγαινα και στην περιφορά και μάλιστα ως παπαδάκι, ή θέλω να κάνω μάθημα και να μη μου δίνει κανείς σημασία (άλλωστε όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες έτσι ξεκίνησαν). Τέτοια...


Αλλά φέτος φαίνεται ότι ξεπέρασα το όριο.


- Θα πάρεις Φιλοσοφία της Βου, συνάδελφε, μου είπαν.


-Βεβαίως, είπα, η Φιλοσοφία ανήκει στις πρώτες προτιμήσεις μου.


Οι κλεφτές ματιές και κάτι από χαιρέκακο γελάκι έπρεπε να με είχαν υποψιάσει. Ή τουλάχιστον, θα έπρεπε να με είχε συνεφέρει η επόμενη ερώτηση:


- Το καινούργιο βιβλίο το έχεις δει;


-Αμέ, είπα με ευκολία.


Δεν πρόσεξα αν σταυροκοπιούνταν αλλά την έκπληξη την παρατήρησα. Την "υπεροψία" του νέου συναδέλφου την είχαν διαγνώσει αλλά και "μέθην";


Και έτσι, πήρα Φιλοσοφία της Βου. Κι είχα πει αλήθεια ότι η Φιλοσοφία μ' αρέσει και πως, όποτε μπορώ, θέλω να τη διδάσκω. Αλήθεια επίσης ήταν ότι είχα δει το καινούργιο βιβλίο. Το είδα είχα πει, όχι ότι το είχα διαβάσει. Γιατί όταν το διάβασα, κατάλαβα γιατί κανείς δεν είχε σπεύσει να το αναλάβει.


Κείμενα "σεντόνια", ανακολουθίες, ασάφειες, παραλείψεις και ανυπαρξία μεθόδου και παιδαγωγικών στόχων κι ακόμα άγνοια του πληθυσμού - στόχου και των αναγκών του. Κι έκτοτε αναμετριέμαι, με γενναιότητα, με το τέρας. Κι επειδή έχω συνηθίσει να μη "διαχειρίζομαι" τα μαθήματα, προσπαθώ, όσο μπορώ, να διασυνδέω την ύλη με τους προβληματισμούς των παιδιών κι ας σημαίνει αυτό πως κάποιοι στόχοι του απς και του δεπς δεν θα υπηρετηθούν (αν δεν ξέρετε τι είναι τα απς και τα δεπς, βουρ για τη σελίδα του Παιδαγωγικού, εκεί είναι η μόνιμη κατοικία τους).


Και να έχω σήμερα να "παραδώσω" την ενότητα Φιλοσοφία και Λογική. Κι έτρεμα τη στιγμή που τα παιδιά θα αναγκάζονταν να διαβάσουν την ενότητα. Τις ακροβασίες για το τι είναι και το τι δεν είναι η Λογική, τον ατελείωτο βερμπαλισμό για τις διαφορές του Αριστοτέλη με τους Στωικούς και την απίστευτα μικρή αναφορά στη συμβολική λογική και τις σύγχρονες προσεγγίσεις. Τα κείμενα του βιβλίου δε βοηθούν, για το βιβλίο του καθηγητή καλύτερα να μη μιλήσω... Κι είπα να καταφύγω, ως συνήθως, στο "αλλιώς" και τους έδειξα το Logicomix, το κόμικ που υπογράφουν οι Απόστολος Δοξιάδης, Χρίστος Χ. Παπαδημητρίου, Αλέκος Παπαδάτος και Ανύ ντι Ντόνα και κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ίκαρος.


Και σαν από θαύμα η τάξη ζωντάνεψε. Φαίνεται πως έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο που κάθε (μικρή) διαφυγή από το τετριμμένο να εκλαμβάνεται ως καινοτομία, να μοιάζει με αεράκι που ανανεώνει τη μουχλιασμένη αποθήκη. Οι αφηρημένες ιδέες έγιναν συγκεκριμένες, τα παράδοξα του Ράσελ σταμάτησαν να είναι νοητικά παιχνίδια, βρήκαν το δρόμο τους να συναντηθούν με τους προβληματισμούς των μαθητών. Είναι και το αριστουργηματικό σενάριο του Δοξιάδη, είναι και η γλώσσα του κόμικ τόσο κοντά στην αναγνωστική πρόσληψη των μαθητών, που όπως υποστηρίζει ο ίδιος σε συνέντευξή του στα ΝΕΑ, είναι ο τρόπος ο κόσμος των μαθηματικών και της φιλοσοφίας να γοητεύσει και όσους δεν είναι ειδικοί.


Το «Logicomix» είναι  ένα βιβλίο κόμικς που γεννήθηκε σε ένα ατελιέ στην Πλάκα, με πρωταγωνιστή έναν χαρισματικό επιστήμονα, συμπρωταγωνιστές επιστήμονες του 20ού αιώνα. Αρχίζει σε μια παλιά σοφίτα ενός εγγλέζικου αρχοντικού. Εκεί από όπου οι Απόστολος Δοξιάδης, Χρίστος Χ. Παπαδημητρίου, Αλέκος Παπαδάτος, Ανύ ντι Ντόνα ξεκίνησαν την ιδέα για το σενάριο και την εικονογράφηση ενός ταξιδιού γνώσης και αυτογνωσίας του φιλοσόφου, μαθηματικού, νομπελίστα Μπέρτραντ Ράσελ.


Μέσα από αυτό το ταξίδι στην πνευματική περιπέτεια του Μπ. Ράσελ, οι Απόστολος  Δοξιάδης και Χρίστος Παπαδημητρίου έχουν την ευκαιρία να διαφωνήσουν ως και για το αληθινό νόημα της ιστορίας που αφηγούνται και δίνουν  στον αναγνώστη δυο διαφορετικές ερμηνείες της. "Παράλληλα, το μέρος αυτό χρησιμεύει ως μεγεθυντικός φακός, που εστιάζει σε κάποια σημεία της ιστορίας και τα εξηγεί χωρίς να τη βαραίνει. Γιατί το «Logicomix» δεν είναι ούτε «λογική για αρχαρίους», ούτε «εκλαΐκευση». Ο βασικός σκοπός του είναι αυτός του μυθιστορήματος: να πει μια ιστορία ανθρώπων, με τις ιδέες και τα πάθη τους.


Λόγω της γλώσσας των εικόνων, το κόμικς «ταξιδεύει» καλύτερα, όχι μόνο μεταξύ διαφορετικών γλωσσών και πολιτισμών, αλλά και ηλικιών και μορφωτικών επιπέδων- με αυτή την έννοια είναι λίγο σαν τη μουσική. Επιπλέον διαθέτει διόδους προς τη μαγεία και το χιούμορ, δυο διαστάσεις που συχνά αγνοούν οι φόρμες που βασίζονται αποκλειστικά στον λόγο".


Βεβαίως, αυτές τις απλές αλήθειες τα σχολικά βιβλία τις αγνοούν. Είναι και οι στόχοι των απς και των δεπς που δεν υπηρετούνται από τέτοιες "ελαφρολαϊκές" προσεγγίσεις... Ή μήπως όχι;


Διαβάστε τη συνέντευξη του Απ. Δοξιάδη στα ΝΕΑ

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

Η αναπάντεχη φωτογραφία



Κοινός τόπος για όσους ασχολούνται με τη φωτογραφία. Όσο και να "στήσεις" το θέμα σου, όσο και να φροντίσεις όλες τις "συνθήκες περιβάλλοντος" τελικά η φωτογραφία που θα μείνει στη μνήμη (και στον τοίχο;) είναι η τυχαία, η αναπάντεχη φωτογραφία, εκείνη που κουβαλά κάτι από την έκπληξη της στιγμής...

Τέτοιες "αναπάντεχες φωτογραφίες" φιλοξενούνται στο  http://filemagazine.com, ιστοτόπο που παρουσιάζει στην Ελευθεροτυπία, η Μαρία Μυστακίδου. Εκεί θα απολαύσετε μια εκτενή συλλογή με περισσότερες από 2.000 φωτογραφίες άκρως καλλιτεχνικές, που απεικονίζουν θέματα εξαιρετικά δύσκολο να παγιδεύσει ο φακός. Ακόμα, θα βρείτε φωτογραφίες που παίζουν με τα χρώματα και άλλες με αφαιρετικό περιεχόμενο. Σε κάθε περίπτωση πάντως, όλα όσα είναι συγκεντρωμένα στον ιστότοπο απέχουν πολύ από τα συμβατικά πορτρέτα και τα τοπία που έχετε συνηθίσει να βλέπετε.

H νέα δουλειά των Guns 'n Roses στο διαδίκτυο

Αν και οι μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες έχουν αποδυθεί σε αγώνα μέχρις εσχάτων για την πάταξη της πειρατείας στο διαδίκτυο, τα μεγάλα ονόματα της διεθνούς δισκογραφίας δε φαίνεται να συμμερίζονται την άποψή τους. Αντίθετα, βλέποντας τις δυνατότητες και την απήχηση του μέσου σπεύδουν να προβάλλουν ή και να διαθέσουν τη δουλειά τους στο διαδίκτυο.

Τελευταίο "κρούσμα" οι Guns 'N Roses, που αποφάσισαν να διαθέσουν την πρώτη δισκογραφική τους δουλειά μετά από 15 χρόνια από το MySpace. Ο τίτλος του νέου άλμπουμ είναι «Chinese Democracy» και οι φανς των Guns N Roses μπορούν να ακούσουν τα 14 κομμάτια του και το πολυαναμενόμενο "Chinese Democracy" στο http://www.myspace.com/gunsnroses.

[youtube v/mVX3F4jhFok&hl=en&fs=1]

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

Έρχονται οι τρισδιάστατες ταινίες

Τα μεγάλα στούντιο του Χόλιγουντ επενδύουν τεράστια κεφάλαια για την ανάπτυξη και την επιβολή της τρισδιάστατης τεχνολογίας στην προβολή των κινηματογραφικών ταινιών, ελπίζοντας ότι θα αποτελέσει τη νέα μεγάλη επανάσταση στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Μόνο η Disney ετοιμάζει 17 ταινίες σε 3d τα επόμενα τρία χρόνια, αν και αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με την υποδομή των αιθουσών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σήμερα μόνο 1400 αίθουσες σε σύνολο 30000 στις ΗΠΑ πληρούν τις προδιαγραφές ενώ στον υπόλοιπο κόσμο υπάρχουν μόνο 700 (καμιά στην Ελλάδα).

Η μετάβαση στη νέα τεχνολογία απαιτεί σημαντικές επενδύσεις και οικονομικό ρίσκο που οι ιδιοκτήτες των αιθουσών διστάζουν να αναλάβουν και μάλιστα εν μέσω οικονομικής κρίσης.

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008

Search Wiki από την Google

Αν έχετε ευχηθεί να μπορούσατε να παρέμβετε και να διαμορφώσετε τα αποτελέσματα της μηχανής αναζήτησης σύμφωνα με τις  ανάγκες ή τις επιθυμίες σας η Google έχει τη λύση. Με την εφαρμογή Search Wiki οι χρήστες έχουν τη δυνατότητα:

  • να τροποποιούν τα αποτελέσματα μιας αναζήτησης προωθώντας σε πιο ψηλή θέση εκείνα που ανταποκρίνονται περισσότερο στα κριτήριά τους

  • να περιλαμβάνουν αποτελέσματα που δεν βρέθηκαν στην αρχική αναζήτηση

  • να διαγράφουν αποτελέσματα που θεωρούν άσχετα με τα κριτήρια που έθεσαν

  • να προσθέτουν σημειώσεις για δικτυακούς τόπους που επισκέφθηκαν

  • να αποθηκεύουν τις προσθήκες που έκαναν στα αποτελέσματα της αναζήτησης και

  • να μοιράζονται με άλλους χρήστες τις παρεμβάσεις που έκαναν στα αποτελέσματα της αναζήτησης.


Η εξατομικευμένη αναζήτηση που υπόσχεται το Search Wiki βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης και περισσότερες πληροφορίες μπορείτε ν' αναζητήσετε στο επίσημο blog της ομάδας ανάπτυξης.

[youtube v/t8Pl1H0dIXE&hl=en&fs=1]

Η πολιτική κουλτούρα των Ελλήνων bloggers: μια άλλη ανάγνωση της έρευνας

Ο Νίκος Ξυδάκης σχολιάζει σε άρθρο του στην Καθημερινή τόσο την πρόσφατη έρευνα των Monthly Review/VPRC για την πολιτική κουλτούρα των ελλήνων bloggers (δείτε και προηγούμενη ανάρτηση) όσο και μια πρόσφατη προσπάθεια κατάταξης των ελληνικών ιστολογίων με βάση την επισκεψιμότητα και αναδεικνύει τάσεις και προοπτικές για την ελληνική "μπλογκόσφαιρα".


"Η κατάληψη της μπλογκόσφαιρας από αδαείς ως προς τη γλώσσα του μέσου και την αισθητική του, και από λαϊκιστικό?εντυπωσιοθηρικό περιεχόμενο, δίνει τον τόνο ? αν όχι τον κυρίαρχο, πάντως ισχυρό. Εφόσον συνεχιστεί αυτή η τάση, με σαφείς εμπορικές βλέψεις, ο χαρακτήρας της ελληνομπλογκόσφαιρας θα αλλάξει ριζικά: Θα μοιάσει με τα φθίνοντα σήμερα λαϊκά κανάλια και ταμπλόιντ. Μιλάμε πάντα για τα πιο πολυσύχναστα μπλογκ.


Στην άλλη όχθη, πιθανόν να παραμείνουν ολίγοι, εκλεκτοί, μα οπισθοφύλακες, με λίγες επισκέψεις, οι πρωτοπόροι, όσοι έχτισαν την κρίσιμη μάζα της μπλογκόσφαιρας, συνεισφέροντας ουσιώδες περιεχόμενο, φρέσκια γλώσσα, σύγχρονες φόρμες, προσωπικά στυλ. Αυτή η γενιά των πρωτοπόρων ίσως βγάλει (έχει αρχίσει ήδη?) και τα πρώτα επαγγελματικά στελέχη για τα δικτυακά μέσα δεύτερης και τρίτης γενιάς.


Η εσωστρεφής, μάλλον η αναστοχαστική, διάθεση αφορά ακριβώς αυτούς τους πιο «προχωρημένους» μπλόγκερ, όσους η έρευνα Monthly Review/VPRC βρίσκει τώρα σε δεσπόζουσα θέση: Ανώτερης εκπαίδευσης, με υψηλή εξοικείωση στο δίκτυο και στα νέα μέσα, αριστεροί και σκεπτικιστές, αναγνώστες εφημερίδων. Αυτοί οι σοφιστικέ μπλόγκερ συγκροτούν ήδη μια κοινότητα γραφιάδων και αναγνωστών, αλληλοανθολογούνται, «μπαζάρουν», δηλαδή προτείνουν και προβάλλουν τα πιο προκλητικά κείμενα εγχώριας και διεθνούς παραγωγής, συχνά προσφέρουν συναρπαστικούς σχολιασμούς στα μπλογκ ή στα ανθολόγια (λ.χ. στο buzz.reality-tape.com).


Τα μέλη τούτης της ελίτ, δημιουργοί και αναγνώστες, ιδρυτές και λειτουργοί της φαντασιακής μπλογκοκοινότητας, πιθανότατα θα είναι οι πρώτοι που θα εγκαταλείψουν το μαζικό τετριμμένο μπλόγκινγκ, για να μεταπηδήσουν στο Επόμενο Μέσο, στο Web 3.0, στο Web ν+1. Μάλλον, το Επόμενο Μέσο θα το υλοποιήσει και στελεχώσει η γενιά των τωρινών εφήβων, ψηφιακή ? δικτυακή από τα γεννοφάσκια, που ελάχιστα ενδιαφέρεται για το παρόν μπλόγκινγκ και συγκινείται περισσότερο με τα δικτυακά RPG, με τη φαντασία σε πρώτο ρόλο.


Εως ότου δούμε όμως το Επόμενο Μέσο τα μπλογκ θα παρέχουν δυνατότητες και δυναμικό για ανανέωση: Της έκφρασης, της πρόζας, της επικοινωνίας, της κυκλοφορίας ιδεών".

Πειρατές

Ο πειρατής, ο κουρσάρος, έχει ξεχωριστή θέση στα παραμύθια όλου του κόσμου και στη συλλογική μνήμη λαών σαν τον δικό μας, όπου το αιώνιο φαινόμενο της πειρατείας διαμόρφωσε την ιστορία, την ανθρωπογεωγραφία και την αρχιτεκτονική του τόπου, αναφέρει σε άρθρο του στην Καθημερινή ο Νίκος Κωνσταντάρας, με αφορμή την έξαρση της πειρατείας στο Κέρας της Αφρικής.Η παλαιότερη αναφορά που έχουμε από κάπως «ιστορική» περίοδο είναι στον Ομηρο, όπου η πειρατεία παρουσιάζεται ως φυσικό αποτέλεσμα της πτώσης της κρητικής θαλασσοκρατίας. Μετά τον Μίνωα, η αθηναϊκή αυτοκρατορία και ο στόλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου επέβαλαν κάποια τάξη. Οι πολιτικές δυνάμεις πάντα εκμεταλλεύονταν τους πειρατές για να πλήξουν τα συμφέροντα άλλων λαών. Το βλέπουμε στην αρχαιότητα αλλά και πολύ αργότερα, στον 17ο αιώνα, όταν στην Καραϊβική οι Γάλλοι και Αγγλοι ενθάρρυναν τις επιθέσεις πειρατών εναντίον των πλοίων του κοινού εχθρού ? της Ισπανίας. Μόνο μετά την ήττα του Ναπολέοντα το 1815 και την επικράτηση της αγγλικής θαλασσοκρατίας εξαλείφθηκε το φαινόμενο της πειρατείας.Η περίπτωση της αρχαίας Ρώμης παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Στα τελευταία χρόνια της δημοκρατίας, τον 1ο αιώνα π.Χ., οι Ρωμαίοι κυριαρχούσαν στη στεριά και δεν έδειχναν ενδιαφέρον να αστυνομεύουν τις θάλασσες. Αλλά καθώς αυτοί ασχολούνταν συνέχεια με εμφύλιες συρράξεις, η πειρατεία αναπτύχθηκε σε τέτοιο σημείο που τρόφιμα δεν έφθαναν στη Ρώμη, με αποτέλεσμα να ανέβει η τιμή του σιταριού και ο πληθυσμός να απειλείται με λιμό. Τότε, το 67 π.Χ., δόθηκαν πρωτοφανείς και απόλυτες εξουσίες στον Μέγα Πομπηίο να αναπτύξει ισχυρότατο στρατό και στόλο και να λύσει το πρόβλημα της πειρατείας. Οι επιφανείς Ρωμαίοι αντέδρασαν, φοβούμενοι τη συγκέντρωση τέτοιας εξουσίας σε ένα άτομο, αλλά ο Ιούλιος Καίσαρας, υστερόβουλα, ώθησε τον όχλο να απαιτήσει τον διορισμό του Πομπηίου. Ηταν τέτοια η εκτίμηση στο πρόσωπο του Πομπηίου που με τον διορισμό του και μόνο έπεσε η τιμή του σίτου. Σε τρεις μήνες το πρόβλημα της πειρατείας είχε εξαλειφθεί. Αλλά είχε ανοίξει ο δρόμος της υπερεξουσίας του ενός, της δημιουργίας της αυτοκρατορίας, πράγμα που εκμεταλλεύθηκε ο Καίσαρ και μετά απ? αυτόν ο θετός υιός του, ο Αύγουστος. Ο Αύγουστος δημιούργησε τον αυτοκρατορικό στόλο που επέβαλε την τάξη στις θάλασσες για σχεδόν 300 χρόνια. Με την αποδυνάμωση της αυτοκρατορίας, οι πειρατές κυριάρχησαν πάλι στην περιοχή μας για πάνω από 1.500 χρόνια.Σήμερα, η δράση των Σομαλών πειρατών οδηγεί σε αύξηση των ασφαλίστρων και ναύλων των πλοίων, και στην ανάπτυξη ενός πολυεθνικού στόλου στην περιοχή. Αλλά όσο και αν προσπαθούν οι ξένες ναυτικές δυνάμεις, ο μόνος τρόπος να παταχθεί η πειρατεία είναι να υπάρξει η προοπτική ενός καλύτερου μέλλοντος στη Σομαλία. Το μυστικό του Πομπηίου ήταν ότι όταν πήρε αιχμαλώτους 20.000 πειρατές ούτε τους εκτέλεσε ούτε τους ελευθέρωσε: τους έδωσε γη και έγιναν φιλήσυχοι αγρότες.Όλο το άρθρο στην Καθημερινή

Η πολιτική κουλτούρα των Ελλήνων bloggers

To περιοδικό Μηνιαία Επιθεώρηση παρουσιάζει στο τεύχος αυτού του μήνα, έρευνα για την πολιτική κουλτούρα των Ελλήνων bloggers. Στόχος του περιοδικού και της εταιρίας VPRC, η οποία έκανε την επεξεργασία των στοιχείων, ήταν η διερεύνηση των πολιτικών διαστάσεων του μπλόγκινγκ, η συγκρότηση μιας σειράς πολιτικοκοινωνικών δεικτών (δείκτες οικονομικού φιλελευθερισμού, δείκτης ιδεολογικών αξιών, δείκτης πολιτισμικού φιλελευθερισμού, δείκτης ατομικισμού), καθώς και η διερεύνηση της συνεκτικότητας των πολιτικών απόψεων των μπλόγκερ.

Αν και διατηρώ αρκετές επιφυλάξεις τόσο για την επιλογή του δείγματος όσο και για τη μεθοδολογία της έρευνας, νομίζω ότι τα αποτελέσματά της αξίζουν να γίνουν αντικείμενο προβληματισμού για την κοινότητα των ιστολόγων.

Ολόκληρη η έρευνα

ΠΗΔ (!) για τη Δημόσια Διοίκηση

Αναρτήθηκε - επιτέλους - το πλαίσιο διαδικτύωσης των δημόσιων υπηρεσιών για την αξιοποίηση της ευρυζωνικότητας στη χώρα μας, σε ιστοτόπο του Υπουργείου Εσωτερικών.

Βαρύγδουπος ο τίτλος: Ελληνικό Πλαίσιο Παροχής Υπηρεσιών Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και Πρότυπα Διαλειτουργικότητας ή Πλαίσιο Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης ? ΠΗΔ.  Το ΠΗΔ, όπως θα το αποκαλούμε χαϊδευτικά από τούδε και στο εξής, εντάσσεται στο συνολικό σχεδιασμό της Ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης για την παροχή υπηρεσιών Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης σε φορείς, επιχειρήσεις και πολίτες. Αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της Ψηφιακής Στρατηγικής 2006-2013 για τη μετάβαση και προσαρμογή των υπηρεσιών της στις απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής και είναι άμεσα συνυφασμένο με τους στόχους και τις κατευθύνσεις της ευρωπαϊκής πολιτικής 2010 ? Ευρωπαϊκή Κοινωνία της Πληροφορίας 2010. Το Πλαίσιο Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης στοχεύει στην αποτελεσματική υποστήριξη της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης σε Κεντρικό, Περιφερειακό και Τοπικό επίπεδο και στη συμβολή στην επίτευξη της διαλειτουργικότητας σε επίπεδο πληροφοριακών συστημάτων, διαδικασιών και δεδομένων.

Ορθή (αν και καθυστερημένη) η πρωτοβουλία. Χωρίς πρότυπα διαλειτουργικότητας, η πολυαναμενόμενη ηλεκτρονική διακυβέρνηση και η παροχή ολοκληρωμένων υπηρεσιών στους πολίτες θα εξελιχθεί σ' ένα ακόμα βήμα στο κενό. Δυο παρατηρήσεις μόνο:

  • Αν δεν απατώμαι το πρόγραμμα ονομάζεται Ψηφιακή Στρατηγική 2006 - 2013. Φτάσαμε αισίως στο 2008 για να ανακοινωθούν οι προδιαγραφές για τη διαλειτουργικότητα σε επίπεδο πληροφοριακών συστημάτων, διαδικασιών και δεδομένων. Να υποψιαστώ ότι οι ως τώρα υλοποιήσεις θα χρειαστούν "ανακατασκευή";

  • Τα περισσότερα κείμενα που είναι αναρτημένα στον ιστοτόπο του ΠΗΔ, εμφανίζονται κατεστραμμένα και δε μπορούν να διαβαστούν από καμιά εφαρμογή. Λέτε διαλειτουργικότητα να σημαίνει προσαρμογή του πολίτη στα ιερογλυφικά της ψηφιακής γραφειοκρατίας;

Μικρό λεξικό ψηφιακής δικτύωσης

Πριν από τριάντα χρόνια μαθαίναμε τα νέα από τις εφημερίδες, βρίσκαμε τον δρόμο μας μέσα από χάρτες, στέλναμε στους φίλους μας γράμματα και μιλούσαμε στο τηλέφωνο μέσα από τις γραμμές του ΟΤΕ. Σήμερα βρίσκουμε τον δρόμο μας με GPS, συνδεόμαστε στο Internet με ADSL και μιλάμε στους φίλους μας από κινητά τηλέφωνα, και όλα αυτά ασύρματα με τις τεχνολογίες WiFi, Bluetooth και GSM. Όλοι μας χρησιμοποιούμε αυτούς τους αγγλικούς όρους στην καθημερινή μας ζωή, οι περισσότεροι όμως δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς σημαίνουν και πώς λειτουργούν οι αντίστοιχες συσκευές.

Ο καθηγητής του ΑΠΘ, Χ. Βαρβόγλης επιχειρεί μια μικρή διαφωτιστική ξενάγηση στις βραχυγραφίες της δικτύωσης σε άρθρό του στο BHMA.

Lively τέλος!

Με μια λιτή ανακοίνωσή της η Google, ανακοίνωσε ότι στο τέλος του χρόνου θα σταματήσει την παροχή της υπηρεσίας Lively. "Πήραμε ένα ρίσκο που δε μας βγήκε", επισημαίνει η Google, "και αναγκαζόμαστε να σταματήσουμε την παροχή της υπηρεσίας". Θυμίζουμε ότι το Lively είχε προβληθεί ως η απάντηση της Google στην επιτυχία του Second Life.

Θεωρούσα και θεωρώ ότι η ιδέα, δυνάμει,  ήταν καλή, τουλάχιστον στον πυρήνα της. Φυσικά το Lively δε μπορούσε να συγκριθεί με το Second Life. To SL συνιστά έναν ολοκληρωμένο εικονικό κόσμο, με ?γεωγραφικές συντεταγμένες? και ?χωροταξικά δεδομένα?. Ο κάτοικος του μπορεί να ?ταξιδέψει? σ? ένα περιβάλλον που συντίθεται από τις ιδιοκτησίες και τις κατασκευές των μελών του ενώ στο Lively κάθε χρήστης δημιουργεί τον προσωπικό του εικονικό ?μικρόκοσμο? (ένα νησάκι, ένα δωμάτιο, μια αίθουσα διαλέξεων) και εκεί υποδέχεται τους "προσκεκλημένους" του.

Εδώ, όμως, θεωρώ ότι εντοπίζεται η μοναδικότητα του Lively. Χτισμένο πάνω στη λογική των κατανεμημένων τεχνολογιών (distributed technologies) το Lively επιτρέπει τη χρήση του από οπουδήποτε (ένα blog, μια ιστοσελίδα κλπ), γεγονός που από μόνο του είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον καθώς επεκτείνει τις δυνατότητες επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης μεταξύ των χρηστών.

Η Google, όμως, στόχευσε από την αρχή σε λάθος κοινό. Η ανάπτυξη της εφαρμογής ήταν προφανές ότι στόχευε στο κοινό των εφήβων. Αλλά αυτή η ηλικιακή ομάδα έχει εμπειρίες από πολύ πιο σύνθετους εικονικούς κόσμους (διαδικτυακά παιχνίδια), που προσφέρουν μοιραία μεγαλύτερη αληθοφάνεια και αλληλεπιδραστικότητα που το Lively απλώς δε μπορούσε ν' ανταγωνιστεί, ενώ καλύπτει τις ανάγκες επικοινωνίας με εφαρμογές Instant Messaging (το MSN πχ κάνει θραύση σ' αυτή την ομάδα χρηστών).

Η εστίαση στο εφηβικό κοινό και παράλληλα η αδυναμία της Google να ελέγξει το περιεχόμενο που προβαλλόταν στους εικονικούς χώρους που δημιουργούσαν οι χρήστες (η πορνογραφική βιομηχανία έκανε πρώτη την εμφάνισή της στο Lively), έκαναν την εταιρεία στόχο επιθέσεων. Έτσι, μοιραία, η εφαρμογή εγκαταλείφθηκε πριν καλά-καλά κάνει αισθητή την παρουσία της. Είναι χαρακτηριστικό πως δεν κυκλοφόρησε ούτε μια αναβάθμισή της, ο κώδικας της δεν "άνοιξε" ποτέ στο ευρύ κοινό, υποστήριξη χρηστών δεν υπήρξε ενώ ούτε ο φυλλομετρητής της Google, ο Chrome, δεν υποστήριξε την εφαρμογή.

Όμως, παρά την αποτυχία του Lively, εξακολουθώ να πιστεύω ότι τέτοιου είδους "εισαγωγικές" εφαρμογές στην εικονική πραγματικότητα είναι εξαιρετικά χρήσιμες για άλλες κατηγορίες χρηστών με διαφορετικές ανάγκες και προφίλ. Σκεφτείτε πχ τη δυνατότητα εύκολης υλοποίησης μιας προσομοίωσης για εκπαιδευτικούς σκοπούς που θα πρόσφερε συγχρόνως και δυνατότητες αλληλεπίδρασης με τους χρήστες ή ένα εικονικό περιβάλλον εύκολα προσβάσιμο από το ιστολόγιό μας που θα οδηγούσε σε μια εικονική διάλεξη...

Ίσως στο μέλλον δούμε τέτοιες εφαρμογές. Προς το παρόν πάντως σπεύδω να απαθανατίσω το εικονικό μου loft πριν πιάσουν δουλειά οι μπουλντόζες της Google (φαίνεται πως δεν είναι γραφτό μου ν' αποκτήσω ούτε εικονικό)...

(Επιμορφωτικό) Κουίζ

Έστω ότι έχουμε μια (ευάριθμη) ομάδα εκπαιδευτικών με ζωηρό ενδιαφέρον για τις ΤΠΕ. Δίνονται 2 (ολογράφως: δυο) λογισμικά (χωρίς ιδιαίτερη πολυπλοκότητα ή βάθος).

  • Πόσες μέρες επιμόρφωσης και πόσες ώρες ημερησίως πιστεύετε ότι θα χρειαστούν οι εκπαιδευτικοί για να κατανοήσουν τη λειτουργία τους και να πειστούν  (θέλουν δε θέλουν) για τη χρησιμότητά τους;

  • Ποιες είναι, κατά τη γνώμη σας,  οι καλύτερες μέθοδοι για να διαπιστωθεί η επάρκεια των εκπαιδευτικών στην αξιοποίηση των παραπάνω λογισμικών;

  • Δώστε έναν τίτλο που να περιγράφει την παραπάνω επιμορφωτική "δράση".


Απαντήσεις προσεχώς...

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

Η άνοδος και η πτώση της Europeana

Ελάχιστες ώρες παρέμεινε στο διαδίκτυο η  Europeana, η διαδικτυακή βιβλιοθήκη που εγκαινίασε στις 20 Νοεμβρίου η Ευρωπαϊκή Ένωση φιλοδοξώντας να συγκεντρώσει σταδιακά εκατομμύρια βιβλία, πίνακες, χειρόγραφα και άλλα στοιχεία της ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς. Λίγες ώρες μετά τα εγκαίνια η εφαρμογή κατέρρευσε, αδυνατώντας ν' ανταποκριθεί στο τεράστιο ενδιαφέρον του κοινού (10 εκατομμύρια hits την ώρα). Οι υπεύθυνοι της βιβλιοθήκης έσπευσαν να αποσύρουν την εφαρμογή και να αντικαταστάσουν την αρχική σελίδα της με μια σύντομη ανακοίνωση που πληροφορεί ότι θα επιχειρήσουν να ανταποκριθούν στο ενδιαφέρον του κοινού με μια περισσότερο "ανθεκτική" εφαρμογή, κάπου στα μέσα Δεκεμβρίου.

Σύμφωνα με την αρχική ανακοίνωση, η πολύγλωσση Europeana προσφέρει στο ντεμπούτο της τα πλήρη κείμενα περίπου 2 εκατ. τόμων, με την προοπτική να φτάσει τα 10 εκατ. όταν τεθεί επισήμως σε πλήρη λειτουργία το 2010. Η βάση δεδομένων δεν περιλαμβάνει μόνο βιβλία. Εκτός από σημαντικά έργα της λογοτεχνίας όπως τη Θεία Κωμωδία του Δάντη, οι επισκέπτες μπορούν ήδη να θαυμάσουν αριστουργήματα της ζωγραφικής, όπως το Κορίτσι με Μαργαριταρένιο Σκουλαρίκι του Βερμέερ, ή ακόμα και χειρόγραφες παρτιτούρες μουσικών όπως ο Μπετόβεν.

Βεβαίως, με μόνιμο προσωπικό 14 υπαλλήλων και ετήσιο προϋπολογισμό μόλις 2,5 εκ. δολλαρίων, η κοινοτική γραφειοκρατία δε θα έπρεπε να περιμένει κάτι καλύτερο από το φιάσκο των εγκαινίων.

Περισσότερες πληροφορίες για τις δυνατότητες της βιβλιοθήκης όταν (και αν) θα είναι διαθέσιμη μπορείτε να αναζητήσετε στον ιστοτόπο της ομάδας ανάπτυξης. Κι επειδή μάλλον θα αργήσουμε πολύ να χρησιμοποιήσουμε τις υπηρεσίες της ας αρκεστούμε στο βιντεάκι που ακολουθεί.

[youtube v/eTiWQYsQcuE&hl=en&fs=1]

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

Antivirus από τη Microsoft

Μετά τα θετικά σχόλια που απέσπασε η πρώτη παρουσίαση των Windows 7,  η Microsoft πήρε φόρα...


Σύμφωνα με ανακοίνωσή της, θα αρχίσει από τον Ιούνιο του 2009 να διαθέτει δωρεάν τη δική της εκδοχή antivirus, με την κωδική ονομασία Morro. Το Morro θα απευθύνεται σε όσους δεν επιθυμούν να αγοράσουν κάποιο εμπορικό antivirus πρόγραμμα ενώ όσον αφορά στις επιπτώσεις του στο σύστημα έχει μετρηθεί ότι καταναλώνει σημαντικά λιγότερους πόρους του υπολογιστή.

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

Εφημερίδες και διαδίκτυο

Όπως εκτιμά ο αυστραλιανής καταγωγής μεγιστάνας των μέσων ενημέρωσης, Ρούμπερτ Μέρντοχ, σε ομιλία του με τίτλο «Το μέλλον των εφημερίδων: Πέρα από τα νεκρά δέντρα», το Διαδίκτυο πρόσφερε δυνατότητες όπως και προκλήσεις και οι εφημερίδες θα εξακολουθούν να υπάρχουν με τη μια μορφή ή την άλλη. «Πολλοί δημοσιογράφοι φαίνεται να απολαμβάνουν πεισματικά το αναμάσημα του επερχόμενου αφανισμού», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ρούπερτ Μέρντοχ. «Κόντρα στη συντέλεια και σε εκείνους που βυθίζονται στη θλίψη, εγώ πιστεύω πως οι εφημερίδες θα ανέβουν σε νέα ύψη, μέσα στον 21ο αιώνα», τόνισε. Ο Ρούπερτ Μέρντοχ υποστηρίζει σθεναρά ότι οι άνθρωποι σήμερα ανά τον κόσμο είναι «περισσότερο διψασμένοι να εξασφαλίσουν πρόσβαση στην πληροφορία από ποτέ» και οι εφημερίδες έχουν ένα πλεονέκτημα έναντι των περίφημων μπλόγκερ και άλλων «νεοφερμένων» στον χώρο, γιατί έχουν εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη των αναγνωστών τους. «Οι αναγνώστες θέλουν ό,τι ήθελαν πάντα: μια πηγή που να μπορούν να εμπιστευθούν», επισημαίνει. «Είναι αλήθεια ότι στα χρόνια που έρχονται, κάποιες εφημερίδες θα χάσουν σε κυκλοφορία. Αλλά αν οι εφημερίδες παρέχουν στους αναγνώστες τους ειδήσεις που μπορούν να εμπιστευθούν, θα δούμε κέρδη στην κυκλοφορία, στις ηλεκτρονικές μας σελίδες, στην προώθηση εξατομικευμένων μηνυμάτων με ειδήσεις σε "ειδικούς" αναγνώστες μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή μηνύματος στο κινητό τους τηλέφωνο», διευκρινίζει. (από άρθρο της Κατερίνας Τζαβάρα στην Ελευθεροτυπία)

Παρά το γεγονός  ότι η είδηση κάνει τον γύρο του κόσμου κάτω από τίτλους όπως "οι εφημερίδες θα κυκλοφορούν για πάντα", μια δεύτερη ματιά σε όσα λέει ο Μέρντοχ, νομίζω ότι μπορεί να οδηγήσει και σε άλλες αναγνώσεις.

  • Οι παραδοσιακοί εκδότες βλέπουν ένα -ολοένα και μεγαλύτερο- μέρος των αναγνωστών τους να στρέφονται στο διαδίκτυο για την ενημέρωσή τους. Η μετατόπιση αυτή τους αναγκάζει να προσαρμόσουν τη στρατηγική τους στις νέες συνθήκες.

  • Οι "διψασμένοι για πληροφορία πολίτες" έχουν πολλαπλούς τρόπους πρόσβασης σ' αυτήν. Μια γενιά μεγαλωμένη στο διαδίκτυο είναι πλέον αρκετά υποψιασμένη για τον ρόλο των παραδοσιακών ΜΜΕ και αναζητά εναλλακτικούς τρόπους διαδραστικής ενημέρωσης.

  • Η αξιοπιστία των εφημερίδων, που επικαλείται ο Μέρντοχ, δεν αποτελεί κατ' ανάγκη το συγκριτικό τους πλεονέκτημα σε σχέση με τους bloggers ή τους άλλους "νεοφερμένους" στο χώρο. Ίσα ίσα που η έλλειψη αξιοπιστίας των παραδοσιακών ΜΜΕ κάνει το επιχείρημα να μοιάζει περισσότερο με ευχή και να ερμηνεύει τη στροφή των πολιτών στον ανεξάρτητο σχολιασμό.

  •  Αλλά το πιο ενδιαφέρον, είναι η έμμεση παραδοχή ότι οι εφημερίδες θα αναζητήσουν το μελλοντικό τους Ελντοράντο στα Νέα Μέσα, στο διαδίκτυο, στο κινητό, στην παροχή εξατομικευμένης πληροφόρησης σε "ειδικούς" αναγνώστες. Θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν, όπως λέει ο Μέρντοχ, με τη μια μορφή ή με την άλλη.


Με την άλλη, με την άλλη κ. Μέρντοχ... Το μέλλον είναι εδώ και δε θα μας αφήσει να πλήξουμε.

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

Ενσωμάτωση video από το teachertube

Ενδιαφέρουσα η νέα δυνατότητα των ιστολογίων του ΠΣΔ. Υποστηρίζεται πλέον η δυνατότητα ενσωμάτωσης video από το teachertube.

Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στο ιστολόγιο της ομάδας ανάπτυξης.

Λίγο να προσέξουμε και το (νταουν)νταουντάιμ (που λέμε και στα ελληνικά) βρε παιδιά...

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

Πολύ καλό για να είναι αλήθεια

Αν αφιερώσετε ένα κλικ στη διεύθυνση http://www.nytimes-se.com/  (όσο παραμένει σε λειτουργία) θα βρεθείτε μπροστά σε μια κανονική έκδοση των New York Times.

Κανονική; Όχι και τόσο...

Πρώτα απ' όλα η ημερομηνία: 4 Ιουλίου 2009.

Ύστερα, οι ειδήσεις. Ας πούμε, το κύριο άρθρο αναγγέλλει το τέλος της εμπλοκής των Αμερικανών στο Ιράκ.  "Ο πόλεμος στο Ιράκ τελείωσε. Με μία λιτή ανακοίνωση, το υπουργείο Αμυνας των ΗΠΑ κήρυξε την -ανεπιτυχή- ολοκλήρωση της επιχείρησης «Ιρακινή Ελευθερία», αλλά και της επιχείρησης «Διαρκής Ειρήνη», στο Αφγανιστάν, ενώ οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας αναμένεται να επιστρέψουν στη βάση τους τις αμέσως προσεχείς εβδομάδες".

Οι εκπλήξεις δε σταματούν εδώ. Στο ίδιο άρθρο η διεύθυνση της εφημερίδας ζητά συγγνώμη εκ μέρους όσων αρθρογράφων της υποστήριξαν στο παρελθόν τον πόλεμο και ανακοινώνει την απόλυσή τους.

Στις οικονομικές σελίδες διαβάζουμε ότι θεσπίζεται από σήμερα και στο εξής ανώτατος μισθός για τα στελέχη των επιχειρήσεων, ο οποίος δεν μπορεί να υπερβαίνει το 15πλάσιο του κατώτατου μισθού ενός εργάτη.

Επιπλέον, η καθολική και δωρεάν υγειονομική περίθαλψη αποτελεί πλέον πραγματικότητα, ενώ ανακαλούνται από τις αυτοκινητοβιομηχανίες όσα οχήματα δεν είναι υβριδικά.

O γνωστός αρθρογράφος Thomas L. Friedman, υπέρμαχος της νεοφιλελεύθερης εκδοχής της παγκοσμιοποίησης και πρωτεργάτης των κονδυλοφόρων που στήριξαν την εισβολή στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ απολογείται για τη στάση του όλα αυτά τα χρόνια και υπόσχεται, όσο ζει, να μην ξανακρατήσει πένα, τουλάχιστον για να γράψει...

Σε «συνέντευξή» της, η  απερχόμενη υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Κοντολίζα Ράις, εξομολογείται ότι γνώριζε πριν από το 2003 ότι δεν υπήρχαν όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ, αλλά το απέκρυψε από τους Αμερικανούς πολίτες και τη διεθνή κοινότητα.

Επίσης, αναγγέλλεται η ψήφιση νομοσχεδίου για την «εκλογίκευση» των κανόνων της αγοράς και η ανάκληση των αντιτρομοκρατικών προεδρικών διαταγμάτων του κ. Μπους, που υπονομεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Τέλος, περιλαμβάνονται ακόμη και διαφημίσεις. Στην πλέον χαρακτηριστική από αυτές, μεγάλη εταιρεία εμπορίας πολύτιμων λίθων ανακοινώνει ότι θα διαθέσει μέρος των εσόδων της για την αποκατάσταση όσων παιδιών ακρωτηριάστηκαν στην Αφρική, δουλεύοντας σε παράνομα ορυχεία διαμαντιών.

Φυσικά πρόκειται για φάρσα. Για την ακρίβεια κάτι ανάμεσα σε φάρσα και καλοστημένη προβοκάτσια. Και δε μιλάμε μόνο για την ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας. 1, 2 εκατομμύρια αντίτυπα των New York Times μοιράστηκαν το πρωί της Τετάρτης από τους κεντρικούς σταθμούς του μετρό της Νέας Υόρκης, της Ουάσιγκτον, του Λος Αντζελες, του Σαν Φραντσίσκο, της Φιλαδέλφειας και άλλων πόλεων των Ηνωμένων Πολιτειών.

Το εγχείρημα κόστισε περίπου 100.000 δολάρια, τα οποία συγκεντρώθηκαν από δωρεές και η προετοιμασία του διήρκεσε 6 μήνες. Ανάμεσα στους συντάκτες του «φύλλου» περιλαμβάνονται και τρεις δημοσιογράφοι των αυθεντικών Times, οι οποίοι, για ευνόητους λόγους, επιθυμούν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους. Σκοπός τους ήταν να δείξουν πώς θα μεταμορφωθεί ο κόσμος μας αν ο νεοεκλεγείς πρόεδρος, Μπαράκ Ομπάμα, υλοποιήσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις.

Η υλοποίηση του εγχειρήματος από μια μάλλον ολιγομελή ομάδα εθελοντών είναι βέβαια σημαντικό επίτευγμα. Από την άλλη όμως, υποβάλλει και σκέψεις για την ανάδυση ενός νέου, διαβρωτικού και ασφαλώς πολύ αποτελεσματικού ακτιβισμού. Λέτε;

ΠΗΓΗ: Καθημερινή, με πληροφορίες του Associated Press

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

Shoutbox

Ίσως να προσέξατε το shoutbox στα δεξιά. Είναι ένα widget που προσφέρεται για σύγχρονη συζήτηση (chat) για όσους συμπέσουν κατά την  επίσκεψή τους στο ιστολόγιο, αλλά παράλληλα δίνει και τη δυνατότητα σ' εκείνους που δεν έχουν λογαριασμό στο ΠΣΔ, ή θέλουν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους, να σχολιάσουν μια δημοσίευση.

Η απόφαση για προσθήκη του shoutbox ενέχει ένα (μικρό) ρίσκο  ως προς το είδος και το ύφος των μηνυμάτων που θα αναρτηθούν (και ομολογώ ότι με προβλημάτισε λιγάκι) αλλά αποτελεί και μια εναλλακτική πρόταση στην, λανθασμένη κατά τη γνώμη μου, πολιτική του ΠΣΔ να θεωρεί τα ιστολόγια ένα είδος κλειστής κοινότητας εκπαιδευτικών που δεν μπορεί να δέχεται παρεμβάσεις από τους "έξω".

Έχω γράψει σχετικά στο παρελθόν θα το τονίσω και τώρα: Τα blogs του Σχολικού Δικτύου πρέπει να αποφασίσουν αν αποτελούν κλειστή κοινότητα ή όχι. Γιατί αν αποτελούν μια κλειστή κοινότητα με σαφή όρια από το υπόλοιπο διαδίκτυο τότε η σημερινή πολιτική της απαγόρευσης σχολίων από τους μη εγγεγραμμένους χρήστες είναι απολύτως ορθή. Αν, όμως, είναι τμήμα μιας ευρύτερης πραγματικότητας, αν ενδιαφέρει η γνώμη των εκτός Σχολικού Δικτύου ?ιστολόγων? και κυρίως αν μας ενδιαφέρει η γνώμη των εποίκων του διαδικτύου τότε αυτή η πολιτική πρέπει να αναθεωρηθεί. Η παρούσα πολιτική, που επιτρέπει μόνο στα μέλη του ΠΣΔ να σχολιάζουν μια δημοσίευση, απλώς περιχαρακώνει τα ιστολόγια μέσα σ? ένα στενό, αυτοτροφοδοτούμενο κύκλο εκπαιδευτικών που, πολύ φοβάμαι, γρήγορα θα εξαντληθούν, χωρίς την αλληλεπίδραση με τους φυσικούς αποδέκτες του λόγου τους.

Μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί που για τον ένα ή τον άλλο λόγο δεν έχουν λογαριασμό στο ΠΣΔ ή δεν αισθάνονται άνετα με την επώνυμη κατάθεση άποψης σήμερα αποκλείονται εξ ορισμού. Αλλά τα ιστολόγια δεν είναι ένας εύκολος, εναλλακτικός τρόπος δημιουργίας ιστοτόπων ούτε ένας απλός τρόπος οργάνωσης περιεχομένου. Η ιδιαιτερότητα και η επιτυχία τους εντοπίζονται στην εγγενή ικανότητά τους να δίνουν λόγο ισότιμο στον αναγνώστη, να φωτίζουν το θέμα πολύπλευρα μέσα από την υποβολή του στη βάσανο της δημόσιας κριτικής. Ακόμα και η ανωνυμία ή η ψευδωνυμία  υπηρετούν αυτό τον σκοπό, στο βαθμό που κάνουν ευκολότερη τη διατύπωση γνώμης. Αρκεί η άποψη που διατυπώνεται να υπηρετεί την οικονομία της συζήτησης και να είναι έντιμη απέναντι στον εαυτό πρώτα απ? όλα...

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2008

Πανσέληνος...

...απόψε, και δυο χάρτινα φεγγαράκια ταξιδεύουν...

[youtube v/SupuQun2flU&hl=en&fs=1]

[youtube v/WNNw3XdJ6yc&hl=en&fs=1]

Gmail voice και video chat

[youtube v/JFGJRfoK9xQ&hl=en&fs=1]

Δοκίμασα πριν από λίγο τη νέα υπηρεσία της Google, "Video Chat". Παρότι η Google δεν είναι η πρώτη εταιρεία που δίνει δυνατότητα chat με υποστήριξη φωνής και εικόνας (έχουν προηγηθεί, και μάλιστα κατά πολύ, η Skype και το MSN) η νέα υπηρεσία έχει το πλεονέκτημα ότι με ένα κωδικό στο gmail μπορούμε να έχουμε πλέον ένα πλήθος υπηρεσιών και μάλιστα δωρεάν.

Οι πρώτες εντυπώσεις: η εγκατάσταση ήταν απροβλημάτιστη (θυμάμαι με τρόμο την πρώτη φορά που επιχείρησα να εγκαταστήσω το xlite), το μενού στα Ελληνικά (μετά το άνοιγμα των γραφείων της Google στην Αθήνα, υποστηρίζονται εγγενώς), η επικοινωνία (και μάλιστα με την άλλη πλευρά του Ατλαντικού) απρόσκοπτη, η ποιότητα φωνής και εικόνας η καλύτερη που έχω δει σε ανάλογες εφαρμογές (κάποια "σπασιματάκια" στην εικόνα ίσως και να οφείλονταν στα κολπάκια του "εναλλακτικού" παρόχου).

Το μειονέκτημα: Η εφαρμογή δεν υποστηρίζει, όπως το Skype, σύνδεση στο τηλεφωνικό δίκτυο. Δοκιμάστε την...

Γραφειοκράτες και ιστορική μνήμη

Αν ισχύει το κλασικό "...λαός που δε γνωρίζει την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει", φαίνεται ότι εμείς θέλουμε να την ξαναζήσουμε. Δεν εξηγείται αλλιώς η πρεμούρα με την οποία προσπαθούμε να ξεμπερδεύουμε με την πρόσφατη ιστορία μας.

Διαβάζω στις εφημερίδες ότι το Εφετείο της Θεσσαλονίκης ετοιμάζεται να παραδώσει στην πυρά σχεδόν το σύνολο του αρχείου του από το 1914 έως το 1996. 

Σε συνεδρίασή της στις 30 Οκτωβρίου η επιτροπή του Εφετείου ( κάτι παθαίνουμε όταν μπαίνουμε σε ΕΠΙΤΡΟΠΗ) απεφάνθη πως το παραπάνω αρχείο «ουδεμία χρησιμότητα ή ιστορική αξία έχει» (κρατάτε με) που να δικαιολογεί τη φύλαξή του, και με επίκληση ενός Βασιλικού Διατάγματος του 1966 (πρόσφατο) αποφάσισε την εκποίησή του προς πολτοποίηση για βιομηχανική χρήση (δηλ η δικογραφία της υπόθεσης Λαμπράκη χασαπόχαρτο) ή την καταστροφή του διά πυρός (ή προσάναμμα).

Η απόφαση ελήφθη για λόγους αποσυμφόρησης των χώρων όπου φυλάσσονται τα αρχεία (η αποσυμφόρηση προηγείται της ιστορίας ως γνωστόν).

Και δε μιλάμε για υποθέσεις αστικών διαφορών. Πολιτικές δίκες, όπως η υπόθεση Λαμπράκη, η δολοφονία του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ στον Εμφύλιο, οι δίκες αντιστασιακών και βασανιστών της χούντας, άλλες της Κατοχής και του Εμφυλίου Πολέμου, ακόμα και ποινικές υποθέσεις που έγραψαν ιστορία, όπως η δίκη του λεγόμενου «δράκου» του Σέιχ Σου, Αριστείδη Παγκρατίδη, περιλαμβάνονται στο αρχειακό υλικό που προτείνεται για καταστροφή, με απόφαση της επιτροπής του Εφετείου (κρατάτε με λέω).

Ευτυχώς, που ο Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης αντέδρασε και οι λειτουργοί της τυφλής θεάς το ξανασκέφτονται. (Μικρή λεπτομέρεια: ο αντιπρόεδρος του Δικηγορικού συλλόγου και μέλος της ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ που αποφάσισε την καταστροφή είχε συναινέσει αρχικά στην απόφαση. Αλλά είπαμε, κάτι παθαίνουμε όταν μπαίνουμε σε ΕΠΙΤΡΟΠΗ).   

Τώρα η απόφαση βρίσκεται στο Ιστορικό Αρχείο Μακεδονίας (παράρτημα των Γενικών Αρχείων του Κράτους), που θα εκφράσει τη γνώμη του, πριν σταλεί στον υπουργό Δικαιοσύνης, ο οποίος θα λάβει και την τελική απόφαση.

Ουφ, ήρθε η καρδιά μου στη θέση της! Αφού πρόκειται να αποφασίσει το Ιστορικό Αρχείο Μακεδονίας, που ασφαλώς θα περιμένει την απόφαση των Γενικών Αρχείων, που υπάγονται στο Υπουργείο Παιδείας και ασφαλώς θα ζητήσουν τη γνώμη των υπηρεσιών του, που θα ζητήσουν τη γνώμη των συμβούλων του αρμόδιου Υφυπουργού, που θα στείλει την υπόθεση στον Υπουργό Παιδείας, ο οποίος θα αποφασίσει και θα κοινοποιήσει την απόφασή του στον αρμόδιο Υφυπουργό, που θα τη στείλει στις υπηρεσίες του Υπουργείου, που θα τη στείλουν στα ΓΑΚ, που θα τη διαβιβάσουν στο Ιστορικό Αρχείο Μακεδονίας που θα γνωμοδοτήσει, για να συνεδριάσει η Επιτροπή του Εφετείου, για να αποφασίσει και να στείλει την απόφαση στον Προϊστάμενο του Εφετείου, που θα τη διαβιβάσει στον Υπουργείο Δικαιοσύνης, για να πάρει την απόφαση ο Υπουργός, εντάξει σ' αυτή τη ζωή απόφαση δεν παίρνεται.

Τελικά η γραφειοκρατία διασώζει την ιστορική μνήμη. Κάτι αποκεντρωμένες ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ φοβάμαι...

Βιβλιομπλογκοπαίχνιδο

Συνεχίζω το βιβλιομπλογκοπαίχνιδο και παίρνω την πάσα του laspan. Μόνο που η μπαλιά με βρήκε να χαζεύω την εξέδρα και ξύπνησα από τις αποδοκιμασίες του πλήθους. Τεσπα.


Οι όροι του παιχνιδιού είναι οι εξής:



1. Πιάνουμε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μας αυτή τη στιγμή.
2. Το ανοίγουμε στη σελίδα 123 (αν είναι μικρό, παίρνουμε το επόμενο κοντύτερα σε μας, που να έχει τουλάχιστον 123 σελίδες).
3. Βρίσκουμε την πέμπτη πρόταση.
4. Αντιγράφουμε τις επόμενες τρεις, δηλαδή την έκτη, έβδομη και όγδοη πρόταση και
5. Βρίσκουμε άλλους πέντε να τους ?βάλουμε? στο παιχνίδι.

"Με την προώθηση των εκπαιδευτικών δικτύων στην Ευρώπη, το στοιχείο της δημοκρατίας συρρικνώνεται, καθώς οι συλλογικοί φορείς (ενώσεις εκπαιδευτικών, γονέων, μαθητών, φοιτητών, συνδικαλιστικές οργανώσεις) της εκπαίδευσης είναι οργανωμένοι σε εθνικό επίπεδο. Χωρίς να λάβουμε υπόψη μας τους ιδεολογικούς και πολιτικούς προσανατολισμούς των συλλογικών φορέων (κρίσιμο θέμα που απαιτεί ευρεία έρευνα), και μόνο η οργανωτική ανεπάρκεια αναφοράς τους στο υπερεθνικό επίπεδο, καθιστά ιδιαίτερα δυσχερή τον έλεγχο των λειτουργιών της Ε.Ε. για τη σχολική και την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η εφαρμογή των προγραμμάτων ανατίθεται σε επιτροπές που λειτουργούν υποβοηθητικά στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και σε Εθνικά Γραφεία, όργανα στα οποία δεν προβλέπεται καμιά συμμετοχή συλλογικών φορέων, ούτε καν με στόχο την απόσπαση της κοινωνικής συναίνεσης."


Γρόλιος Γ., Ιδεολογία Παιδαγωγική και Εκπαιδευτική Πολιτική, Λόγος και Πράξη των Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων για την Εκπαίδευση.


Αν ο σκοπός του παιχνιδιού είναι η εύρεση του εκτενέστερου κειμένου, μην το ψάχνετε περισσότερο. Έχω κερδίσει από χέρι. Επειδή όμως, παίζω για την ομάδα (λέμε τώρα) κάνω μια υποδειγματική γιόμα στη μεγάλη περιοχή, ήτοι τους:  gp3, School Flies, Καρτσιώτης Θεόδωρος, ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΦΥΣΙΚΗΣ-ΧΗΜΕΙΑΣ, dadamid's blog.

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

Έφυγε η Μύριαμ Μακέμπα

[youtube /v/GQch-x_p9TU&hl=en&fs=1]

Η Μύριαμ Μακέμπα, η σπουδαία νοτιοαφρικανή ερμηνεύτρια και ακτιβίστρια, έσβησε από καρδιακή προσβολή, το βράδυ της περασμένης Κυριακής στην Ιταλία σε ηλικία 76 ετών.

Η Μακέμπα συνδύασε με μοναδικό τρόπο τους αφρικανικούς ρυθμούς και τα μουσικά θέματα της ιδιαίτερης πατρίδας της με τους δρόμους της τζαζ. Το μουσικό ύφος που υιοθέτησε ήταν προφητικό. Μπροστά από την εποχή του. «Πάντρευε» ήχους. Διαφορετικές μουσικές κουλτούρες.

Το 1960 η Πρετόρια τής αφαίρεσε τη νοτιοαφρικανική υπηκοότητα. Και ο λόγος ήταν η έντονη δράση που είχε αναπτύξει η τραγουδίστρια κατά του ρατσιστικού, καταπιεστικού για τον μαύρο πληθυσμό καθεστώτος που είχε εγκατασταθεί στην πατρίδα της.

Το 1968 η Μακέμπα σόκαρε τις ΗΠΑ, παντρεύτηκε τον Στόκελι Καρμάικλ, ηγέτη της οργάνωσης των «Μαύρων Πανθήρων». Την ίδια χρονιά οι περιοδείες και οι δισκογραφικές της συμφωνίες στις ΗΠΑ ματαιώθηκαν.

Η Μακέμπα μπόρεσε να επιστρέψει στη Νότιο Αφρική το 1991, μετά την αποφυλάκιση του Μαντέλα. Από το 1960 έως εκείνη τη στιγμή ζούσε στις ΗΠΑ και στη Γουινέα. Η Μίριαμ Μακέμπα ηχογραφούσε άλμπουμ από το 1960.

Η Μακέμπα έφυγε όπως έζησε. Όρθια, αξιοπρεπής και αγωνιζόμενη. Λίγη ώρα πριν το θάνατό της είχε πάρει μέρος σε συναυλία υπέρ του Ιταλού συγγραφέα Ρομπέρτο Σαβιάνο, ο οποίος δέχεται απειλές για τη ζωή του από την ιταλική «Καμόρα», το σκληρότερο κομμάτι της μαφίας...

Δισκογραφία

  • Miriam Makeba: 1960 - RCA LSP2267

  • The Many Voices Of Miriam Makeba: 1960 - Kapp KL1274

  • The World Of Miriam Makeba: 1963 - RCA LSP2750

  • Makeba: 1964 - RCA LSP2845

  • Makeba Sings: 1965 - RCA LSP3321

  • An Evening With Belafonte/Makeba (with Harry Belafonte): 1965 - RCA LSP3420

  • The Magic of Makeba: 1965 - RCA LSP3512

  • The Magnificient Miriam Makeba: 1966 - Mercury 134016

  • All About Miriam: 1966 - Mercury 134029

  • Miriam Makeba In Concert!: 1967 - Reprise RS6253

  • Pata Pata: 1967 - Reprise RS6274

  • Makeba!: 1968 - Reprise RS6310

  • Live in Tokyo: 1968 - Reprise SJET8082

  • Keep Me In Mind: 1970 - Reprise RS6381

  • A Promise: 1974 - RCA YSPL1-544

  • Live In Conakry - Appel A L'Afrique: 1974 - Sonodisc SLP22

  • Miriam Makeba & Bongi: 1975 - Sonodisc SLP48

  • Live in Paris: 1977 - CD6508

  • Country Girl: 1978 - Sonodisc ESP165518

  • Comme Une Symphonie d'Amour: 1979

  • Sangoma: 1988 - WB 925673-1

  • Welela: 1989 - Gallo CDGSP3084

  • Eyes On Tomorrow: 1991 - Gallo CDGSP3086

  • Sing Me A Song: 1993 - CDS12702

  • Homeland, 2000 - Putumayo PUTU1642

  • Live at Berns Salonger, Stockholm, Sweden, 1966: 2003 - Gallo Music GWVCD-49

  • Reflecting, 2004 - Gallo Music GWVCD-51

  • Makeba Forever, 2006 (τελευταία ηχογράφηση) - gallo Music CDGURB-082


  • Σχετικά

    Τι θα γινόταν αν...

    [google -2855786550703993653]

    ...επικρατούσαν όσοι είναι "βέβαιοι" για την άποψή τους;

    Αοριστικοποίηση...

    Μην ψάχνετε αδίκως τη λέξη στο λεξικό, δε θα τη βρείτε. Είναι από κείνες τις λέξεις μιας ιδιότυπης εργασιακής αργκό, που δημιούργησε η ανασφάλεια ή, αν θέλετε, η διάθεση για "τακτοποίηση",  για σταθερότητα και μόνιμη δουλειά. Δεκάδες οι σχετικές λέξεις που μπήκαν και συνεχίζουν να μπαίνουν στο λεξιλόγιό μας. Όπως στα καθ' ημάς, "δεκαεξαμηνίτης, ο", "τρανταμηνίτης, ο", "ασεπίτης, ο" (με εσωτερική διάκριση σε ασεπίτες διοριστέους και ασεπίτες επιτυχόντες) και τόσες άλλες.

    Αοριστικοποίηση λοιπόν είναι η μετατροπή μιας εργασιακής σχέσης ορισμένου χρόνου σε εργασιακή σχέση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, ΙΔΑΧ κατά το κοινώς λεγόμενον (όχι, ΙΔΑΧίτης δεν υπάρχει). Και δεν είναι εύκολη υπόθεση η μετατροπή. Απαιτεί πολύχρονη παραμονή σε καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας, υποααπασχόλησης και πελατειακών σχέσεων, διαδοχικές συμβάσεις κι άλλες τόσες απολύσεις κι έπειτα προϋποθέτει αγωνία κι αγώνες και αντοχή και "άκρες" σε κάποιες περιπτώσεις κι άλλα πολλά... 

    Την αοριστικοποίηση λοιπόν επιδίωξαν και τελικά πέτυχαν 550 εργαζόμενοι σε ερευνητικά προγράμματα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, σύμφωνα με άρθρο της Φιλομήλας Δημολαΐδου στην εφημερίδα Μακεδονία. Η ανακοίνωση της ?αοριστικοποίησης?, σίγουρα τους ικανοποίησε, ωστόσο, η χαρά διήρκεσε πολύ λίγο, όσο να μάθουν ποια θα είναι τα νέα τους καθήκοντα. Ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια εργάζονταν σε διάφορα ερευνητικά προγράμματα με συμβάσεις έργου, τώρα, που είχαν καλύτερες εργασιακές σχέσεις, καλούνταν να καλύψουν διοικητικές θέσεις. ?Ουσιαστικά αυτοί ?σήκωσαν? την έρευνα του ΑΠΘ από το 1998 έως το 2005. Εάν δεν υπήρχαν, το πανεπιστήμιο θα είχε καταρρεύσει. Είναι φρέσκοι άνθρωποι με πολλά προσόντα και τους αναγκάζουν να βάζουν σφραγίδες. Τι αξιοποίηση προσωπικού είναι αυτή;?, τονίζει ο πρόεδρος του τμήματος Φυσικής, Στέργιος Λογοθετίδης, ο οποίος είδε να ?χάνονται? αρκετοί  καλοί ερευνητές.

    Αυτή τη στιγμή από τους 550 εργαζόμενους με σύμβαση ΙΔΑΧ του ΑΠΘ, περίπου 300 διαθέτουν αυξημένα επιστημονικά προσόντα (από αυτούς σχεδόν 100 κατέχουν διδακτορικό δίπλωμα, ενώ οι υπόλοιποι είτε ολοκληρώνουν τη διδακτορική τους διατριβή είτε κατέχουν μεταπτυχιακό τίτλο, ενώ οπωσδήποτε διαθέτουν σημαντική ερευνητική δραστηριότητα σε εξειδικευμένα αντικείμενα). Όμως, όπως αναφέρει το Σωματείο Εργαζομένων με Σύμβαση Εξαρτημένης Εργασίας Ιδιωτικού Δικαίου στο ΑΠΘ, το οποίο έχει επανειλημμένα ζητήσει από τις πρυτανικές αρχές να αναθεωρηθεί η απόφαση, ?αυτή η εξειδικευμένη γνώση και εμπειρία δεν αξιοποιείται προς όφελος της εκπαιδευτικής και ερευνητικής δραστηριότητας, αφού οι περισσότεροι από εμάς έχουμε αναλάβει διοικητικά καθήκοντα σε διάφορες υπηρεσίες του ΑΠΘ (γραμματείες, βιβλιοθήκες, μουσεία, εργαστήρια κτλ.). Σε πολλές περιπτώσεις δε, λόγω ελλείψεων επιστημονικού προσωπικού, καλούμαστε να υποστηρίζουμε την ερευνητική και εκπαιδευτική διαδικασία του ΑΠΘ, αλλά, υπό το παρόν εργασιακό μας καθεστώς, αυτή η προσφορά δεν αναγνωρίζεται?.

    Οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις λοιπόν. Οι χτεσινοί είλωτες της έρευνας, σήμερα πρωταγωνιστές στο πρωτόκολλο. Ανταλλάσσοντας τίτλους σπουδών επίζηλους με την αοριστικοποίηση της μονιμότητας και της μιζέριας. Αλλά πρωτόκολλο χρειαζόμαστε όχι έρευνα. Αφοπλιστικά ειλικρινής ο πρύτανης του ΑΠΘ τονίζει "Αυτή τη στιγμή το ΑΠΘ δεν έχει ανάγκη από ερευνητές αλλά από διοικητικούς υπαλλήλους. Εάν βγάλουμε αυτά τα 300 άτομα από τις διοικητικές υπηρεσίες το πανεπιστήμιο θα κλείσει?, τόνισε ο πρύτανης του ΑΠΘ, Αναστάσιος Μάνθος...

    ?Όταν αποδέχτηκαν τη θέση, γνώριζαν ότι προοριζόταν για τη διοίκηση. Δεν υποτιμώ τη δουλειά κανενός, αλλά οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι αμείβονται για να προσφέρουν διοικητικές υπηρεσίες. Εάν θέλουν να εργάζονται στην έρευνα μπορούν να το κάνουν τον υπόλοιπο χρόνο τους ή να προσπαθήσουν να αλλάξουν την εργασιακή τους σχέση με το πανεπιστήμιο?, σχολίασε ο κ. Μάνθος.

    Πάρεργο λοιπόν η έρευνα, χόμπυ για τον υπόλοιπο χρόνο ενώ το πρωτόκολλο και η γραμματειακή υποστήριξη χρειάζονται στρατιές εργαζομένων πλήρους -και αποκλειστικής- απασχόλησης. Μπας και ξέρει κάτι παραπάνω για το ελληνικό πανεπιστήμιο ο κύριος Πρύτανης;

    Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008

    Η νύχτα των κρυστάλλων

    [youtube /v/4JXaYqgEWt4&hl=en&fs=1]


    Σήμερα συμπληρώνονται 70 χρόνια από τη «νύχτα των κρυστάλλων» (τα σπασμένα κρύσταλλα από τις βιτρίνες και τα παράθυρα καταστημάτων και κατοικιών των Εβραίων, των συναγωγών, που δέχτηκαν τις επιθέσεις του όχλου με τις αρχές απλώς να παρακολουθούν). Μέσα σε μια νύχτα σκοτώθηκαν περισσότεροι από 90 Εβραίοι και 30.000 οδηγήθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.


    Η 9η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως "Διεθνής Ημέρα κατά του φασισμού και του αντισημιτισμού" υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.


    Δείτε: UNITED for Intercultural Action 

    Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

    Επιμόρφωση (κι) άλλου επιπέδου...

    Είχα απορίες για την επιμόρφωση εκπαιδευτικών σε νέα (;) λογισμικά που ετοιμάζει το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και τις είχα εκφράσει σε προηγούμενη ανάρτηση. Κάποιες λύθηκαν. Ευγενής συνάδελφος με μήνυμά του με πληροφόρησε ότι το έργο έχει ανατεθεί σε ιδιωτική εταιρεία. Ένα τηλεφώνημα από ΚΕΚ της Αθήνας ήρθε να τον επιβεβαιώσει.

    -Σας τηλεφωνούμε από το ΚΕΚ .... για να ελέγξουμε τη διαθεσιμότητά σας γιατί η επιμόρφωση αρχίζει άμεσα. Είμαστε εταιρεία - ανάδοχος της επιμόρφωσης που υλοποιεί το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.

    Η ευγενής κυρία στην άλλη άκρη της γραμμής μπορούσε να με ενημερώσει για τα διαδικαστικά. Πότε αρχίζει το πρόγραμμα, πόσο διαρκεί, σε ποιους χώρους γίνεται η επιμόρφωση. Για τα ουσιαστικά ζητήματα που συνδέονται μ' ένα επιμορφωτικό πρόγραμμα μ' άφησε στο σκοτάδι.

    - Ποιο ακριβώς είναι το αντικείμενο της επιμόρφωσης;

    - ...

    - Ποιοι διδάσκουν, επιμορφωτές του ΚΕΚ ή επιμορφωτές από το Μητρώο του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου;

    - Βασικααά, και δικοί μας και "απέξω"...

    - Είχα διαβάσει στην προκήρυξη (που αποσύρθηκε από τη σελίδα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου) ότι μετά την επιμόρφωση θα γίνει εργασία - εφαρμογή στα σχολεία των επμορφούμενων. Ισχύει αυτό;

    - ...

    Για όλα αυτά, υποθέτω, ότι θα ενημερωθούμε μετά την έναρξη της επιμόρφωσης. Αναρωτιέμαι όμως, υπακούουν όλα αυτά σε μια ολοκληρωμένη στρατηγική επιμόρφωσης; Μπορούν 30 - 40 ώρες επιμόρφωσης να απαντήσουν στις απορίες και στις αγωνίες των συναδέλφων; Έχει σχέση (και αυτή) η επιμόρφωση με πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στις τάξεις ή θα είναι μια από τα ίδια, αναμάσημα θεωριών μάθησης σε συνδυασμό με παμπάλαια λογισμικά; Πόσες κατηγορίες "επιμορφωμένων" εκπαιδευτικών θα υπάρξουν; Και κυρίως, πότε οι πολυτραγουδισμένες ΤΠΕ θα μπουν στις τάξεις μας;

    Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008

    Στα μαύρα τα μεσάνυχτα...

    «Η επιστήμη είναι μια πολύτιμη συνιστώσα πολιτισμού, όπως είναι η τέχνη, η λογοτεχνία, η ζωγραφική, η γλυπτική. Η επιστήμη μαζί με την τέχνη είναι πράξεις δημιουργίας».

    Τα λόγια ανήκουν στον πρώην πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης, Γιώργο Γραμματικάκη, ο οποίος επιμελείται την εκπομπή της ΕΤ1 «Στα μονοπάτια της επιστήμης». Η εκπομπή επιχειρεί να παρουσιάσει το έργο, τη ζωή και την έρευνα δέκα Ελλήνων επιστημόνων από τους κλάδους της βιολογίας, της φυσικής, της πληροφορικής και της ιατρικής.

    Πολλές άγνωστες λέξεις κ. καθηγητά.  Επιστήμη, πολιτισμός, τέχνη, λογοτεχνία, ζωγραφική, γλυπτική... Μην έχετε παράπονο που η εκπομπή σας θα προβάλλεται δεκαπέντε λεπτά μετά τα μεσάνυχτα. Έχουμε και παιδιά...

    Theoi Project

    To Theoi Project  είναι ιστοτόπος από τη Νέα Ζηλανδία που ερευνά την ελληνική μυθολογία και τη θέση των θεών, των θεοτήτων και των ηρώων στην ελληνική μυθολογία και την τέχνη. Έπεσα τυχαία πάνω του αλλά πρόκειται για εξαιρετική δουλειά. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν το λεξικό των θεοτήτων της ελληνικής μυθολογίας, η συλλογή των σχετιζόμενων μύθων, το "οικογεκειακό δέντρο" των θεών της αρχαιότητας αλλά και η παρουσίαση αντικειμένων αρχαίας ελληνικής και ρωμαϊκής τέχνης με σχετικά θέματα.

    Ο ιστοτόπος περιλαμβάνει και συλλογή κλασικών κειμένων αλλά -κατά τη δική μου τουλάχιστον επίσκεψη- παρουσίαζε προβλήματα στην εμφάνισή τους.

    Προσωπικά δεδομένα και διαδίκτυο

    Οι σύνθετες σχέσεις μεταξύ κράτους - παρόχων δικτυακών υπηρεσιών και δικαιωμάτων πολιτών - χρηστών του διαδικτύου επανέρχονται στο προσκήνιο μετά την ψήφιση νέου νόμου από τη Γαλλική Γερουσία για την "πειρατεία" στο διαδίκτυο. Συγκεκριμένα, η γαλλική Γερουσία υπερψήφισε νομοσχέδιο που στοχεύει στην αντιμετώπιση της δικτυακής πειρατείας μουσικής, ταινιών και βιντεοπαιχνιδιών. Οι παραβάτες που θα πιάνονται να διακινούν τέτοια αρχεία θα λαμβάνουν αρχικά προειδοποιητικά e-mail, ενώ θα κόβεται η σύνδεσή τους εφόσον δεν συμμορφώνονται.Μετά τη Γερουσία, το νομοσχέδιο θα υποβληθεί για τελική έγκριση από την Εθνοσυνέλευση. Η ιδέα αντιμετώπισης της πειρατείας με την εφαρμογή τέτοιων μέτρων εκφράστηκε για πρώτη φορά τον Νοέμβριο του 2007, όταν ο Νικολά Σαρκοζί κάλεσε σε δράση για το «μέλλον του πολιτισμένου Ίντερνετ». Σύμφωνα με το σχέδιο, οι πάροχοι θα λειτουργούν ως επιτηρητές των καταναλωτών σε ότι αφορά την διακίνηση τέτοιων αρχείων. Όσοι εντοπίζονται θα λαμβάνουν δύο προειδοποιητικά μηνύματα, ενώ αν δε συμμορφώνονται θα χάνουν την πρόσβαση στο Ίντερνετ.Εφόσον το νομοσχέδιο εγκριθεί και από την Εθνοσυνέλευση, θα δημιουργηθεί ειδικό κυβερνητικό σώμα που θα επιβλέπει τις κινήσεις των παρόχων στην αντιμετώπιση της πειρατείας, ενώ θα φέρει τη Γαλλία σε ευθεία αντιπαράθεση με τις Βρυξέλλες, που έχουν εκφράσει την αντίθεση τους σε τέτοιου είδους πρακτικές.

    ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 

    Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2008

    Επιμόρφωση πλανητικού επιπέδου;

    Να κάνω, με τον κίνδυνο να εκτεθώ, μερικές αφελείς ερωτήσεις;

    Γιατί ενώ έκανα αίτηση συμμετοχής στην επιμόρφωση στα νέα λογισμικά στην ιστοσελίδα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου μου ήρθε mail για επιβεβαίωση της διαθεσιμότητάς μου που ναι μεν στην ετικέτα του γράφει Παιδαγωγικό Ινστιτούτο αλλά έχει σταλεί από το domain planet.gr;

    Γιατί μου ζητούν να στείλω την επιβεβαίωση σε ηλεκτρονική διεύθυνση του ίδιου domain;

    Μήπως το planet.gr είναι το νέο domain του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου; Γιατί απ' ότι βλέπω και στην εγκύκλιο για τη "Διαδικασία παραλαβής των αντιτύπων εκπαιδευτικού λογισμικού από τις σχολικές μονάδες"το ίδιο domain χρησιμοποιεί και το "Γραφείο Κοινωνίας της Πληροφορίας του Π.Ι.";

    Σατανική σύμπτωση ότι το domain ανήκει στην εταιρεία συμβούλων PLANET η οποία μεταξύ των πολλών της δραστηριοτήτων (στο Κιργιστάν, την Ουκρανία, το Κόσοβο, τη Συρία κλπ) παρέχει υπηρεσίες και στο Υπ.Ε.Π.Θ.; 

    Τελικά, ποιος οργανώνει ή υλοποιεί την επιμόρφωση;

    Ποια η σχέση της με την επιμόρφωση β΄ επιπέδου;

    Θα υπάρξει και νέο μητρώο επιμορφωτών, όπως αναφέρει σε ανάρτησή της η Terra Computerata; Αν ναι, τότε γιατί τόσος κόπος και φασαρία και έξοδα με τα ΠΑΚΕ και τα ΚΣΕ;

    Τελικά πόσες ταχύτητες "επιμορφωμένων" εκπαιδευτικών υπάρχουν ή θα υπάρξουν μέχρι να δούμε ουσιαστική εφαρμογή των ΤΠΕ στο σχολείο; Ε;

    (Σας προειδοποίησα, οι ερωτήσεις είναι αφελείς)

    Ολόγραμμα σε δελτίο ειδήσεων του CNN

    [youtube /v/thOxW19vsTg&hl=en&fs=1]


    Στο παραπάνω βίντεο βλέπουμε την ανταποκρίτρια του CNN στο Σικάγο Τζέσικα Γέλιν να συνομιλεί με τον παρουσιαστή του καναλιού Γουλφ Μπλίτζερ, στη διάρκεια της μετάδοσης των αποτελεσμάτων των αμερικανικών εκλογών. Μόνο που ο Γουλφ βρισκόταν στο στούντιο του καναλιού στην Ατλάντα ενώ η Γέλιν εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, στο Σικάγο. Ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκαν ολογράμματα σε δημοσιογραφική εκπομπή.


    Ως άλλη Λέια, βγαλμένη από τον Πόλεμο των Αστρων, η ανταποκρίτρια του CNN στο Σικάγο Τζέσικα Γέλιν «προβλήθηκε» σε ολόγραμμα στο κεντρικό στούντιο του καναλιού στην Ατλάντα και έκανε μια δημοσιογραφική συνομιλία με τον παρουσιαστή Γουλφ Μπλίτζερ. Για την αναπαραγωγή της εικόνας της Γέλιν χρησιμοποιήθηκαν 35 κάμερες, που τράβηξαν τη δημοσιογράφο από όλες τις γωνίες και στη συνέχεια αναπαρήγαγαν το τρισδιάστατο ολόγραμμά της στην Ατλάντα.


    Άλλη μια πρωτιά γι αυτές τις αμερικανικές εκλογές που χαρακτηρίστηκαν από ευρύτατη χρήση της τεχνολογίας και του διαδικτύου, ή καλύτερα  ένα υβρίδιο παλιών και νέων μέσων ενημέρωσης, όπου οι νέες τεχνολογίες στέλνουν ταχύτατα τις παλιές στο ράφι...

    Έχετε ισχυρό password;

    Καθώς δουλεύουμε ολοένα και περισσότερο σε δικτυακό περιβάλλον και τα πολύτιμα δεδομένα μας αποθηκεύονται σε μακρινούς εξυπηρετητές, η δικτυακή ασφάλεια γίνεται όλο και πιο σημαντική. Ένας κακόβουλος χρήστης βρίσκεται μόλις ένα password μακριά από την πρόσβαση στον ιστοτόπο, στο ιστολόγιο ή στα αποθηκευμένα αρχεία μας.


    Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσο ισχυρό είναι το password που χρησιμοποιούμε; Πόσο χρόνο χρειάζεται κάποιος για να το σπάσει; Ποιοι συνδυασμοί γραμμάτων, αριθμών και συμβόλων είναι πιο ισχυροί;


    Απάντηση μπορείτε να βρείτε στη σελίδα Hackosis. Απλώς δώστε τον αριθμό των γραμμάτων, των αριθμών και των συμβόλων που χρησιμοποιείτε και ανακαλύψτε τον αριθμό των συνδυασμών που προκύπτουν καθώς και τον χρόνο που απαιτείται για να "σπάσει" ο πολύτιμος κωδικός σας από ένα συνηθισμένο υπολογιστή.


    Πχ, για password 5 πεζών γραμμάτων, προκύπτουν 11.881.376 συνδυασμοί και χρειάζονται ελάχιστα λεπτά της ώρας για να σπάσει. Αντίθετα από ένα password αποτελούμενο από 6 γράμματα, 3 αριθμούς και 3 ειδικούς χαρακτήρες προκύπτουν 10.122.552.147.968.000 συνδυασμοί και απαιτούνται 36.825 ώρες ή 1534 μέρες για να σπάσει.


    Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξετε κωδικό;

    Web War

    Ο "πόλεμος" για την κυριαρχία στην αγορά των φυλλομετρητών καλά κρατεί. Οι μεγάλοι παίκτες στο χώρο του διαδικτύου προσπαθούν να επιβάλλουν τη δική τους εκδοχή φυλλομετρητή γνωρίζοντας ότι, καθώς το μέλλον είναι στο cloud computing, οι φυλλομετρητές θα είναι τα αυριανά λειτουργικά.

    Σύμφωνα με τα στοιχεία της Net Applications, τον Οκτώβριο ο Mozilla Firefox, γνώρισε μικρή αύξηση του ποσοστού του στην αγορά, με αντίστοιχη μικρή πτώση του ποσοστού του Internet Explorer. Ας σημειωθεί ότι ο IE βρίσκεται ακόμα στην έκδοση 7, αν και η Beta 2 έκδοση του προγράμματος είναι διαθέσιμη (και από προσωπική εμπειρία και ενδιαφέρουσα και εξαιρετικά σταθερή). Συγκεκριμένα, ο Firefox έχει ποσοστό αγοράς που ανέρχεται σε 20% περίπου, ο ΙΕ ποσοστό 71%, ο Safari 6,57%, η Opera 0,75%, o Google Chrome 0, 74%.

    Εντύπωση προκαλεί το μικρό ποσοστό της πρότασης της Google, που παρά τις καλές κριτικές και την τεράστια προβολή, δε φαίνεται να κερδίζει σοβαρό μερίδιο της αγοράς. Είναι, τελικά, μεγάλο πράγμα η συνήθεια...

    Σχετικά: η αναφορά Οκτωβρίου της Net Applications

    Οι Dartανιάν του Διαδικτύου

    Ξεκίνησε ο διαδικτυακός διαγωνισμός - παιχνίδι γνώσεων σε θέματα ψηφιακής ασφάλειας, με τίτλο «Οι Dartανιάν του Διαδικτύου», ο οποίος διοργανώνεται από την Ειδική Γραμματεία Ψηφιακού Σχεδιασμού του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών και συγκεκριμένα από την  «Ομάδα Δράσης για την Ψηφιακή Ασφάλεια D.A.R.T. (Digital Awareness & Response to Threats)   στο πλαίσιο της «Ψηφιακής Ελλάδας».
    Ο διαγωνισμός απευθύνεται σε νέους και νέες ηλικίας 13-18 ετών με απαραίτητη τη συμμετοχή και του κηδεμόνα τους και αποτελεί δράση Αριστείας της Ψηφιακής Στρατηγικής.
    Περισσότερες πληροφορίες:  www.dartanian.gr

    Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

    Εγώ είμαι το κουνέλι!!!

    Μια και η περίπτωση του Κύπριου φοιτητή Αυγουστίνου Δημητρίου, που εκδικάζεται αυτές τις μέρες στη Θεσσαλονίκη, οδηγεί μοιραία σε σκέψεις για την αστυνομική βία, ας κάνουμε μια απλή υπόθεση. Τι θα είχε γίνει αν η βιαιοπραγία των αστυνομικών δεν είχε καταγραφεί από τις τηλεοπτικές κάμερες; Ποια εκδοχή "αλήθειας" θα είχαμε καταναλώσει; Και κυρίως, τι ακριβώς θα είχε "ομολογήσει" ο άτυχος νεαρός;

    Επίκαιρο και εύγλωττο το παλιό ανεκδοτάκι:

    Σ' ένα διεθνή διαγωνισμό αστυνομικών υπηρεσιών, προκρίνονται για την τελική φάση η Scotland Yard της Βρετανίας, το FBI και η ΕΛ.ΑΣ. Φτάνει, λοιπόν, η ώρα της πρακτικής δοκιμασίας, που θα κρίνει ποια αστυνομία θα είναι η νικήτρια. Η επιτροπή του διαγωνισμού εκφωνεί την τελική αποστολή:

    «-Έχουμε αφήσει ένα κουνέλι στη δασική έκταση που βλέπετε μπροστά σας.Η αστυνομία που θα ανακαλύψει και θα συλλάβει αυτό το κουνέλι, θα είναι η νικήτρια». Ξεκινάει πρώτη η βρετανική Scotland Yard, ψάχνει μεθοδικά όλο το δάσος, χτενίζει κάθε πιθανή κρυψώνα και μετά από 3 ημέρες αναλύοντας όλα τα στοιχεία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι:

    -ΚΟΥΝΕΛΙ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

    Σειρά έχει τώρα το FBI. Ξεκινάει την έρευνα με ειδικούς θερμικούς ανιχνευτές προηγμένης τεχνολογίας, στοιχεία και πληροφορίες από κατασκοπευτικούς δορυφόρους, τοποθετεί κάμερες, μικρόφωνα, παγίδες, αλλά μετά από 3 ημέρες κι αυτή τίποτα.Γυρνάει στην επιτροπή παραδίδοντας το πόρισμα:

    -ΚΟΥΝΕΛΙ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

    Έρχεται τέλος κι η σειρά της ΕΛ.ΑΣ. Οι πράκτορές της εφορμούν στο πυκνό δάσος με γκλομπς, ασπίδες, χειροπέδες και ορειβατικούς κρίκους. Περνάει μια ώρα κι εμφανίζονται σέρνοντας πίσω τους μια καταχτυπημένη, καταματωμένη και αλυσοδεμένη αρκούδα που φωνάζει έντρομη:
    -ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΚΟΥΝΕΛΙ !!! ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΚΟΥΝΕΛΙ !!!

    Και για φθορά περιουσίας...

    Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο. Παραμπέμπεται ο Κύπριος σπουδαστής  Αυγουστίνος Δημητρίου με τις κατηγορίες της «στάσης» και της «διατάραξης της κοινής ειρήνης». Σημειώνει σε άρθρο του στην Καθημερινή ο Παντελής Μπουκάλας: "Mα είναι δυνατόν; Τέτοια παράβλεψη; Να παραπέμπεται στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης ο Κύπριος σπουδαστής Αυγουστίνος Δημητρίου με τις κατηγορίες της «στάσης» και της «διατάραξης της κοινής ειρήνης» και να μην παραπέμπεται και για ένα επιπλέον βαρύ παράπτωμά του, που το διέπραξε με ειδεχθή αποφασιστικότητα; Είναι νοητό να μην κατηγορείται και για φθορά ξένης περιουσίας και μάλιστα δημόσιας; Θα πρέπει να το έχουμε δει όλοι μας πάνω από εκατό φορές το φιλμάκι από τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου 2006. Κι έχει γραφτεί ανεξίτηλα στη μνήμη μας το μένος (αντιοικολογικό εκτός των άλλων) με το οποίο ο φοιτητής ορμούσε καταπάνω στην αθώα ζαρντινιέρα, για να την καταστρέψει με το κεφάλι του. Και δεν του αρκούσε αυτή η καταστροφή παρά, και πάλι με το κεφάλι του, προσπάθησε με πάθος να φθείρει και άλλα κομμάτια της δημόσιας περιουσίας, άλλα εθνικά τιμαλφή: Τα ρόπαλα των αστυνομικών, ιδιαιτέρως εύθραυστα όπως γνωρίζουμε..."

    Microsoft Surface

    [youtube v/rP5y7yp06n0&hl=en&fs=1]

    Το Surface είναι ένα διαδραστικό, multitouch τραπεζάκι, με το οποίο η Microsoft φιλοδοξεί να γεφυρώσει τη χρήση φορητών συσκευών με το διαδίκτυο. Στο βιντεάκι επιδεικνύονται μερικές από τις εκπληκτικές δυνατότητές του. Άμεση επικοινωνία μεταξύ φορητών συσκευών, ανταλλαγή αρχείων και πληροφοριών, εφαρμογές και mashups στο διαδίκτυο, κι όλα αυτά χωρίς τη χρήση πληκτρολογίου. Για σκεφτείτε λίγο και τις εκπαιδευτικές εφαρμογές...

    Αν πάντως άρχισαν να σας μπαίνουν ιδέες ξανασκεφτείτε το. Η τιμή του στις ΗΠΑ ξεκινά (ανάλογα και με το συνοδευτικό λογισμικό) από 12500 - 13500$.

    Σχετικά:

    Ιστοτόπος της Microsoft για το Surface

    Αιρετός και SMS

    Δεν έχω παράπονο. Με θυμήθηκες... Μάλιστα αυτή τη φορά δεν έφτανε το προσωπικό τηλεφώνημα. Επιστράτευσες και την τεχνολογία. Και SMS είχαμε αυτή τη φορά.

    "Συνάδελφε/ισσα σε ενημερώνω ότι την Τετάρτη 5/11 θα είμαι υποψήφιος αιρετός για το ΠΥΣΔΕ της τάδε Διεύθυνσης. Ταδόπουλος, της τάδε παράταξης".

    Και το μήνυμα να έρχεται και να ξανάρχεται από το πρωί και να αλλάζουν μόνο οι Ταδόπουλοι και οι παρατάξεις. Επαγγελματικό μήνυμα, όχι παίξε - γέλασε, από εταιρεία, που προφανώς βρήκε (νέο) πεδίον δόξης...

    Τώρα φταίω εγώ να αρχίζω να το σκαλίζω; Πού ακριβώς βρήκες το κινητό μου; Μάλιστα, αυτόν τον αριθμό τον χρησιμοποιώ μόνο τελευταία και μόνο για επαγγελματικούς λόγους. Μάλιστα, τώρα που το ξανασκέφτομαι, τον έχω δώσει μόνο μια φορά στην υπηρεσία και ποτέ σε συνάδελφο. Πώς ακριβώς τον βρήκες; Να υποθέσω ότι κάποιος που έχει πρόσβαση σε βάσεις δεδομένων (ας πούμε το Survey) βρήκε την ευκαιρία να κάνει μια "εξυπηρετησούλα"; Να χρησιμοποιήσει προσωπικά δεδομένα που συλλέγονται, προφανώς για άλλους σκοπούς, για την "προεκλογική" σου εκστρατεία; Προσδοκώντας με τη σειρά του μια "εξυπηρετησούλα" όταν "έλθεις εν τη βασιλεία σου";

    Εξηγούμαι... Δεν έχω πρόβλημα να με ενημερώσεις. Πέρνα από το σχολείο, στείλε το φυλλάδιο, που με τόση προσοχή φιλοτέχνησες, στον Σύλλογο, οργάνωσε, αν θέλεις, μια συνάντηση και στείλε μας πρόσκληση...

    Εξηγούμαι... Δεν με ενόχλησε το μήνυμα. Αλλά να, είναι που πιστεύω ότι τα μέσα προσδιορίζουν τον σκοπό. Κι όπως, δια της "πλαγίας" εξασφάλισες τον αριθμό, έτσι, δια της "πλαγίας", φοβάμαι, θα πολιτευθείς.  Και σε "εξυπηρετησούλες" θα αναλωθείς. Και δε θα 'σαι αιρετός του κλάδου, ούτε καν της παράταξής σου, αλλά των εξυπηρετούντων και των εξυπηρετουμένων. Ηγέτης σ' ένα ιδιότυπο δίκτυο πατρωνίας, θα κτίζεις προσεκτικά την προσωπική σου στρατηγική και την προσωπική σου καριέρα...

    Εξηγούμαι... Κατά βάθος δεν τα 'χω μαζί σου. Εσύ έτσι τα βρήκες κι έτσι πορεύεσαι. Τους όρους του παιχνιδιού ακολουθείς και, απ' την πλευρά σου, καλά κάνεις. Με μας τα 'χω! Που κλειστήκαμε στην ιδιωτικότητά μας και σου αφήσαμε χώρο να αλωνίζεις και να "λύνεις" τα προβλήματα "κατόπιν ενεργειών" σου. Που ανταλλάξαμε την κοινωνική μας συνείδηση και τη συλλογική μας παρουσία με τεσσάρι σε "νεόδμητη". Που σε ανεχόμαστε και σε στηρίζουμε. Γιατί μας μοιάζεις ρε μπαγάσα... Γι αυτό και, κατά βάθος, σ' αγαπάμε. Και σε θαυμάζουμε!

    I Feel Like...

    [youtube s5btZWbViPA&hl=en&fs=1]Αμερικανικές εκλογές σήμερα και, ευκαιρίας δοθείσης, ας θυμηθούμε κάτι από τα πολύ παλιά. Woodstock, 1969 και ο Country Joe McDonald εκφράζει τη γνώμη του για την αμερικανική πολιτική στο Βιετνάμ...

    Η εξέγερση των τεμπέληδων

    Έχετε σκοπό να το ξενυχτήσετε απόψε για να δείτε τα exit polls των αμερικανικών εκλογών; Αν ναι, εκμεταλλευτείτε τον χρόνο για να δείτε την ταινία του (εντάξει, αμφιλεγόμενου) Μάικλ Μουρ, "Η εξέγερση των τεμπέληδων".

    Οι τεμπέληδες (πολιτικά ανενεργοί οπαδοί των Δημοκρατικών) εξεγείρονται και οι Ρεπουμπλικανοί εξοργίζονται... Χιλιάδες νέων Δημοκρατικών ψηφοφόρων συμμετέχουν στον εθελοντικό «στρατό» εναντίον του Τζορτζ Μπους, υπό την...καθοδήγηση του Μάικλ Μουρ. Η ταινία αποτελεί ένα χρονικό των αμερικανικών εκλογών του 2004 και των αποτυχημένων προσπαθειών των Δημοκρατικών να αποτρέψουν την επανεκλογή του Μπους. Παρότι ο σκηνοθέτης (ως συνήθως) αυτο-αγιογραφείται, η ταινία αποτελεί ένα σχόλιο για τους όρους διεξαγωγής των εκλογών στην υπερδύναμη καθώς και ένα διαφωτιστικό ντοκουμέντο για τα δυσδιάκριτα όρια ανάμεσα στο θέαμα και την πολιτική.

    Την ταινία θα βρείτε, υποτιτλισμένη μάλιστα στα ελληνικά, στο tvxs.gr, την ελληνική διαδικτυακή τηλεόραση.

    Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2008

    Διαδικτυακή TV και στην Ελλάδα

    Ο Στέλιος Κούλογλου, μετά από την εκπαραθύρωσή του από την κρατική τηλεόραση, αντί να ψάξει για τον επόμενο τηλεοπτικό σταθμό αποφάσισε να δημιουργήσει τη δική του διαδικτυακή τηλεόραση, που φιλοξενεί το «Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα» αλλά δίνει παράλληλα αρκετές δυνατότητες τόσο στην ενημέρωση όσο και στην ψυχαγωγία με ξένα ντοκιμαντέρ και ταινίες με υποτιτλισμό. Η παρουσίαση έγινε με μια συνέντευξη Τύπου με θέμα «Η κρίση των συμβατικών μέσων ενημέρωσης και η δημοσιογραφία των πολιτών»

    «Πιστεύω ότι το μέλλον είναι στο διαδίκτυο» είπε ο Στέλιος Κούλογλου για το ιντερνετικό του εγχείρημα. «Είμαστε σε μεταβατική εποχή και σύντομα ή θα κοιτάμε τηλεόραση από τον υπολογιστή μας ή θα σερφάρουμε στη μικρή οθόνη. Θέλω λοιπόν να αξιοποιήσω τις δυνατότητες αλληλεπίδρασης με το κοινό που σου δίνει το Διαδίκτυο. Το σκεφτόμουν πριν από την εκπαραθύρωσή μου από την ΕΡΤ, είχαμε κάνει κάποιους σχεδιασμούς, οι οποίοι επιταχύνθηκαν μετά τις εξελίξεις».

    Το μενού του tvxs.gr (δεν χρειάζεται συνδρομή καθώς μοναδικό του έσοδο είναι οι διαφημίσεις) εκτός από το «Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα» διαθέτει εκπομπές όπως: «Πίσω σελίδες», «Blog in», «Τεχνολογίες», «Συνταγές» (για τη γενιά των 700 ευρώ), ξένες ταινίες και ντοκιμαντέρ με υποτιτλισμό. Ηδη έχει ανέβει η πρώτη και πρόκειται για τη νέα ταινία του Μάικλ Μουρ. Το tvxs.gr παρουσιάζει δικές του έρευνες, ενώ σε ξεχωριστό χώρο ανεβάζει βίντεο χρηστών του διαδικτύου.

    Σχετικά:

    Στέρηση ελευθερίας και μόνο;

    Η αποχή των κρατουμένων από το συσσίτιο σε 21 φυλακές της χώρας υπενθυμίζει τις άθλιες συνθήκες κράτησης σε φυλακές - αποθήκες ανθρώπων. Σύμφωνα και με το νόμο, εγκλεισμός σημαίνει στέρηση ελευθερίας και μόνο. Δεν σημαίνει ηθική ή φυσική εξόντωση των ανθρώπων. Άραγε οι συνθήκες κράτησης στις ελληνικές φυλακές συνεπάγονται στέρηση ελευθερίας και μόνον;

    Σχετικά:

    Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2008

    Κομμένες κεφαλές

    Δείγμα τυπικό της γενιάς μου διαμορφώθηκα πολιτικά σε "πηγαδάκια". Τα θυμάστε τα πηγαδάκια, έτσι δεν είναι; Ξεκινούσαν δυο να μιλούν, συνήθως διαπληκτιζόμενοι, και γύρω τους φτιαχνόταν γρήγορα ένας κύκλος, συχνά δεκάδων ανθρώπων. Γεμάτη ένταση και πάθος η αυτοσχέδια συνέλευση συζητούσε επί παντός του επιστητού. Τα προαύλια και τα αμφιθέατρα των Πανεπιστημίων, οι αυλές των σχολείων, οι πλατείες των Εξαρχείων, του Συντάγματος και της Ομόνοιας φιλοξενούσαν σχεδόν καθημερινά τέτοιες ηλεκτρισμένες κουβέντες. Κι ήθελε επιμονή και υπομονή το ιδιότυπο αυτό άθλημα και γερή θεωρητική κατάρτιση, που λέγαμε τότε, και ικανότητες χειρισμού του ακροατηρίου και αντοχή στην επίθεση του "αντιπάλου". Ήθελε και κάτι άλλο βέβαια: ήθελε ιδέες και πίστη, ένα πρωτογενές ενδιαφέρον για την πολιτική που τροφοδοτούσε με πάθος αλλά και με λογισμό και μ' όνειρο τους πολίτες. Που γέμιζε τα φοιτητικά αμφιθέατρα, τις συνελεύσεις των σωματείων και άρδευε τα κινήματα αμφισβήτησης των δεκαετιών του '70 και του '80.

    Πότε είδατε για τελευταία φορά "πηγαδάκι"; Πολιτική συζήτηση που να διεξάγεται με πάθος και μ΄επιμονή; Πότε είδατε τελευταία φορά κάποιον να υπερασπίζεται τη γνώμη του ή τις επιλογές του με επιχειρήματα και τσαμπουκά αν χρειαστεί; Δε μιλώ για τους ειδικούς, τους μονίμως αναρτημένους στα τηλεοπτικά παράθυρα, τους επαγγελματίες, για μας λέω.

    Συζητάμε ακόμα αλλά ανόρεκτα, συγκαταβατικά. Σημαδεμένο είναι το παιχνίδι και το ξέρουμε. Στην πρώτη διαφωνία υποχωρούμε γρήγορα, βιαζόμαστε να κλείσουμε το θέμα όπως - όπως: "Δε βαριέσαι, όλοι ίδιοι είναι..." Κλεινόμαστε στον εαυτό μας, στα προσωπικά μας προβλήματα. Βουλιάζουμε σε μια χλιαρή σούπα ατομικά βιωμένης καθημερινότητας. Χάθηκε το πάθος, το όνειρο έδωσε τη θέση του στην ψυχρή λογική εκτίμηση της πραγματικότητας, στις "συνετές" λύσεις. Η πολιτική ως πεμπτουσία της συμμετοχής των πολιτών χλώμιασε και αντικαταστάθηκε από την επικοινωνιακή διαχείριση.

    Και το χειρότερο: αποδεχτήκαμε ως φυσική τάξη πραγμάτων, ως αναπόδραστη πραγματικότητα την κυριαρχία των ειδικών της επικοινωνίας "επί της κοινωνίας". Αποδεχτήκαμε μια γενιά διαχειριστών και πολιτικών χωρίς ηθικό έρμα, που ενώ μέσα μας γνωρίζουμε το ελάχιστο ειδικό τους βάρος τους, επιτρέπουμε να οδηγούν την κοινωνία με το βλέμμα στραμμένο στην προσωπική τους καταξίωση, τον ατομικό πλουτισμό και την τακτοποίηση. Κομμένες κεφαλές, που έλεγε ο Τσίρκας, χωρίς κοινωνικές αναφορές, χωρίς προσωπικές πληγές, "καθαροί" κι ανέγγιχτοι απ' τους αγώνες και τις αγωνίες των ταπεινών, εκπροσωπούν την πιο χυδαία εκδοχή του ελληνάρα. Ανήγαγαν σε ύψιστες αξίες, το προσωπικό βόλεμα, την κατάργηση των όρων και την καταστρατήγηση των ορίων, την αντικατάσταση της πολιτικής με την προπαγάνδα. Αποδόμησαν και απαξίωσαν μία μία όλες τις αξίες: τη συμμετοχή, την αλληλεγγύη, τη συλλογικότητα, την ανθρωπιά... Κι όταν το πέτυχαν οικοδόμησαν ένα πολιτικό σύστημα ανερμάτιστο, ερμηνευόμενο μόνο ως πεδίο ικανοποίησης προσωπικών στόχων και φιλοδοξιών.

    "Το πολιτικό σύστημα φροντίζει να αφήνει τεκμήρια συγχύσεως για τον ιστορικό του μέλλοντος", γράφει ο Νίκος Ξυδάκης σε εξαιρετικό του άρθρο στην Καθημερινή. "Σύγχυση εννοιών, σύγχυση νόμων και ορίων, σύγχυση ηθικής, συγκεχυμένη απουσία στόχων και φιλοδοξιών. Μπορούμε να τη διακρίνουμε εναργέστερα στα πρόσωπα, μια γενιά διαχειριστών και πολιτικών που παραπαίει σήμερα χωρίς σχέδιο και στόχους, και μαζί τους παραπαίει σχεδόν όλη η χώρα.

    Ο ιστορικός του μέλλοντος θα σταθεί σε αυτή τη γενιά των πενηντάρηδων που σήμερα κυβερνούν - ή υποδύονται ότι κυβερνούν. Θα σταθεί στις πολιτικές ομιλίες και τις συμπεριφορές του Γιώργου Βουλγαράκη, του Θοδωρή Ρουσόπουλου, του Γιώργου Αλογοσκούφη, του Κώστα Καραμανλή. Θα μελετήσει τους λόγους τους, θα τους συγκρίνει με τα έργα τους· θα συγκρίνει λόγια και έργα με την ιστορική συγκυρία, με τις απαιτήσεις του καιρού· θα εξετάσει την αποτελεσματικότητά τους, πώς ανταταποκρίθηκαν στις προκλήσεις, πώς ενέπνευσαν τους πολίτες, ποιους στόχους έθεσαν, πώς προοικονόμησαν το μέλλον.

    Μακάρι ο ιστορικός να δει κάτι που δεν βλέπουμε τώρα εμείς, να διακρίνει κάποιο σχέδιο. Γιατί εμείς, τώρα, δεν διακρίνουμε τίποτε, κανένα σχέδιο, παρεκτός μεγαλοστομία, παλινωδίες, ρηχό ορίζοντα, αναποφασιστικότητα, προπαγάνδα, ελαττωμένες ικανότητες.

    Και αλαζονεία. Και απληστία. Και έλλειψη αίσθησης του πραγματικού..."

    Όλο το άρθρο στην Καθημερινή της Κυριακής

    Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2008

    Αλεξάντερ Σέλκιρκ: ο πραγματικός Ροβινσώνας Κρούσος

    Κάθε φορά που σφίγγουν τα ζόρια, επιστρέφω με χαρά στα παιδικά αναγνώσματα αναζητώντας παραμυθία στο παραμύθι. Χιλιοδιαβασμένες ιστορίες του Βερν έχουν πάντα κάτι καινούργιο να μου πουν, ήρωες και υπερήρωες βοηθούν στη διαφυγή από την καθημερινότητα. Κυρίως όμως, είναι πάντα εκεί, οικείοι και μαζί άγνωστοι, πρόθυμοι οδηγοί σε αποδράσεις που δε χρειάζονται βαρύγδουπες αναλύσεις και εντάξεις.

    Μέσα σ' αυτούς τους ήρωες, αγαπημένος ίσως το ίδιο με τους ήρωες του "Δυο χρόνια διακοπές" του Βερν, ο Ροβινσώνας Κρούσος. Μεγαλώνοντας, κάπου είχε πάρει το μάτι μου ότι ο συγγραφέας του Ντάνιελ Νταφόε είχε πλάσει τον χαρακτήρα στηριζόμενος στην πραγματική ιστορία ενός Σκοτσέζου ναυτικού. Και να που τώρα η αρχαιολογική σκαπάνη έρχεται να επιβεβαιώσει την αρχική υπόθεση. 

    Σύμφωνα με άρθρο της Καθημερινής αρχαιολόγοι έφεραν στο φως ίχνη από τον τόπο διαμονής του πραγματικού Ροβινσώνα Κρούσου. Πρόκειται για τον Σκοτσέζο ναυτικό Αλεξάντερ Σέλκιρκ, ο οποίος το 1704, με τη θέλησή του, εγκατέλειψε το πλοίο του, μετά από διαμάχη με τον πλοίαρχό του, και αποβιβάστηκε το 1704 σε ένα μικρό τροπικό ερημονήσι του Ειρηνικού Ωκεανού, το Άγκουας Μπουένας, όπου και παρέμεινε μόνος του για πέντε περίπου χρόνια, πριν ένα άλλο βρετανικό πλοίο, το 1709, τον πάρει μαζί του πίσω στην πατρίδα του.

    Τώρα οι αρχαιολόγοι, όπως αναφέρεται σε εργασία που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Post-Medieval Archaeology» (Μετα-μεσαιωνική Αρχαιολογία), βρήκαν στο νησί (που έχει πλέον μετονομαστεί σε Νήσο Ροβινσώνα Κρούσου και ανήκει στη Χιλή) τα απομεινάρια της διαμονής ενός Ευρωπαίου, που είναι ο Σέλκιρκ, όπως πιστεύουν, καθώς περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, όργανα ναυσιπλοΐας.

    Ο Σέλκιρκ αποτέλεσε το πρότυπο για το διάσημο μυθιστόρημα «Ροβινσώνας Κρούσος» του Ντάνιελ Νταφόε, όπου ο πρωταγωνιστής αποδεικνύεται άκρως επινοητικός προκειμένου να επιβιώσει, συνεχώς ελπίζοντας για τη σωτηρία του και την ίδια στιγμή φοβούμενος τη θέα ενός καταρτιού στον ορίζοντα.

    Τα αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν ότι ο Σέλκιρκ είχε κατασκευάσει δύο καταφύγια κοντά σε ένα ρυάκι με φρέσκο νερό και ένα παρατηρητήριο πάνω από το λιμάνι για να παρακολουθεί αν έρχονταν φιλικά ή εχθρικά πλοία. 

    Σχετικά: διαβάστε την περίληψη της ανακοίνωσης στο Post-Medieval Archaeology