Ψηφιακή Τάξη αλλού...

Ο Jac de Haan είναι συντονιστής του Τομέα Τεχνολογίας του Billings Middle School και παράλληλα επιμελείται το blog του Εργαστηρίου Τεχνολογίας του Σχολείου, στο οποίο καταγράφει, με τη βοήθεια των συναδέλφων του, τις εμπειρίες των μαθητών που παρακολουθούν το μάθημα αλλά και τις συζητήσεις τους για τις κοινωνικές, πολιτικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις της τεχνολογίας.

Το ιστολόγιο το ανακάλυψα τυχαία, μερικούς μήνες πριν, όταν διακρίθηκε στα Edublogs Awards. Από τα ιστολόγια που διακρίνονται στο πλαίσιο αυτού του θεσμού, περιμένει κανείς να είναι, το λιγότερο, τεχνικά άρτια και ενδιαφέροντα και το ιστολόγιο του Billings πληροί, και με το παραπάνω, αυτές τις προδιαγραφές. Ο λόγος όμως που το παρακολουθώ φανατικά είναι άλλος: οι δάσκαλοι του Billings δε φαίνεται να ακολουθούν ένα αυστηρά δομημένο πρόγραμμα σπουδών ή ακόμα κι αν το κάνουν φαίνεται να εκκινούν από τις ανάγκες και τις εμπειρίες των μαθητών τους και να οικοδομούν γνώση σε συνάφεια με την καθημερινότητά τους.

Πχ, λίγες μέρες μετά την κυκλοφορία του ipad, οι μαθητές συζήτησαν για το νέο προϊόν. Προσοχή, όχι στο πλαίσιο μιας λίγο - πολύ λαϊκίστικης προσέγγισης "σήμερα παιδιά θα πούμε για κάτι που σας ενδιαφέρει" αλλά στο πλαίσιο μιας διαθεματικής -ολιστικής προσέγγισης που ξεκινώντας από τα τεχνικά χαρακτηριστικά του προϊόντος επιχείρησε να διερευνήσει τη θέση του στην αγορά, τη σχέση του με ανταγωνιστικά προϊόντα, την ανάλυση της εμπορικής στρατηγικής της Apple μέσα από την επίσημη παρουσίαση του προϊόντος και τη διαφημιστική εκστρατεία κλπ. Ο τίτλος της δραστηριότητας; "Αποδομώντας το i-pad". Και το έκαναν. Βήμα - Βήμα (καθοδηγούμενη ανακάλυψη;) οι μαθητές ανέλυσαν τον τρόπο με τον οποίο η διαφημιστική εκστρατεία δημιουργεί ανάγκες και αποκρύπτει αδυναμίες, τα τεχνικά χαρακτηριστικά, τη σχέση του με προϊόντα που είχαν χρησιμοποιήσει οι μαθητές, τις ανάγκες τους που θα μπορούσε να καλύψει. Μ' άλλα λόγια, οι μαθητές έμαθαν να διακρίνουν πίσω από την επικοινωνιακή καταιγίδα τις πραγματικές διαστάσεις του προϊόντος σε σχέση με τις δικές τους ανάγκες. Στο τέλος ένας μαθητής καταλήγει: " ένα iphone είναι, μόνο που δε χωράει στην τσέπη σου". Η "προστιθέμενη αξία" προφανής: οι μαθητές δεν σώρευσαν πληροφορίες "μιας χρήσης" για ένα προϊόν, έμαθαν να προσεγγίζουν κριτικά, με συγκεκριμένη μεθοδολογία, ένα προϊόν, απέκτησαν δηλαδή μεταγνωστικές δεξιότητες που μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν και σε κάθε άλλη σχετική περίσταση.

Το ίδιο και στις κατασκευές που κάνουν οι μαθητές στο εργαστήριο. Ο δάσκαλος τους αναθέτει να δημιουργήσουν στηρίγματα για βιβλία από συμπιεσμένο χαρτί εφημερίδας. Δεν πρόκειται για ένα απλό παιχνίδι αλλά για μια ολοκληρωμένη διαδικασία σχεδιασμού, δοκιμής, εφαρμογής και επανασχεδίασης. Η αξία της παιδαγωγικής παρέμβασης φανερή κι εδώ.

Αφήστε που στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του εργαστηρίου οι μαθητές εκμεταλλεύονται, με τη βοήθεια των δασκάλων, τις οδηγίες που δίνει η Apple για τον προγραμματισμό εφαρμογών στο i-phone και δημιουργούν μια εφαρμογή ενημέρωσης για τις δραστηριότητες του σχολείου που διανέμουν ελεύθερα στο itunes...

-Έχουν άλλη κουλτούρα, είναι εκατό χρόνια μπροστά, είπε φίλος και συνάδελφος, όταν του έδειξα το ιστολόγιο.

Δεν αντιλέγω. Αλλά από την άλλη, η τάξη Τεχνολογίας του Billings φαίνεται να είναι προϊόν μιας προσέγγισης που επένδυσε, πρώτα και κύρια, σε μια συγκεκριμένη παιδαγωγική αντίληψη και όχι σε πανάκριβο (αλλά αναξιοποίητο) εξοπλισμό. Και βεβαίως διατηρώ το δικαίωμα να μελαγχολώ, όταν βλέπω τις "ψηφιακές τάξεις" μας να παίζουν στα ρηχά των κλειστών σι ντι και των στατικών που νου εφ....

Ιστολόγια ΠΣΔ: 2 χρόνια, 5954 ιστολόγια και 45855 αναρτήσεις μετά...

Στις 15 Φεβρουαρίου 2008 καταγράφεται η πρώτη ανάρτηση στα ιστολόγια του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου. Ένα απλό "Γεια σου κόσμε" δίχως συνέχεια. Παρότι η επίσημη πρώτη των εκπαιδευτικών ιστολογίων τοποθετείται περίπου δυο μήνες αργότερα, τον Απρίλιο του 2008, σημασία έχει ότι έχουν περάσει περίπου δυο χρόνια από την έναρξη λειτουργίας αυτής της "κλειστής" κοινότητας ιστολόγων, μέσα στα οποία πολλά φαίνεται να έχουν αλλάξει. Έχουν όμως αλλάξει;

Τον Ιούλιο του 2008 είχα δημοσιεύσει ένα κείμενο σ' αυτό το ιστολόγιο, στο οποίο προσπαθούσα να διερευνήσω κάποια χαρακτηριστικά των ιστολογίων του ΠΣΔ με βάση τον αριθμό των ιστολογίων που υπήρχαν τότε, τον αριθμό των αναρτήσεων, τη συχνότητα ανανέωσης αλλά και τους ρυθμούς απόσυρσης από την (μάλλον δυνητική) κοινότητα. Νομίζω ότι θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε κατά πόσο έχουν μεταβληθεί τα στοιχεία που είχαν παρουσιαστεί τότε.Στην παλιότερη προσέγγιση είχα χρησιμοποιήσει στοιχεία που είχα αντλήσει από το ΠΣΔ στις 31 Ιουλίου 2008 ενώ για την πιο πρόσφατη στοιχεία της 20ης Φεβρουαρίου 2010. Παρότι τα ποσοτικά στοιχεία δε λένε πάντα την αλήθεια, κάποιες διαπιστώσεις είναι, νομίζω, ενδιαφέρουσες:

• Τον Ιούλιο του 2008 ο αριθμός των ιστολογίων του ΠΣΔ ήταν 2334 ενώ τώρα 5954. Παρότι η μεταβολή είναι μεγάλη (255,1%) ο ρυθμός εμπλοκής εκπαιδευτικών με τα ιστολόγια έχει επιβραδυνθεί σημαντικά. Ενώ χρειάστηκαν περίπου τρεις μήνες για να φτάσουν τα ιστολόγια τα 2334, πέρασαν περίπου δυο χρόνια για να προσεγγίσουν τις 6000. Από το Σεπτέμβριο του 2008 και μετά η καμπύλη μεταβολής του αριθμού των ιστολογίων είναι ομαλή παρά το γεγονός ότι δοκιμαστικά ιστολόγια (χωρίς συνέχεια) δημιουργήθηκαν μαζικά είτε στο πλαίσιο προγραμμάτων επιμόρφωσης είτε στο πλαίσιο των μαθημάτων Πληροφορικής στο Γυμνάσιο.


• Αντίστοιχη της μεταβολής του αριθμού των ιστολογίων είναι και η μεταβολή του αριθμού αναρτήσεων ανά ιστολόγιο. Από 2,82 αναρτήσεις ανά ιστολόγιο φτάσαμε στις 7,7 (αύξηση 273%). Ο συνολικός αριθμός αναρτήσεων είναι 45855 αλλά θα πρέπει να σημειωθεί ότι σ' αυτόν καταμετρώνται και περίπου 2000 αναρτήσεις που έγιναν σε ιστολόγια που "μετακόμισαν" στο ΠΣΔ, κυρίως από τη wordpress και το blogspot.


• Αυξητικά είναι όμως και τα φαινόμενα "συγκεντρωτισμού" στα ιστολόγια. Τον Ιούλιο του 2008 οι αναρτήσεις των 20 πιο ενεργών ιστολογίων αντιπροσώπευαν το  43,7% του συνόλου ενώ σήμερα το 52,7%. Αν μάλιστα υπολογίσουμε τις αναρτήσεις όχι στο σύνολο των ιστολογίων αλλά στα ιστολόγια που έχουν περισσότερες από 5 αναρτήσεις (συνήθως ο μικρότερος αριθμός αναρτήσεων παραπέμπει σε δοκιμαστικό ιστολόγιο) τότε το ποσοστό εκτοξεύεται στο 61,89%.


•  Σχεδόν αμετάβλητα είναι τα ποσοστά των ιστολογίων επί του συνόλου με βάση είτε τον αριθμό των δημοσιεύσεων τους είτε με βάση τον ρυθμό της ανανέωσής τους (βλ και πίνακα παρακάτω).


• Μόλις το 13,37% (796) των ιστολογίων ανανεώθηκαν το τελευταίο δίμηνο. Αν μάλιστα υπολογίσουμε τα ιστολόγια που έχουν πάνω από 4 αναρτήσεις το ποσοστό αυτό πέφτει στο 2,87% (171). 

Μερικά συμπεράσματα:

•  Ο αριθμός των ενεργών ιστολογίων είναι μάλλον μικρός και πρέπει να αναζητηθεί κοντά στον αριθμό των ιστολογίων που ανανεώθηκαν το τελευταίο δίμηνο (171). Ο ισχυρισμός των υπευθύνων του ΠΣΔ στον απολογισμό του πρώτου χρόνου λειτουργίας ότι τα ενεργά ιστολόγια είναι περίπου 500 δεν επιβεβαιώνεται σε καμιά στιγμή λειτουργίας τους.


• Το μεγαλύτερο μέρος των αναρτήσεων προέρχεται από λίγα ιστολόγια.


• Η αρχική διάθεση και ο ενθουσιασμός πολλών συναδέλφων για τις ΤΠΕ οδηγεί σε πειραματισμούς συνήθως χωρίς συνέχεια. Έτσι, ένα μεγάλο τμήμα των ιστολογίων του Σχολικού Δικτύου (περίπου 90%) είναι ανενεργό.


• Μικρό ποσοστό των ιστολογίων είναι προσανατολισμένο για χρήση στο πλαίσιο της διδασκαλίας κι αυτά που έχουν τέτοιο προσανατολισμό είναι περισσότερο "συλλογές" διδακτικού υλικού, προορισμένα να παίξουν υποστηρικτικό κι όχι ενεργό ρόλο στο πλαίσιο της διδακτικής πράξης.


•  Ο διάλογος μεταξύ των ιστολογίων είναι, στην καλύτερη περίπτωση, υποτονικός. Οι ιστολόγοι του ΠΣΔ είναι, στην πράξη, επώνυμοι, δικαίωμα σχολιασμού έχουν μόνο τα (πάλι επώνυμα) μέλη του ΠΣΔ και αυτή η ιδιομορφία κάνει τους πάντες πολύ προσεκτικούς. Είναι χαρακτηριστικό ότι "ζωηρός" διάλογος δεν έχει καταγραφεί ποτέ ενώ μόνο σε μια περίπτωση οι αναρτήσεις ξέφυγαν από το πλαίσιο της ευπρέπειας (ό,τι κι αν σημαίνει) κι εκεί μάλλον με ευθύνη του διαχειριστή που κοινοποίησε τους κωδικούς του ...σ' όλο το σχολείο!


• Αυτό το τελευταίο στοιχείο οδηγεί ένα ποσοστό ιστολόγων εκτός ΠΣΔ, όπου υπάρχει μια εξαιρετικά ζωντανή κοινότητα με άλλους όρους λειτουργίας (περισσότερα σε μελλοντική ανάρτηση)


• Από την άποψη του περιεχομένου, λίγα ιστολόγια του ΠΣΔ είναι μονοθεματικά ενώ τα περισσότερα έχουν μια ευρύτατη θεματολογία (ανάλυση περιεχομένου όμως σε επόμενη ανάρτηση).

Φωτογραφία 1948

[youtube /v/h0xw5HqR09w&hl=en_US&fs=1&]Κική Δημουλά σήμερα. Παρήγορο να διαπιστώνεις ότι η ποίηση μαγεύει ακόμα τα παιδιά. Ο δάσκαλος, βεβαίως - βεβαίως, το βιολί του. "Φωτογραφία 1948". "Παράλληλο κείμενο" στο "Κονιάκ Μηδέν Αστέρων".  Χαρείτε το

• Το ποίημα από τη συλλογή Το λίγο του κόσμου (1971). Ακούγεται η Προσωπογραφία της μητέρας μου από το δίσκο του Μάνου Χατζιδάκι Το χαμόγελο της Τζοκόντα (1964).

Το διαβατήριο της σφαίρας

Για την απόδοση της ιδιότητας του πολίτη και πάλι ο λόγος. Ανάμεσα σε εθνικιστικές κορώνες, φτηνό λαϊκισμό και χυδαία κινδυλογία που ψαρεύει στα θολά μιας κοινωνίας που χάνει τον συνεκτικό της ιστό, ψύχραιμος και εύστοχος ο λόγος του Παντελή Μπουκάλα.

"Έπρεπε να πεθάνει, έπρεπε να σκοτωθεί από τις εννιά σφαίρες που τον σημάδεψαν για να αξιωθεί τον τίτλο του πολίτη. Έτσι, ως πολίτη, ουδέτερα, δίχως αναφορά στην καταγωγή και την εθνικότητά του, καταγράφτηκε, νεκρός πια, τόσο στην επίσημη γλώσσα των δηλώσεων από τον κάπως συγκρατημένο Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και τους ενθουσιασμένους με την «επιτυχία» τους υφισταμένους του, όσο και στα ρεπορτάζ των περισσότερων καναλιών και εφημερίδων. Ο θάνατος του εικοσιπεντάχρονου Αλβανού Νίκου Τόντι έγινε το διαβατήριό του προς την αποεθνικοποιημένη ιδιότητα του πολίτη, και αυτή η «αναβάθμισή» του ήταν μια κάποια συγγνώμη, όχι ευθεία πάντως, όχι θαρραλέα. Το «δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ» βρήκε στον Βύρωνα μια αιματηρή αναίρεση: Αν πεθάνεις, αν μετρηθείς σαν παράπλευρη απώλεια, τότε θα γίνεις, όχι Ελληνας βέβαια, αλλά πολίτης της Ελλάδας, εσύ, ένας αδιάφορος για όλα τούτα πολίτης της δημοκρατίας του Κάτω Κόσμου πια.

Στο υπουργείο που αυτοδοξάζεται σαν υπουργείο Προστασίας του Πολίτη πρέπει να ήταν απολύτως σίγουροι εξαρχής, πριν γίνει η βαλλιστική εξέταση, ότι οι σφαίρες που έπληξαν τον αθώο που εγκλωβίστηκε ανάμεσα στα διασταυρούμενα πυρά είχαν φύγει από τα όπλα των αστυνομικών και όχι των κακοποιών· άλλωστε οι κραυγές νίκης των αστυνομικών, «τον φάγαμε τον...», μόλις σωριάστηκε νεκρός ο αμέτοχος, δεν άφηναν περιθώρια να παιχτεί άλλο σενάριο, εξυπηρετικό για την ΕΛ. ΑΣ. (και την Ελλάδα). Γι’ αυτό και έσπευσαν να μιλήσουν για πολίτη, όχι για Αλβανό. Γιατί ξέρουμε δα πόσο αρνητικά χρωματίζεται η λέξη Αλβανός, χρόνια τώρα, στα δελτία Τύπου της Αστυνομίας και στα ρεπορτάζ που υιοθετούν την «επίσημη» λογική αυθορμήτως ή από εθνικοωφελιμιστικό παπαγαλισμό· η συγκεκριμένη εθνικότητα πλασάρεται μεθοδικά σαν συνώνυμη της παραβατικότητας, περίπου με τον ίδιο τρόπο που κάποτε στα λεξικά της Εσπερίας στο λήμμα «Greek» δινόταν σαν συνώνυμο το «δόλιος» ή το «κλέφτης».

Αλλά και πάλι, αν δεν ήταν ομογενής ο Νίκος Τόντι, όπως τουλάχιστον τον καταγράφουν ορισμένοι, θα του πρόσφεραν σαν νεκρικό κτέρισμα τον τίτλο του πολίτη;"

ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Δημοσιεύστε προστατευμένο περιεχόμενο στο διαδίκτυο

Κάποιες φορές θέλουμε να δημοσιεύσουμε περιεχόμενο στο διαδίκτυο και να το κρατήσουμε μακριά  από "αδιάκριτα βλέμματα". Μια από τις λύσεις που ξεχωρίζει, κυρίως για την ευχρηστία της, είναι το copytaste.com. Γράφουμε το κείμενο που επιθυμούμε ή μεταφέρουμε βίντεο ή  εικόνες, τα προστατεύουμε με κωδικό και κοινοποιούμε στους επιθυμητούς αποδέκτες τη διεύθυνση και τον κωδικό πρόσβασης.

Παρότι δε διαθέτει τις δυνατότητες συνεργατικής δημιουργίας κειμένου που προσφέρουν πχ τα GoogleDocs, αποτελεί μια γρήγορη και εύχρηστη λύση για όσους επιθυμούν να εκμεταλλεύονται τις δυνατότητες του διαδικτύου αποφεύγοντας την υπερβολική έκθεση.

• Πηγή


• Via

Καλωσόρισες στο Ταξίδι Φυγής

       Το Περιφερειακό Γραφείο για τις Βαλτικές και Βόρειες χώρες της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες δημιούργησε το παιγνίδι Ταξίδι Φυγής. Παίζοντας το παιχνίδι «Ταξίδι Φυγής», οι μαθητές μπορούν να ταυτιστούν με τον πρωταγωνιστή του παιγνιδιού, ένα νεαρό πρόσφυγα ο οποίος αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα του και αντιμετωπίζει μία σειρά από δυσκολίες και διλήμματα τόσο κατά τη διάρκεια της φυγής όσο και κατά την άφιξή του στη χώρα ασύλου. Με αυτό το βιωματικό τρόπο, ο μαθητής ενημερώνεται και ευαισθητοποιείται για το τι σημαίνει να είσαι πρόσφυγας. Στο Δίκτυο Δεδομένων, την υποστηρικτική ενότητα, οι μαθητές θα βρουν επιπρόσθετα κείμενα, πραγματικές ιστορίες προσφύγων και ταινίες μικρού μήκους. Με αυτόν τον τρόπο οι μαθητές έχουν τη δυνατότητα να ενημερωθούν για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το δίκαιο ασύλου και για την καθημερινή ζωή των προσφύγων.

Οι εκπαιδευτικοί μπορούν να ανατρέξουν στον οδηγό που περιέχει εισηγήσεις για διεξαγωγή αποστολών και συζητήσεων, ασκήσεις και παιχνίδια ρόλων (role play) στην τάξη.

Παρότι το παιχνίδι απευθύνεται σε μαθητές ηλικίας 13-16 ετών μπορεί να χρησιμοποιηθεί, κατά τη γνώμη μου, ως υποστηρικτικό υλικό και στη διδασκαλία της ενότητας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στην Έκφραση - Έκθεση της Γ΄ Λυκείου.

Δείτε:

•  Ταξίδι Φυγής: η ελληνική έκδοση του παιχνιδιού


• Οδηγός: ολοκληρωμένος οδηγός δραστηριοτήτων για τον εκπαιδευτικό

Σχετικοί Σύνδεσμοι:

• Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες: πρόσθετο υλικό και πρόσφατες πληροφορίες για τους πρόσφυγες (ελληνικά)


• Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες: πρόσθετο υλικό και πρόσφατες πληροφορίες για τους πρόσφυγες (αγγλικά)

Φωνητική μετάφραση σε πραγματικό χρόνο

Αν ισχύουν οι πληροφορίες που έρχονται από την Google, το ...επεισόδιο του πύργου της Βαβέλ σύντομα θ' αποτελεί μια παρένθεση στην επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων.

Σε συνέντευξή του στους Times του Λονδίνου, ο Frank Och, επικεφαλής του τομέα ανάπτυξης εφαρμογών μετάφρασης της Google, δήλωσε ότι η εταιρεία αναπτύσσει μια εφαρμογή αυτόματης αναγνώρισης φωνής και μετάφρασης (σχεδόν) σε πραγματικό χρόνο.

Η εφαρμογή θα χρησιμοποιηθεί αρχικά σε κινητά τηλέφωνα που βασίζονται στο Android, το λειτουργικό σύστημα της εταιρείας για φορητές συσκευές, αίροντας τους περιορισμούς επικοινωνίας μεταξύ δυο συνομιλητών οι οποίοι δεν έχουν κοινό γλωσσικό κώδικα.

Μεταξύ μας πάντως, με βάση τις ως τώρα επιδόσεις των συστημάτων αναγνώρισης φωνής, είμαι εξαιρετικά επιφυλακτικός για την επιτυχία το σχεδίου της Google. Σίγουρα όμως θα πρέπει να περιμένουμε αρκετά, αφού η εταιρεία υπολογίζει ότι οι πρώτες εμπορικές εφαρμογές θα είναι έτοιμες στα τέλη του 2012.

Θα έρθει καιρός;

[youtube /v/RQvdLStTANc&hl=en_US&fs=1&]

Είμαι φτιαγμένος, καιρό τώρα, μ' όσα βλέπω να γίνονται γύρω μου κι είπα ν' ανεβάσω το "Θάρθει καιρός" της Κατερίνας Γώγου, έτσι να εκτονωθεί λίγο ο θυμός, να δραπετεύσει το μυαλό σ' εκείνη την εποχή που "θ' αλλάξουνε τα πράγματα", που "τα παιδιά θα διαλέγουνε γονείς" και έννοιες και λέξεις όπως εξευτελισμός, τιμή, κέρδος θα τις κρατάμε "για το μάθημα της Ιστορίας". Κι αντί να δω το βίντεο, βλέπω τη γνωστή οθόνη της Google. Το περιεχόμενο που πας να δεις έχει επισημανθεί από "χρήστες" ως ακατάλληλο, γι αυτό πρέπει να συνδεθείς για να πιστοποιήσεις ότι είσαι 18 κλπ. Πάλι καλά! Γιατί στην περίπτωση των blogs ανάλογες καταγγελίες ανώνυμων χρηστών (μονομερώς ανησυχούντων και σκανδαλωδώς εισακουομένων) οδήγησαν στο οριστικό κλείσιμό τους. Η άλλη πλευρά της ελευθερίας στο Διαδίκτυο...

Φέρτε τη βραδύτητα στο σχολείο!

Μήπως στο σχολείο αναπτύσσουμε ταχύτητα για να μην πλησιάζουμε το άγνωστο; Μήπως τρέχουμε για να μη βλέπουμε και να μην αισθανόμαστε; Μήπως βιαζόμαστε για να μη σκεφτόμαστε;

Στα ερωτήματα αυτά επιχειρεί να δώσει απαντήσεις με κείμενό του ο Γ. Μαυρογιώργος, καθηγητής Παιδαγωγικής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Ο συγγραφέας αφού αναφέρεται στις κυρίαρχες παραδοχές για τη «διαχείριση» του σχολικού χρόνου καταλήγει σε μια ενδιαφέρουσα όσο και "αιρετική" άποψη: να φέρουμε τη βραδύτητα στα σχολεία.

[...] "Η ιδέα που προτείνεται στη συνέχεια μου ήρθε από το βιβλίο «Η βραδύτητα» του Κούντερα. Διαβάζω, λοιπόν:
«Γιατί χάθηκε η ηδονή της βραδύτητας; Α, πού είναι οι παλιοί αργόσχολοι; Πού είναι αυτοί οι φυγόπονοι ήρωες των λαϊκών τραγουδιών, αυτοί οι πλάνητες που χαζεύουν από μύλο σε μύλο και κοιμούνται στο ύπαιθρο; 'Αραγε χάθηκαν μαζί με τους χωματόδρομους, μαζί με τα λιβάδια και τα ξέφωτα, μαζί με τη φύση;
Και αλλού:
Υπάρχει κρυφός σύνδεσμος μεταξύ βραδύτητας και μνήμης, μεταξύ ταχύτητας και λήθης. Ας πάρουμε μια όσο το δυνατόν πιο κοινότοπη κατάσταση: κάποιος περπατάει στο δρόμο. Ξαφνικά θέλει να θυμηθεί κάτι, αλλά του διαφεύγει η ανάμνηση. Εκείνη τη στιγμή, μηχανικά, επιβραδύνει το βήμα του. Αντιθέτως, κάποιος που προσπαθεί να ξεχάσει ένα δυσάρεστο περιστατικό που έζησε πριν από λίγο, επιταχύνει εν αγνοία του το βάδισμά του, σαν να θέλει να απομακρυνθεί γρήγορα από κάτι που, χρονικά, βρίσκεται ακόμα πολύ κοντά του...Στα υπαρξιακά μαθηματικά αυτή η εμπειρία παίρνει τη μορφή δύο στοιχειωδών εξισώσεων: Ο βαθμός της βραδύτητας είναι ευθέως ανάλογος με την ένταση της μνήμης. Ο βαθμός της ταχύτητας είναι ευθέως ανάλογος με την ένταση της λήθης».
Μα, καλά, σκέφτομαι: μήπως στο σχολείο αναπτύσσουμε ταχύτητα για να μη πλησιάζουμε το άγνωστο; Μήπως τρέχουμε για να μη βλέπουμε και να μην αισθανόμαστε; Μήπως βιαζόμαστε για να μη σκεφτόμαστε; Παντού χρονικές προδιαγραφές: έναρξη, λήξη, διάρκεια, κουδούνι, έγκαιρη προσέλευση, πρωινή ώρα, τελευταία ώρα, διάλειμμα κ.ά. Αρχίζει και τελειώνει κάτι, όχι γιατί ενδιαφέρονται δάσκαλοι και μαθητές, άλλα γιατί ΄χτύπησε κουδούνι΄. Ο ΄χρόνος είναι χρήμα΄, ΄χρόνου Φείδου΄ και άλλα! Σε συνθήκες συνωστισμού επιθυμιών, αναγκών και ενδιαφερόντων, σε μια αντιφατική κοινωνική τοπογραφία, εκπαιδευτικοί και μαθητές καλούνται σε συγκεκριμένες υποχρεωτικές κοινωνικές σχέσεις. Έτσι, τα βιολογικά άτομα μεταμορφώνονται σε ιδεολογικά υποκείμενα με ΄συνείδηση χρόνου΄, σε ένα πλαίσιο ΄πανοπτικής επιτήρησης΄. Για κάθε συγκεκριμένη δραστηριότητα κάθε συγκεκριμένου ατόμου υπάρχει συγκεκριμένος χώρος σε προγραμματισμένη χρονική στιγμή!
Μήπως είναι ώρα να επαναδιαπραγματευτούμε το νόημα του «χαμένου» χρόνου για να μπορούμε να «κατοικούμε» στο χρόνο; Μια διεργασία που θα μπορούσε να προωθηθεί για τον επαναπροσδιορισμό αυτής της κατάστασης, τουλάχιστον στο επίπεδο της μικροκλίμακας του σχολείου, είναι να ανιχνεύουμε, να καταγράφουμε και να επαναδιαπραγματευόμαστε το νόημα που έχει ο «χαμένος»σχολικός χρόνος για εκπαιδευτικούς και μαθητές/τριες και να δώσουμε το χρόνο πίσω, στους ίδιους, τόσο στην ποσοτική όσο και στην ποιοτική διάσταση, και να διευρύνουμε τη σχετική αυτονομία τους για ό,τι μπορούν να κάνουν μέσα στο χρόνο τους.
Αν μείνουμε προσκολλημένοι στις κρατούσες αντιλήψεις, η τυραννία του σχολικού χρόνου θα μας κρατάει δέσμιους της έμμονης ιδέας για το πόσο και το πότε, σε απόσταση από ερωτήματα του γιατί. Έχουμε γίνει δρομείς της ταχύτητας στη δράση για να «ολοκληρώνουμε» έγκαιρα τη διδακτέα ύλη, χωρίς να μένει χρόνος για το δρόμο αντοχής του στοχασμού. Η αγωνία της «ολοκλήρωσης» της ύλης εξορίζει τη σοφία και την ηδονή της βραδύτητας. Η εκπαιδευτική διαδικασία, έτσι κι αλλιώς, είναι οργανωμένη με διευθετήσεις ιεραρχικής κατάταξης, κατανομής και επιλογής της διδακτέας ύλης. Η σχολική γνώση είναι κοινωνικά επιλεγμένη και επομένως επιλεκτική και "παραδειγματική". Γιατί τόση ομηρία στην έμμονη ιδέα της "ολοκλήρωσης" σε καθορισμένα χρονικά πλαίσια; Αφού ο τι ορίζεται ως «διδακτέα ύλη» είναι επιλογή, γιατί τη διδάσκουμε ως τελεσίδικη και οριστική-ολοκληρωμένη εκδοχή γνώσης; Γιατί τόση εμμονή στη μηχανιστική προσήλωση στην εκδοχή γνώσης των σελίδων του εγκεκριμένου σχολικού εγχειριδίου;
Ουσιαστική ανασυγκρότηση των μορφών κατανομής και διευθέτησης του σχολικού χρόνου περνάει μέσα από μια συνολική ανασυγκρότηση της εκπαίδευσης για βαθύτερο εκδημοκρατισμό του περιεχομένου και της μορφής της εκπαίδευσης, με διεύρυνση της σχετικής αυτονομίας και της ενεργού συμμετοχής των υποκειμένων της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Θέλουμε τη βραδύτητα για να μπορούμε να πλησιάζουμε στο αίνιγμα του νοήματος αυτών που κάνουμε. Στο κάτω-κάτω, όσοι είμαστε στην εκπαίδευση έχουμε ιδιαίτερους λόγους να «σπεύδουμε βραδέως». Η επιβράδυνση δεν είναι απώλεια. Δίνει χώρο στο μυαλό και στην καρδιά που υφαίνουν τη ζωή. Τουλάχιστον, έτσι μπορούμε να αρχίζουμε να διεκδικούμε λιγότερα εμπόδια ανάμεσα στην εργασία και στη ζωή, όπως μας προτείνει ο Ε.Τόμσον (1983) ή να ανακαλύπτουμε «τις χαρές του αργού χρόνου»,όπως μας προτρέπει ο Th. Εriksen (2005 ). Ο σχολικός χρόνος δεν είναι για τους εκπαιδευόμενους, απλώς, χρόνος προετοιμασίας για τη ζωή ούτε είναι, απλώς, χρόνος εργασίας για τους εκπαιδευτικούς. Είναι χρόνος ζωής..."

Oλόκληρο το άρθρο στο Alfavita

Οδηγός για τη διδακτική αξιοποίηση του Google Earth

Ο Richard Byrne εκπαιδευτικός και κάτοχος του (πολυ)βραβευμένου ιστολογίου Free Technology for Teachers,  έγραψε και διανέμει ελεύθερα έναν οδηγό για τις εκπαιδευτικές χρήσεις του Google Earth. Παρότι οι εκπαιδευτικές εμπειρίες του συγγραφέα προέρχονται από ένα εκπαιδευτικό σύστημα πολύ διαφορετικό από το δικό μας, ο οδηγός μπορεί να φανεί εξαιρετικά χρήσιμος.κλικ για να δείτε τον οδηγό σε πλήρη οθόνη

Google Earth και διδασκαλία της Ιστορίας

Το Google Earth αποτελεί εξαιρετική πηγή για τον εμπλουτισμό της διδασκαλίας της Ιστορίας. Μετακινήσεις πληθυσμών, πόλεμοι, μεγάλες μάχες, αλλαγές συνόρων μπορούν να διδαχθούν αποτελεσματικά με τη χρήση των χαρτών της Google.

Στις 4 Φεβρουαρίου η Google ανακοίνωσε μια ενδιαφέρουσα προσθήκη  στο Google Earth 5.0. Η προσθήκη παρουσιάζει αεροφωτογραφίες 35 Ευρωπαϊκών πόλεων που βομβαρδίστηκαν ανηλεώς κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Επιλέγοντας μια από τις διαθέσιμες πόλεις και μετακινώντας τη λωρίδα χρόνου μπορείτε να παρακολουθήσετε την εξέλιξη των πόλεων από την προπολεμική περίοδο ως τις αρχές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, την έκταση των καταστροφών από τους βομβαρδισμούς  καθώς και την ανοικοδόμηση και την επέκταση ως τις μέρες μας.

Για να πάρετε μια ιδέα για τον τρόπο λειτουργίας της εφαρμογής δείτε το παρακάτω βίντεο

[youtube /v/FOR0fPTx-os&hl=en_US&fs=1&]

Η εφαρμογή νομίζω ότι θα φανεί ενδιαφέρουσα σε συναδέλφους που διδάσκουν την Ιστορία Γενικής Παιδείας Γ΄ Λυκείου (μάλιστα αυτή την περίοδο διδάσκουμε την ενότητα για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο).

Μια συμβουλή για όσους αποφασίσουν να τη χρησιμοποιήσουν: αν η σύνδεση του σχολείου "σέρνεται", προτιμήστε να καταγράψετε τις αεροφωτογραφίες των πόλεων που σας ενδιαφέρουν με τη βοήθεια ενός σχετικού προγράμματος (πχ Camtasia) και δείξτε στους μαθητές το βίντεο εκτός σύνδεσης.

Αν ενδιαφέρεστε και για άλλες εκπαιδευτικές χρήσεις του Google Earth δείτε και τα παρακάτω ενδιαφέροντα άρθρα:

• Google Earth Across the Curriculum


• Google Maps for More than Social Studies

---

WordItOut

Την άνοιξη του 2008 είχε κάνει την εμφάνισή του το Wordle. Δίνοντάς του ένα κείμενο, δημιουργούσε ένα "συννεφάκι" με τις συχνότερα εμφανιζόμενες λέξεις. Αν και είχε προταθεί (και) για εκπαιδευτική χρήση, η εφαρμογή παρέμεινε απλώς μια δημοφιλής μέθοδος "οπτικοποίησης" κειμένου. Το βασικότερο πρόβλημά της ήταν η απουσία δυνατοτήτων παραμετροποίησης. Πώς να δείξεις πχ τις συχνότερα εμφανιζόμενες λέξεις σ' ένα κείμενο όταν το τελικό συννεφάκι επέμενε να εμφανίζει ως συχνότερα εμφανιζόμενες λέξεις τα άρθρα, τους συνδέσμους και τα μόρια;

Το κενό έρχεται να καλύψει το WordItOut, μια εφαρμογή που μοιάζει αρκετά με το Wordle προσφέροντας όμως περισσότερες δυνατότητες παραμετροποίησης. Μπορείτε να αντιγράψετε και να επικολλήσετε οποιοδήποτε κείμενο στην εφαρμογή και αφού δημιουργηθεί το "σύννεφο" των λέξεων να τροποποιήσετε την εμφάνισή του ορίζοντας νέο χρώμα υπόβαθρου, γραμματοσειρά, μέγεθος κλπ. Η πιο ενδιαφέρουσα όμως δυνατότητά του είναι η επιλογή που μας επιτρέπει να εξαιρέσουμε συγκεκριμένες λέξεις του κειμένου.

Το WordItOut δίνει τη δυνατότητα στους μαθητές να εντοπίσουν γρήγορα τις συχνότερα εμφανιζόμενες λέξεις στο κείμενο και να συζητήσουν έπειτα τις γλωσσικές επιλογές του συγγραφέα.

Αν και βρίσκεται σε beta έκδοση το WordItOut είναι αρκετά σταθερό και αναπτύσσεται συνεχώς. Δοκιμάστε το!

---

Επέστρεφε

[youtube /v/a-5r65ZS2w8&hl=en_US&fs=1]

---