Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

Αντίο Λεωνίδα!

Θα θυμάμαι πάντα το ζεστό χαμόγελο, τη σοφία, τη βαθιά ανθρωπιά. 
Κι ας βρέθηκα έκτοτε σχεδόν πάντα απέναντι,
θα θυμάμαι πάντα
τη ζεστή βραδιά του Ιουνίου 1984
Πλατεία Συντάγματος
στα δυο λεπτά σιγής για τον Ενρίκο Μπερλινγκουέρ
τη φυσαρμόνικα του Πάσπα να παίζει
Παντιέρα Ρόσσα
κι όλα να φαίνονται δυνατά

κι ανθρώπινα...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου