Ηλεκτρονικές Τάξεις (...από περιεχόμενο πώς πάμε;)

Διαβάζω στο Βήμα ότι στη διάρκεια της 60ής Συνόδου των Πρυτάνεων των ΑΕΙ προτάθηκε η δημιουργία κέντρων ηλεκτρονικής μάθησης στα πανεπιστήμια με στόχο τη συστηματική ανάπτυξη και προώθηση της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης και την ενίσχυση της αξιοποίησης των νέων τεχνολογιών στην εκπαιδευτική διαδικασία. Το σχέδιο που παρουσιάστηκε περιλαμβάνει τη δημιουργία μιας «ηλεκτρονικής τάξης» προσβάσιμης μέσω Διαδικτύου για κάθε διδασκόμενο μάθημα στα ελληνικά πανεπιστήμια.

Δεν ξέρω αν μου διαφεύγει κάτι αλλά ηλεκτρονικές τάξεις, τουλάχιστον ως υποδομή, υπάρχουν ήδη. Αν δώσετε μια απλή αναζήτηση στο Google, π.χ. για "ηλεκτρονική τάξη" ,  θα σας επιστρέψει αρκετές εκατοντάδες αποτελέσματα. Χρόνια τώρα όλα σχεδόν τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ της χώρας έχουν πλατφόρμες ασύγχρονης τηλεεκπαίδευσης. Το Καποδιστριακό, το Πανεπιστήμιο Κρήτης, το Πανεπιστήμιο Πάτρας, για να αναφέρω λίγα μόνο παραδείγματα, έχουν υιοθετήσει εδώ και χρόνια το e-class, κάποια Τμήματα του Πανεπιστημίου Πειραιά χρησιμοποιούν το Moodle, το ΕΑΠ χρησιμοποιεί μια (δύσχρηστη) πλατφόρμα της IBM, αλλού χρησιμοποιούνται πρωτοβουλιακά άλλα Learning και Course Management Systems, προερχόμενα κυρίως από την κοινότητα ελεύθερου λογισμικού.

Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι οι υποδομές. Αυτές, κι εκεί που δεν υπάρχουν, είναι εύκολο να δημιουργηθούν. Το πρόβλημα είναι το περιεχόμενο.

Πρόσφατα, φίλη καθηγήτρια σε Πανεπιστημιακό Τμήμα περηφανευόταν για την ηλεκτρονική της"τάξη":

-Όλο το υλικό του μαθήματος αυτού του εξαμήνου το 'χω "ανεβάσει" σε πι ντι εφ, έλεγε με το πάθος του νεοφώτιστου.

Ποιο πι ντι εφ, εμ ντι εφ ήταν, και μάλιστα βαρύ κι ασήκωτο. 350 σελίδες με κείμενα, παρουσιάσεις και κακοσκαναρισμένες σελίδες είχε στριμώξει στο αρχείο. Στέναξε η γραμμή μέχρι να κατεβεί. Κι άντε και κατέβηκε. Τι στο καλό να το κάνεις; Τις φωτοτυπίες τουλάχιστον τις πληρώνει άλλος, εδώ πώς να τυπώσεις 350 σελίδες; Και πώς να τις χειριστείς;

Κι η φίλη πανεπιστημιακός μάλλον ανήκει στις "καλές" περιπτώσεις. Είχε τουλάχιστον τη φιλοτιμία να ανεβάσει "κάτι". Γιατί σε άλλες ηλεκτρονικές "τάξεις" ο τίτλος του μαθήματος και το όνομα του καθηγητή στέκουν μόνοι φρουροί στο κενοτάφιον του "μαθήματος". Σε άλλες περιπτώσεις, το έντυπο υλικό του μαθήματος ανεβαίνει ως έχει στον δικτυακό τόπο του μαθήματος. Αλλά αυτό το υλικό το έχουν ήδη στα χέρια τους οι φοιτητές. Τι περισσότερο θα προσφέρει η ανάρτησή του;

Στο περιεχόμενο είναι λοιπόν το πρόβλημα. Στην προσαρμογή δηλαδή του περιεχομένου ώστε να είναι κατάλληλο για την προώθηση της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Στις δραστηριότητες που θα το συνοδεύουν, στις δεξιότητες των ανθρώπων που θ' αναλάβουν τον εκπαιδευτικό σχεδιασμό, που θα παρακολουθήσουν τις εργασίες των φοιτητών. Κι ακόμα στις μεθόδους που θα υιοθετηθούν, στην αλληλεπίδραση διδασκόντων - φοιτητών αλλά και στην αλληλεπίδραση και τη συνεργατικότητα μεταξύ των φοιτητών, στην οργάνωση του υλικού, στα μεταδεδομένα που θα το συνοδεύουν και τόσα άλλα.

Γι αυτά τα ζητήματα η ανακοίνωση της συνόδου των Πρυτάνεων καταφεύγει σε γενικότητες. Μια από τα ίδια λοιπόν; Θα δείξει. Εκτός αν κι η μαγική λέξη πίσω από τις εξαγγελίες, πέρα από την επικοινωνιακή τους χρήση, είναι η απορροφητικότητα. Εκεί πια πάω πάσο...

---