Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

Άκουσέ με, κύριε Πρόεδρε!

Με φαντασία και χιούμορ Αμερικανοί εκπαιδευτικοί και ενεργοί πολίτες που συμμετέχουν στη καμπάνια Save Our Schools, ζητούν από τον Αμερικανό Πρόεδρο να τους ακούσει. Με κεντρικό σύνθημα "Ξαναφέρνουμε το δημόσιο χαρακτήρα στο δημόσιο σχολείο", διαμαρτύρονται για την παράδοση του σχολείου στις δυνάμεις της αγοράς και προγραμματίζουν σειρά εκδηλώσεων σ' όλη τη χώρα για την επόμενη εβδομάδα, ζητώντας ενίσχυση του δημόσιου σχολείου. 
Στο πλαίσιο της εκστρατείας γράφτηκε το τραγούδι Please Mr. President (ListenTo Me). Διαβάστε τους στίχους (την επιείκειά σας για τη μετάφραση), απ' ότι φαίνεται δεν έχουμε μόνο εμείς προβλήματα (ή μάλλον τα προβλήματα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι πλέον κοινά).


Άκουσέ με, σε παρακαλώ, κ. Πρόεδρε,
πραγματικά θα 'θελα να με προσέξεις,
περίμενα κάτι παραπάνω όταν σε εκλέξαμε
αλλά το κίνητρό σου μου φαίνεται θολό.

Η Κούρσα για την Κορυφή (Race to the Top)
δεν πρόκειται να πετύχει ποτέ, 
πρέπει να σταματήσει τώρα.
Λένε πως είσαι "σοφός" άνθρωπος
Νοιώθω αναλώσιμος ή είμαι απλώς μπερδεμένος;
Θα με συμπεριλάβεις στα σχέδιά σου;

ΣΥΝΕΛΘΕ!!!

Άκουσέ με, σε παρακαλώ, κ. Πρόεδρε,
γιατί είσαι τόσο απρόσιτος;
Πες του κυρίου Gates ν' ασχοληθεί με κάτι άλλο,
να πάψει να μου λέει πώς να διδάσκω.
Το ανθρωπινο μυαλό δεν είναι τσιπάκι 
ούτε εφαρμογή για υπολογιστές.
Τα παιδιά δεν είναι επιχειρηματική συμφωνία
Χρειάζονται δασκάλους να το 'χουν
και γονείς να νοιάζονται
και μια στις τόσες και κανα γεύμα...

Μη δίνεις τα σχολειά μας στους τύπους των επιχειρήσεων
θα μας λέν τι να διδάσκουμε και πότε
Όταν θα βρούν τρόπο να βγάλουν χρήμα
οι σκέψεις μας θα τους ανήκουν
Η διδασκαλία είναι απ' αυτά τα πράγματα
που δε μπορούν να βαθμολογηθούν
Το χάρισμα να εμπνέεις δε μπορείς να το πετάς!

Πώς μπορείς να "ζυγίσεις" μια σκέψη;
Πώς μπορείς να τυποποιήσεις το όνειρο 
από τον τρόπο που διδάσκεται;

...............................................

Δείτε:

2 σχόλια:

  1. ΜΠΡΑΒΟ Νίκο! Ιδιαίτερα επίκαιρο για τους πανεπιστημιακούς που αυτό τον καιρό παλεύουν για τα αυτονόητα. Στείλτο σε μερικούς. Σίγουρα θα το χρησιμοποιήσουν με κάποιο τρόπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ντία, μου φαίνεται ότι σε λίγο θα παλεύουμε όλοι όχι για τ' αυτονόητα, αλλά γι αυτά που ως χτες έμοιαζαν αδιανόητα. Παρακολουθώ καμιά δεκαριά μέρες την καμπάνια των αμερικανών εκπαιδευτικών και μου έχει κάνει εντύπωση η αλληλεγγύη που αναπτύσσεται. Διανοούμενοι, καλλιτέχνες, γονείς αλλά και ολόκληρες κοινότητες συνεισφέρουν μ΄όποιον τρόπο μπορούν. Στα καθ' ημάς, κάθε ομάδα που πλήττεται δίνει μάχες οπισθοφυλακών με την κοινωνία, συνήθως, είτε απέναντι είτε αδιάφορη. Κι έτσι διασπασμένους μας τσακίζουν έναν - έναν.
    (Μη μου πεις ότι είσαι ακόμη στην Αθήνα...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή