Φίλος από τα παλιά, μανιώδης παίκτης ηλεκτρονικών παιχνιδιών από τη μακρινή δεκαετία του '80, περηφανευόταν πρόσφατα ότι κοντεύει να σπάσει το "κοντέρ" στο War of Warcraft.Σπάω το κοντέρ στο Warcraft σημαίνει ότι φτάνω στο "επίπεδο" 70, ανώτατη τιμητική διάκριση, που ακόμα και οι πιτσιρικάδες φτάνουν πολύ δύσκολα αλλά για σαραντάρηδες έρχεται μαζί με καταρράκτη (μάτια τηγάνια), σπονδυλοαρθρίτιδα (από την καθήλωση) και φαινόμενα άνοιας (σκοτώνεις τέρατα ακόμα κι όταν δε βρίσκεται στην οθόνη του υπολογιστή).
Οι επιδόσεις του φίλου μού φάνηκαν παράξενες γιατί είναι γνωστό τοις πάσι ότι, παρά την πολύχρονη ενασχόληση, δεν το ...κατέχει το άθλημα (κι όχι γιατί ξαφνικά με πέρασε καμιά τριανταριά επίπεδα). Αλλά επειδή το ψέμα έχει κοντά ποδάρια η απάτη (γιατί περί απάτης πρόκειται) αποκαλύφθηκε γρήγορα.
Όταν σε παρέα άρχισε πάλι να κοκορεύεται για την επίδοση ( το 'κανε ο άθλιος για να μου σπάσει τα νεύρα) πετάχτηκε η σύντροφός του και τον έσφαξε με το βαμβάκι: "ναι, αλλά πες τους και πόσο καιρό θα ξεπληρώνουμε την κάρτα για τις βλακείες σου...". Κουβέντα την κουβέντα το μυστικό αποκαλύφθηκε. Ο καλός φίλος δεν είχε φτάσει στο Έβερεστ του παιχνιδιού με την "αξία του" αλλά με "ξένες πλάτες". Πανοπλίες, ξόρκια, όπλα, φίλτρα, ίσως και τον ίδιο τον χαρακτήρα τα είχε αγοράσει, έναντι αδρού τιμήματος, από το Internet...
Η πρακτική, γνωστή ως «farming», αναπτύσσεται ραγδαία στο διαδίκτυο. Σε κάποια δημοφιλή δικτυακά παιχνίδια, τα ψηφιακά χρήματα είναι σπάνιο αγαθό κι έτσι οι χρήστες απευθύνονται σε παίκτες-farmers για να προμηθευτούν καλύτερο εξοπλισμό και όπλα για τους χαρακτήρες τους. Μία άλλη παρεμφερής δραστηριότητα είναι το λεγόμενο «power leveling», η εξέλιξη δηλαδή του χαρακτήρα στο ανώτατο επιτρεπτό επίπεδο σε πολύ μικρότερο χρόνο σε σχέση με όσο θα χρειαζόταν ο μέσος παίκτης.
Αν η πρακτική σας φαίνεται περιθωριακή απατάσθε. Σύμφωνα με έρευνα του τμήματος Πληροφορικής του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, μόνο στην Κίνα, όπου βρίσκεται το 80% της αγοράς, απασχολούνται περίπου 400.000 άνθρωποι που βγάζουν 77 λίρες Αγγλίας το μήνα. Μάλιστα η πρακτική του farming ανθεί παρά τις προσπάθειες των εταιρειών παιχνιδιών να καταστείλουν την αγοραπωλησία ψηφιακών αγαθών για πραγματικά λεφτά μεταξύ των χρηστών.
Σύμφωνα με την έρευνα, δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία για το μέγεθος της αγοράς farming, αν και σύμφωνα με υπολογισμούς η αγορά απασχολεί περίπου μισό εκατομμύριο ανθρώπους, αν και το πραγματικό της μέγεθος μπορεί να είναι μέχρι και διπλάσιο.
Ο κυριότερος λόγος μη ύπαρξης στοιχείων είναι η ημιεγκληματική φύση της δραστηριότητας. Στα περισσότερα διαδικτυακά παιχνίδια, όλες οι πρακτικές που σχετίζονται με το farming, αγορά και πώληση αντικειμένων για πραγματικά χρήματα ή η χρήση ενός λογαριασμού από περισσότερους από έναν χρήστες, παραβιάζουν τους όρους χρήσης του παιχνιδιού. Οι χρήστες που συλλαμβάνονται να ασκούν τέτοιες δραστηριότητες αποκλείονται από την πρόσβαση στο παιχνίδι, ενώ κλειδώνονται οι λογαριασμοί τους.
Παρά τις κυρώσεις όμως, η αγορά ανθεί και επεκτείνεται όσο διευρύνεται ο κύκλος των ανθρώπων που ασχολούνται με δικτυακά παιχνίδια ή περνούν τον χρόνο τους σε εικονικούς κόσμους. Στο Second Life πχ, η αγοραπωλησία αντικειμένων ή κατασκευών έχει κάνει μερικούς "αποίκους" εκατομμυριούχους. Εικονικά σπίτια, κοσμήματα και οχήματα ανταλλάσσονται μεταξύ των παικτών για "ζεστό" χρήμα κι όχι για Linden Dollars.
(Τώρα που το ξανασκέφτομαι, λέω να πάρω ένα παραθαλάσσιο σπιτάκι στο Second Life, αν το πετύχω σε καλή τιμή).
Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Ο Stephen Hawking είχε πει παλιότερα ότι "...οι ιοί των ηλεκτρονικών υπολογιστών θα πρέπει να υπολογίζονται ως μορφές ζωής" και πρόσθεσε "...ότι το γεγονός ότι η μοναδική μορφή ζωής που έχουμε δημιουργήσει ως σήμερα είναι καθαρά καταστροφική λέει κάτι για την ανθρώπινη φύση. Δημιουργήσαμε ζωή καθ' εικόνα και ομοίωσή μας". Αυτό λοιπόν το μοναδικό "έμβιο" δημιούργημά μας κατάφερε να τρυπώσει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS).
Διαβάζω ότι το διαδίκτυο απομακρύνει από την ανάγνωση βιβλίων, ότι δυσκολεύει τη συγκέντρωση και την κατανόηση του μεγάλου και σύνθετου κειμένου. Κατανοώ την άποψη αλλά δεν τη συμμερίζομαι.
"Ένα γέλιο θα σας θάψει" έλεγαν οι τοίχοι και ο συγγραφέας Γιώργος Σκαμπαρδώνης το επιβεβαιώνει. " ...Το χιούμορ διατρυπά το ιδεολόγημα και αποδυναμώνει την εκάστοτε εξουσία. Το ιδεολόγημα- όποιο κι αν είναι- σε πείθει μόνο υπό μια ορισμένη οπτική γωνία. Το χιούμορ αλλάζοντας σημείο οράσεως και βάζοντάς σε να δεις τα πράγματα από μια άλλη, απροσδόκητη γωνία, κατεδαφίζει το ιδεολόγημα ή το σχετικοποιεί. Το χιούμορ αναδεικνύει τις κρυφές πλευρές, ανατρέποντας την mainstream αντίληψη. Απελευθερώνει. Είναι το μέγα όπλο κατά του κάθε ολοκληρωτισμού γιατί σου δείχνει πως όλα είναι σχετικά και πιθανώς γελοία. Και κανείς ολοκληρωτισμός δεν μπορεί να στηριχθεί στη σχετικότητα".
O 
Ούτε μια φιγούρα στο μέγεθος ανθρώπου...
Πάντα εύστοχος ο Ν. Δήμου συμπυκνώνει στην 
Κάθε εποχή έχει ένα βολικό δαίμονα. Του φορτώνει όλες τις αμαρτίες του κόσμου και ξενοιάζει. Κι όσο πιο καθολικός ο αφορισμός τόσο πιο εύκολο να γίνει αιτία όλων των δεινών. Αντιρρήσεις δεν επιτρέπονται, άλλωστε "το λένε όλοι".
Άλλη μια φορά το θέμα των προσωπικών δεδομένων και της χρήσης τους στο διαδίκτυο έρχεται στο προσκήνιο. Η (πανίσχυρη) Επιτροπή Ενέργειας και Εμπορίου του Αμερικανικού Κογκρέσου ξεκίνησε την 1η Αυγούστου προανάκριση για τις αμφιλεγόμενες πρακτικές παρακολούθησης με τις οποίες συλλέγουν και μεταπωλούν δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα 33 δικτυακές επιχειρήσεις (μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν οι Google, Yahoo!, Microsoft).
"Η Νέλλυ Μυλωνά στο Μega για τους απαγωγείς του συζύγου της: « Δεν νιώθω μίσος. Οι άνθρωποι αυτοί ζούνε μέσα στην κόλαση. Εμείς περάσαμε από την κόλαση κι επιστρέψαμε στον παράδεισο όπου ζούσαμε και πριν».
Δυο - τρία χρόνια πριν, συνάδελφος που προφανώς είχε λόγους να αναζητήσει στο διαδίκτυο περισσότερες πληροφορίες για κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας, αναζητά πληροφορίες στον κοινόχρηστο υπολογιστή που βρίσκεται στο γραφείο των καθηγητών. Στο επόμενο διάλειμμα, άλλος συνάδελφος κάθεται στον υπολογιστή και ψάχνοντας για τον προορισμό που τον ενδιαφέρει μπαίνει στον πειρασμό να δει που οδηγούν οι τελευταίες διευθύνσεις που έχουν πληκτρολογηθεί. Γεμάτος αφέλεια (;) γυρίζει στο γεμάτο γραφείο και λέει:
Πολύ συχνά για να εγγραφούμε σ' ένα forum ή ένα site απαιτείται να δώσουμε το e-mail μας ώστε να σταλεί σ' αυτό ένας σύνδεσμος για να ολοκληρωθεί η διαδικασία εγγραφής. Καθώς όμως, παρά τις υποσχέσεις για μη χρησιμοποίηση των στοιχείων μας, οι λογαριασμοί ηλεκτρονικού ταχυδρομείου γίνονται αντικείμενο συναλλαγής, είναι πιθανό να δούμε σύντομα την ηλεκτρονική μας θυρίδα να γεμίζει από ανεπιθύμητα διαφημιστικά ή παραπλανητικά μηνύματα, ιούς, trojans, worms και άλλα επιθετικά είδη του διαδικτυακού οικοσυστήματος.
Παλιό (και μάλλον κρύο) το ανέκδοτο αλλά πάντα διδακτικό: ένας κυνηγός περιπλανιέται στο δάσος για ώρες χωρίς να καταφέρει να εντοπίσει θήραμα. Έχει αρχίσει ήδη να σκέπτεται την άγρια καζούρα που τον περιμένει στο καφενείο όταν ξαφνικά, λίγα μόλις μέτρα μπροστά του, βλέπει ένα ελάφι. Κοντοστέκεται για μια στιγμή γιατί ξέρει ότι το κυνήγι του ελαφιού απαγορεύεται αλλά έπειτα σκέπτεται ότι έχει χρόνια να φανεί θηροφύλακας από εκείνα τα μέρη. Σηκώνει λοιπόν το όπλο, σημαδεύει, πυροβολεί, σκοτώνει το άμοιρο ζώο, το φορτώνεται στον ώμο και καμαρωτός αρχίζει να κατηφορίζει προς το χωριό.
Ένα βιβλίο που διάβασα πρόσφατα και με εντυπωσίασε τόσο με τον πλούτο των στοιχείων του -προϊόν μακρόχρονης έρευνας - όσο και με τον γόνιμο προβληματισμό του είναι το δίτομο έργο του Gunar Hering "Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα, 1821-1936". Παρότι, για να είμαι ειλικρινής, ξεκίνησα τη μελέτη του για να εμπλουτίσω το υλικό του αντίστοιχου κεφαλαίου της Ιστορίας Κατεύθυνσης Γ΄ Λυκείου, στην πορεία ανακάλυψα ότι η ανάλυσή του δεν περιορίζεται στο κομματικό και πολιτικό σύστημα αλλά προεκτείνεται στην κοινωνική δομή, την οικονομία, το ιδεολογικό και πνευματικό κλίμα και τις κοινωνικές συγκρούσεις της εποχής.
Ας υποθέσουμε ότι κάποιος ξυπνά από μακροχρόνιο κώμα σε έρημο δωμάτιο ελληνικού νοσοκομείου. Αν υπάρχει τηλεόραση μπορεί αμέσως να προσδιορίσει την εποχή. Τον Γαϊτάνο βλέπει; Μεγάλη Εβδομάδα. Τον Σαντεκάι; Χριστούγεννα. Την Μπόκοτα; Μάιος. Το σύστημα πάσχει - για ευνόητους λόγους- μόνο ως προς τον Ψωμιάδη και τον Γεωργιάδη.
Αν ακούτε μουσική από τον υπολογιστή σας (φυσικά ριπάρετε cd's που έχετε αγοράσει) ίσως βρείτε ενδιαφέρον να βλέπετε τους στίχους των τραγουδιών που ακούτε. Η Microsoft προσφέρει δωρεάν ένα μικρό plug-in για τον Windows Media Player, το Lyrics, που συνεργάζεται άψογα τόσο με τις παλιότερες όσο και τις πρόσφατες εκδόσεις του player. To Lyrics ψάχνει σε βάσεις δεδομένων για τους στίχους των τραγουδιών που ακούτε και τους προβάλλει σχεδόν άμεσα. Στίχους θα βρείτε και για ελληνικά τραγούδια (όσο πιο "μοδάτα" τόσο περισσότερες οι πιθανότητες).
Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν πολλά αρχεία με βιντεοσκοπημένες συζητήσεις, διαλέξεις και μαθήματα. Εξαιρετικό περιεχόμενο είναι συχνά διαθέσιμο μερικά μόνον κλικ μακριά μας. Και δεν είναι μόνον υλικό που, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, έχει υποκλαπεί αλλά και υλικό που διαθέτουν Πανεπιστήμια, εκπαιδευτικοί οργανισμοί αλλά και οι ίδιοι οι επιστήμονες που κοινοποιούν μ' αυτό τον τρόπο τη δουλειά τους.
Ξεσκαρτάροντας εφημερίδες των τελευταίων ημερών έπεσε το μάτι μου σε ένα κείμενο - διαμαντάκι της αρχιτεκτόνισσας Σουζάνας Αντωνακάκη στα 
Θέλετε να επισκευάσετε μόνοι το αυτοκίνητό σας, να διορθώσετε μια οικιακή συσκευή, να μαγειρέψετε ένα δύσκολο φαγητό, να φτιάξετε ένα μικρό κήπο και εκατοντάδες άλλα; Αν η απάντηση είναι καταφατική αλλά δεν είστε διατεθειμένοι να διαθέσετε χρόνο για να διαβάσετε τεράστια κείμενα και εξειδικευμένους οδηγούς τότε υπάρχει λύση. Ακούει στο όνομα 
Καλά, εδώ δεν πήραμε χαμπάρι από την πρώτη γενιά του e-learning θα αρχίσουμε τώρα να μιλάμε για e-learning 2.0; Κατανοητό, αλλά παρά τον σκεπτικισμό, που όπως είναι φυσικό ορθώνεται και εδώ, θεωρούμε πως το πέρασμα στο e-learning 2.0 (ή με όποιο άλλο buzzword θα παρουσιάζεται) είναι εκ των πραγμάτων επιβεβλημένο καθώς:
Όλες οι εφαρμογές Web 2.0, είτε είναι δικτυακοί τόποι είτε προγράμματα επεξεργασίας κειμένου είτε προγράμματα συνεργασίας on ? line, είναι ελαφριές, «διαπλατφορμικές» (cross-platform) εφαρμογές. Το μόνο που χρειάζεται για να λειτουργήσουν είναι ένας φυλλομετρητής και, φυσικά, η απαραίτητη σύνδεση στο Διαδίκτυο.
Παρότι η εξέλιξη αυτή μοιάζει να επηρεάζει κυρίως τη βιομηχανία hardware, διευθετώντας νέες κοίτες στη μετάβαση από το desktop PC σε πιο «ελαφριές», φορητές ενδεχομένως συσκευές, δυνάμει, μπορεί να επηρεάσει τη βιομηχανία λογισμικού αναδιατάσσοντας τα κυρίαρχα σχήματα που επικράτησαν στην πρώτη εποχή των προσωπικών υπολογιστών και ανοίγοντας νέους δρόμους στον τρόπο με τον οποίο εκατομμύρια άνθρωποι επικοινωνούν (με την ευρύτερη έννοια) και μαθαίνουν.
Όσες προσπάθειες έγιναν από εταιρείες λογισμικού για να πληγεί η κυριαρχία της Microsoft με τη χρήση των δικών της πρακτικών οδηγήθηκαν σε οικτρή αποτυχία. Η Netscape πχ επιχείρησε να επιβάλλει τη δική της πρόταση στο χώρο των φυλλομετρητών χρησιμοποιώντας τις πρακτικές της Microsoft: κλειστός κώδικας και προσπάθεια κυριαρχίας στο Web μέσω της κυριαρχίας στις εφαρμογές φυλλομετρητών. Απέτυχε οικτρά, όχι γιατί η εφαρμογή της ήταν καλύτερη ή χειρότερη από την αντίστοιχη του ανταγωνιστή, (αυτό θεωρούμε ότι είναι μάλλον αδιάφορο) αλλά γιατί ο αγώνας ήταν άνισος από την αρχή. Αναμετρήθηκαν μια πλατφόρμα (Windows) με μια απλή εφαρμογή.
Δεν διατεινόμαστε, βεβαίως, ότι οι αλλαγές στον Παγκόσμιο Ιστό σηματοδοτούν αναγκαστικά το τέλος της κυριαρχίας της Microsoft αλλά ότι αναδεικνύουν νέες τάσεις και προοπτικές στον Παγκόσμιο Ιστό. Τα Windows ήταν λύση στην πρώιμη εποχή των προσωπικών υπολογιστών καθώς έλυσαν προβλήματα διαλειτουργικότητας (interoperability) της βιομηχανίας λογισμικού. Σήμερα, όμως, μια μονολιθική προσέγγιση από έναν και μόνο προμηθευτή δεν είναι πλέον η λύση, είναι το ίδιο το πρόβλημα. Αυτή τη στιγμή τα Windows με τις βαριές εξειδικευμένες εφαρμογές τους μοιάζουν με δυσκίνητο δεινόσαυρο σε σχέση με τις ελαφριές και ευέλικτες εφαρμογές του νέου Ιστού.
Παρότι σκοπός του κειμένου δεν είναι η κατάθεση μιας πρότασης για τον ψηφιακό αλφαβητισμό ας κάνουμε εδώ μια επισήμανση. Πολλά χρήματα δαπανήθηκαν στο παρελθόν και πολλά δαπανώνται και τώρα για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Μιας και οι έννοιες της αποδοτικότητας και της ανταποδοτικότητας μπαίνουν (καλώς ή κακώς) στο λεξιλόγιό μας ας αναρωτηθούμε πόσο αποδοτική και κυρίως πόσο ανταποδοτική, σε βάθος χρόνου, είναι η επιμόρφωση που εστιάζει το ενδιαφέρον της στην εκμάθηση του λειτουργικού και των εφαρμογών μιας και μόνης εταιρείας. Και μήπως, αντιστοίχως, η επιμόρφωση θα πρέπει αντί να επιμένει στην αδιέξοδη παρουσίαση (αρχαίων) λογισμικών να κατατείνει στην απόκτηση δεξιοτήτων χρήσης και ανάπτυξης δικτυακών εφαρμογών;
Σύμφωνα με πληροφορίες του αμερικανικού περιοδικού 
Το 1964, ο