Τα τελευταία χρόνια κάθε Σεπτέμβρη παρουσιάζομαι και σε άλλο σχολείο. Τα ξέρετε... Διαδοχικές μεταθέσεις, διάθεση ΠΥΣΔΕ, υπεραριθμία, τέτοια όμορφα. Βεβαίως, όταν πηγαίνεις στο σχολείο Σεπτέμβρη καιρό, δε μπορείς να διαλέξεις όποιο μάθημα θέλεις. Στην εκπαίδευση και κάπου αλλού, που μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή, νόμος είναι το δίκιο του "παλιού". Όταν φτάνω λοιπόν στο σχολείο η κατανομή των μαθημάτων είτε έχει γίνει είτε έχει συμφωνηθεί (το ίδιο είναι). Έτσι, αρκούμαι στα "λιμά". Αλλά έχω αποφασίσει να το αντιμετωπίζω με αξιοπρέπεια. Το "στολίζω" μάλιστα και με διάφορες ατάκες του στυλ:
-Από μικρός το όνειρό μου ήταν να διδάσκω μαθήματα Γενικής Παιδείας Γ΄ Λυκείου ή ψοφάω για μαθήματα επιλογής Α΄ Λυκείου. Δώστε μου Ψυχολογία και πάρτε μου την ψυχή, ή ακόμα, αν έχετε την καλοσύνη, δώστε μου Επιτάφιο της Γ΄, μ' αρέσουν οι Επιτάφιοι, πήγαινα και στην περιφορά και μάλιστα ως παπαδάκι, ή θέλω να κάνω μάθημα και να μη μου δίνει κανείς σημασία (άλλωστε όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες έτσι ξεκίνησαν). Τέτοια...
Αλλά φέτος φαίνεται ότι ξεπέρασα το όριο.
- Θα πάρεις Φιλοσοφία της Βου, συνάδελφε, μου είπαν.
-Βεβαίως, είπα, η Φιλοσοφία ανήκει στις πρώτες προτιμήσεις μου.
Οι κλεφτές ματιές και κάτι από χαιρέκακο γελάκι έπρεπε να με είχαν υποψιάσει. Ή τουλάχιστον, θα έπρεπε να με είχε συνεφέρει η επόμενη ερώτηση:
- Το καινούργιο βιβλίο το έχεις δει;
-Αμέ, είπα με ευκολία.
Δεν πρόσεξα αν σταυροκοπιούνταν αλλά την έκπληξη την παρατήρησα. Την "υπεροψία" του νέου συναδέλφου την είχαν διαγνώσει αλλά και "μέθην";
Και έτσι, πήρα Φιλοσοφία της Βου. Κι είχα πει αλήθεια ότι η Φιλοσοφία μ' αρέσει και πως, όποτε μπορώ, θέλω να τη διδάσκω. Αλήθεια επίσης ήταν ότι είχα δει το καινούργιο βιβλίο. Το είδα είχα πει, όχι ότι το είχα διαβάσει. Γιατί όταν το διάβασα, κατάλαβα γιατί κανείς δεν είχε σπεύσει να το αναλάβει.
Κείμενα "σεντόνια", ανακολουθίες, ασάφειες, παραλείψεις και ανυπαρξία μεθόδου και παιδαγωγικών στόχων κι ακόμα άγνοια του πληθυσμού - στόχου και των αναγκών του. Κι έκτοτε αναμετριέμαι, με γενναιότητα, με το τέρας. Κι επειδή έχω συνηθίσει να μη "διαχειρίζομαι" τα μαθήματα, προσπαθώ, όσο μπορώ, να διασυνδέω την ύλη με τους προβληματισμούς των παιδιών κι ας σημαίνει αυτό πως κάποιοι στόχοι του απς και του δεπς δεν θα υπηρετηθούν (αν δεν ξέρετε τι είναι τα απς και τα δεπς, βουρ για τη σελίδα του Παιδαγωγικού, εκεί είναι η μόνιμη κατοικία τους).
Και να έχω σήμερα να "παραδώσω" την ενότητα Φιλοσοφία και Λογική. Κι έτρεμα τη στιγμή που τα παιδιά θα αναγκάζονταν να διαβάσουν την ενότητα. Τις ακροβασίες για το τι είναι και το τι δεν είναι η Λογική, τον ατελείωτο βερμπαλισμό για τις διαφορές του Αριστοτέλη με τους Στωικούς και την απίστευτα μικρή αναφορά στη συμβολική λογική και τις σύγχρονες προσεγγίσεις. Τα κείμενα του βιβλίου δε βοηθούν, για το βιβλίο του καθηγητή καλύτερα να μη μιλήσω... Κι είπα να καταφύγω, ως συνήθως, στο "αλλιώς" και τους έδειξα το Logicomix, το κόμικ που υπογράφουν οι Απόστολος Δοξιάδης, Χρίστος Χ. Παπαδημητρίου, Αλέκος Παπαδάτος και Ανύ ντι Ντόνα και κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ίκαρος.
Και σαν από θαύμα η τάξη ζωντάνεψε. Φαίνεται πως έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο που κάθε (μικρή) διαφυγή από το τετριμμένο να εκλαμβάνεται ως καινοτομία, να μοιάζει με αεράκι που ανανεώνει τη μουχλιασμένη αποθήκη. Οι αφηρημένες ιδέες έγιναν συγκεκριμένες, τα παράδοξα του Ράσελ σταμάτησαν να είναι νοητικά παιχνίδια, βρήκαν το δρόμο τους να συναντηθούν με τους προβληματισμούς των μαθητών. Είναι και το αριστουργηματικό σενάριο του Δοξιάδη, είναι και η γλώσσα του κόμικ τόσο κοντά στην αναγνωστική πρόσληψη των μαθητών, που όπως υποστηρίζει ο ίδιος σε συνέντευξή του στα ΝΕΑ, είναι ο τρόπος ο κόσμος των μαθηματικών και της φιλοσοφίας να γοητεύσει και όσους δεν είναι ειδικοί.
Το «Logicomix» είναι ένα βιβλίο κόμικς που γεννήθηκε σε ένα ατελιέ στην Πλάκα, με πρωταγωνιστή έναν χαρισματικό επιστήμονα, συμπρωταγωνιστές επιστήμονες του 20ού αιώνα. Αρχίζει σε μια παλιά σοφίτα ενός εγγλέζικου αρχοντικού. Εκεί από όπου οι Απόστολος Δοξιάδης, Χρίστος Χ. Παπαδημητρίου, Αλέκος Παπαδάτος, Ανύ ντι Ντόνα ξεκίνησαν την ιδέα για το σενάριο και την εικονογράφηση ενός ταξιδιού γνώσης και αυτογνωσίας του φιλοσόφου, μαθηματικού, νομπελίστα Μπέρτραντ Ράσελ.
Μέσα από αυτό το ταξίδι στην πνευματική περιπέτεια του Μπ. Ράσελ, οι Απόστολος Δοξιάδης και Χρίστος Παπαδημητρίου έχουν την ευκαιρία να διαφωνήσουν ως και για το αληθινό νόημα της ιστορίας που αφηγούνται και δίνουν στον αναγνώστη δυο διαφορετικές ερμηνείες της. "Παράλληλα, το μέρος αυτό χρησιμεύει ως μεγεθυντικός φακός, που εστιάζει σε κάποια σημεία της ιστορίας και τα εξηγεί χωρίς να τη βαραίνει. Γιατί το «Logicomix» δεν είναι ούτε «λογική για αρχαρίους», ούτε «εκλαΐκευση». Ο βασικός σκοπός του είναι αυτός του μυθιστορήματος: να πει μια ιστορία ανθρώπων, με τις ιδέες και τα πάθη τους.
Λόγω της γλώσσας των εικόνων, το κόμικς «ταξιδεύει» καλύτερα, όχι μόνο μεταξύ διαφορετικών γλωσσών και πολιτισμών, αλλά και ηλικιών και μορφωτικών επιπέδων- με αυτή την έννοια είναι λίγο σαν τη μουσική. Επιπλέον διαθέτει διόδους προς τη μαγεία και το χιούμορ, δυο διαστάσεις που συχνά αγνοούν οι φόρμες που βασίζονται αποκλειστικά στον λόγο".
Βεβαίως, αυτές τις απλές αλήθειες τα σχολικά βιβλία τις αγνοούν. Είναι και οι στόχοι των απς και των δεπς που δεν υπηρετούνται από τέτοιες "ελαφρολαϊκές" προσεγγίσεις... Ή μήπως όχι;
Διαβάστε τη συνέντευξη του Απ. Δοξιάδη στα ΝΕΑ
Τα μεγάλα στούντιο του Χόλιγουντ επενδύουν τεράστια κεφάλαια για την ανάπτυξη και την επιβολή της τρισδιάστατης τεχνολογίας στην προβολή των κινηματογραφικών ταινιών, ελπίζοντας ότι θα αποτελέσει τη νέα μεγάλη επανάσταση στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Ο Νίκος Ξυδάκης σχολιάζει σε άρθρο του στην 
Ο πειρατής, ο κουρσάρος, έχει ξεχωριστή θέση στα παραμύθια όλου του κόσμου και στη συλλογική μνήμη λαών σαν τον δικό μας, όπου το αιώνιο φαινόμενο της πειρατείας διαμόρφωσε την ιστορία, την ανθρωπογεωγραφία και την αρχιτεκτονική του τόπου, αναφέρει σε άρθρο του στην 
To περιοδικό Μηνιαία Επιθεώρηση παρουσιάζει στο τεύχος αυτού του μήνα, έρευνα για την πολιτική κουλτούρα των Ελλήνων bloggers. Στόχος του περιοδικού και της εταιρίας VPRC, η οποία έκανε την επεξεργασία των στοιχείων, ήταν η διερεύνηση των πολιτικών διαστάσεων του μπλόγκινγκ, η συγκρότηση μιας σειράς πολιτικοκοινωνικών δεικτών (δείκτες οικονομικού φιλελευθερισμού, δείκτης ιδεολογικών αξιών, δείκτης πολιτισμικού φιλελευθερισμού, δείκτης ατομικισμού), καθώς και η διερεύνηση της συνεκτικότητας των πολιτικών απόψεων των μπλόγκερ.
Αναρτήθηκε - επιτέλους - το πλαίσιο διαδικτύωσης των δημόσιων υπηρεσιών για την αξιοποίηση της ευρυζωνικότητας στη χώρα μας, σε ιστοτόπο του 
Πριν από τριάντα χρόνια μαθαίναμε τα νέα από τις εφημερίδες, βρίσκαμε τον δρόμο μας μέσα από χάρτες, στέλναμε στους φίλους μας γράμματα και μιλούσαμε στο τηλέφωνο μέσα από τις γραμμές του ΟΤΕ. Σήμερα βρίσκουμε τον δρόμο μας με GPS, συνδεόμαστε στο Internet με ADSL και μιλάμε στους φίλους μας από κινητά τηλέφωνα, και όλα αυτά ασύρματα με τις τεχνολογίες WiFi, Bluetooth και GSM. Όλοι μας χρησιμοποιούμε αυτούς τους αγγλικούς όρους στην καθημερινή μας ζωή, οι περισσότεροι όμως δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς σημαίνουν και πώς λειτουργούν οι αντίστοιχες συσκευές.
Με μια λιτή ανακοίνωσή της η Google, ανακοίνωσε ότι στο τέλος του χρόνου θα σταματήσει την παροχή της υπηρεσίας Lively. "Πήραμε ένα ρίσκο που δε μας βγήκε", επισημαίνει η Google, "και αναγκαζόμαστε να σταματήσουμε την παροχή της υπηρεσίας". Θυμίζουμε ότι το Lively είχε προβληθεί ως η απάντηση της Google στην επιτυχία του Second Life.
Έστω ότι έχουμε μια (ευάριθμη) ομάδα εκπαιδευτικών με ζωηρό ενδιαφέρον για τις ΤΠΕ. Δίνονται 2 (ολογράφως: δυο) λογισμικά (χωρίς ιδιαίτερη πολυπλοκότητα ή βάθος).
Μετά τα θετικά σχόλια που απέσπασε η πρώτη παρουσίαση των Windows 7, η Microsoft πήρε φόρα...
Όπως εκτιμά ο αυστραλιανής καταγωγής μεγιστάνας των μέσων ενημέρωσης, Ρούμπερτ Μέρντοχ, σε ομιλία του με τίτλο «Το μέλλον των εφημερίδων: Πέρα από τα νεκρά δέντρα», το Διαδίκτυο πρόσφερε δυνατότητες όπως και προκλήσεις και οι εφημερίδες θα εξακολουθούν να υπάρχουν με τη μια μορφή ή την άλλη. «Πολλοί δημοσιογράφοι φαίνεται να απολαμβάνουν πεισματικά το αναμάσημα του επερχόμενου αφανισμού», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ρούπερτ Μέρντοχ. «Κόντρα στη συντέλεια και σε εκείνους που βυθίζονται στη θλίψη, εγώ πιστεύω πως οι εφημερίδες θα ανέβουν σε νέα ύψη, μέσα στον 21ο αιώνα», τόνισε. Ο Ρούπερτ Μέρντοχ υποστηρίζει σθεναρά ότι οι άνθρωποι σήμερα ανά τον κόσμο είναι «περισσότερο διψασμένοι να εξασφαλίσουν πρόσβαση στην πληροφορία από ποτέ» και οι εφημερίδες έχουν ένα πλεονέκτημα έναντι των περίφημων μπλόγκερ και άλλων «νεοφερμένων» στον χώρο, γιατί έχουν εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη των αναγνωστών τους. «Οι αναγνώστες θέλουν ό,τι ήθελαν πάντα: μια πηγή που να μπορούν να εμπιστευθούν», επισημαίνει. 
Αν αφιερώσετε ένα κλικ στη διεύθυνση 
Ίσως να προσέξατε το 
Αν ισχύει το κλασικό "...λαός που δε γνωρίζει την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει", φαίνεται ότι εμείς θέλουμε να την ξαναζήσουμε. Δεν εξηγείται αλλιώς η πρεμούρα με την οποία προσπαθούμε να ξεμπερδεύουμε με την πρόσφατη ιστορία μας.
Συνεχίζω το βιβλιομπλογκοπαίχνιδο και παίρνω την πάσα του 
Μην ψάχνετε αδίκως τη λέξη στο λεξικό, δε θα τη βρείτε. Είναι από κείνες τις λέξεις μιας ιδιότυπης εργασιακής αργκό, που δημιούργησε η ανασφάλεια ή, αν θέλετε, η διάθεση για "τακτοποίηση", για σταθερότητα και μόνιμη δουλειά. Δεκάδες οι σχετικές λέξεις που μπήκαν και συνεχίζουν να μπαίνουν στο λεξιλόγιό μας. Όπως στα καθ' ημάς, "δεκαεξαμηνίτης, ο", "τρανταμηνίτης, ο", "ασεπίτης, ο" (με εσωτερική διάκριση σε ασεπίτες διοριστέους και ασεπίτες επιτυχόντες) και τόσες άλλες.
Είχα απορίες για την επιμόρφωση εκπαιδευτικών σε νέα (;) λογισμικά που ετοιμάζει το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και τις είχα εκφράσει σε προηγούμενη 
«Η επιστήμη είναι μια πολύτιμη συνιστώσα πολιτισμού, όπως είναι η τέχνη, η λογοτεχνία, η ζωγραφική, η γλυπτική. Η επιστήμη μαζί με την τέχνη είναι πράξεις δημιουργίας».
To 
Οι σύνθετες σχέσεις μεταξύ κράτους - παρόχων δικτυακών υπηρεσιών και δικαιωμάτων πολιτών - χρηστών του διαδικτύου επανέρχονται στο προσκήνιο μετά την ψήφιση νέου νόμου από τη Γαλλική Γερουσία για την "πειρατεία" στο διαδίκτυο. Συγκεκριμένα, η γαλλική Γερουσία υπερψήφισε νομοσχέδιο που στοχεύει στην αντιμετώπιση της δικτυακής πειρατείας μουσικής, ταινιών και βιντεοπαιχνιδιών. Οι παραβάτες που θα πιάνονται να διακινούν τέτοια αρχεία θα λαμβάνουν αρχικά προειδοποιητικά e-mail, ενώ θα κόβεται η σύνδεσή τους εφόσον δεν συμμορφώνονται.Μετά τη Γερουσία, το νομοσχέδιο θα υποβληθεί για τελική έγκριση από την Εθνοσυνέλευση. Η ιδέα αντιμετώπισης της πειρατείας με την εφαρμογή τέτοιων μέτρων εκφράστηκε για πρώτη φορά τον Νοέμβριο του 2007, όταν ο Νικολά Σαρκοζί κάλεσε σε δράση για το «μέλλον του πολιτισμένου Ίντερνετ». Σύμφωνα με το σχέδιο, οι πάροχοι θα λειτουργούν ως επιτηρητές των καταναλωτών σε ότι αφορά την διακίνηση τέτοιων αρχείων. Όσοι εντοπίζονται θα λαμβάνουν δύο προειδοποιητικά μηνύματα, ενώ αν δε συμμορφώνονται θα χάνουν την πρόσβαση στο Ίντερνετ.Εφόσον το νομοσχέδιο εγκριθεί και από την Εθνοσυνέλευση, θα δημιουργηθεί ειδικό κυβερνητικό σώμα που θα επιβλέπει τις κινήσεις των παρόχων στην αντιμετώπιση της πειρατείας, ενώ θα φέρει τη Γαλλία σε ευθεία αντιπαράθεση με τις Βρυξέλλες, που έχουν εκφράσει την αντίθεση τους σε τέτοιου είδους πρακτικές. 
Καθώς δουλεύουμε ολοένα και περισσότερο σε δικτυακό περιβάλλον και τα πολύτιμα δεδομένα μας αποθηκεύονται σε μακρινούς εξυπηρετητές, η δικτυακή ασφάλεια γίνεται όλο και πιο σημαντική. Ένας κακόβουλος χρήστης βρίσκεται μόλις ένα password μακριά από την πρόσβαση στον ιστοτόπο, στο ιστολόγιο ή στα αποθηκευμένα αρχεία μας.
Ο "πόλεμος" για την κυριαρχία στην αγορά των φυλλομετρητών καλά κρατεί. Οι μεγάλοι παίκτες στο χώρο του διαδικτύου προσπαθούν να επιβάλλουν τη δική τους εκδοχή φυλλομετρητή γνωρίζοντας ότι, καθώς το μέλλον είναι στο cloud computing, οι φυλλομετρητές θα είναι τα αυριανά λειτουργικά.
Ξεκίνησε ο διαδικτυακός διαγωνισμός - παιχνίδι γνώσεων σε θέματα ψηφιακής ασφάλειας, με τίτλο «Οι Dartανιάν του Διαδικτύου», ο οποίος διοργανώνεται από την Ειδική Γραμματεία Ψηφιακού Σχεδιασμού του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών και συγκεκριμένα από την «Ομάδα Δράσης για την Ψηφιακή Ασφάλεια 
Μια και η περίπτωση του Κύπριου φοιτητή Αυγουστίνου Δημητρίου, που εκδικάζεται αυτές τις μέρες στη Θεσσαλονίκη, οδηγεί μοιραία σε σκέψεις για την αστυνομική βία, ας κάνουμε μια απλή υπόθεση. Τι θα είχε γίνει αν η βιαιοπραγία των αστυνομικών δεν είχε καταγραφεί από τις τηλεοπτικές κάμερες; Ποια εκδοχή "αλήθειας" θα είχαμε καταναλώσει; Και κυρίως, τι ακριβώς θα είχε "ομολογήσει" ο άτυχος νεαρός;
Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο. Παραμπέμπεται ο Κύπριος σπουδαστής Αυγουστίνος Δημητρίου με τις κατηγορίες της «στάσης» και της «διατάραξης της κοινής ειρήνης». Σημειώνει σε 
Δεν έχω παράπονο. Με θυμήθηκες... Μάλιστα αυτή τη φορά δεν έφτανε το προσωπικό τηλεφώνημα. Επιστράτευσες και την τεχνολογία. Και SMS είχαμε αυτή τη φορά.
Έχετε σκοπό να το ξενυχτήσετε απόψε για να δείτε τα exit polls των αμερικανικών εκλογών; Αν ναι, εκμεταλλευτείτε τον χρόνο για να δείτε την ταινία του (εντάξει, αμφιλεγόμενου) Μάικλ Μουρ, "Η εξέγερση των τεμπέληδων".
Ο Στέλιος Κούλογλου, μετά από την εκπαραθύρωσή του από την κρατική τηλεόραση, αντί να ψάξει για τον επόμενο τηλεοπτικό σταθμό αποφάσισε να δημιουργήσει τη δική του διαδικτυακή τηλεόραση, που φιλοξενεί το «Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα» αλλά δίνει παράλληλα αρκετές δυνατότητες τόσο στην ενημέρωση όσο και στην ψυχαγωγία με ξένα ντοκιμαντέρ και ταινίες με υποτιτλισμό. Η παρουσίαση έγινε με μια συνέντευξη Τύπου με θέμα «Η κρίση των συμβατικών μέσων ενημέρωσης και η δημοσιογραφία των πολιτών»
Η αποχή των κρατουμένων από το συσσίτιο σε 21 φυλακές της χώρας υπενθυμίζει τις άθλιες συνθήκες κράτησης σε φυλακές - αποθήκες ανθρώπων. Σύμφωνα και με το νόμο, εγκλεισμός σημαίνει στέρηση ελευθερίας και μόνο. Δεν σημαίνει ηθική ή φυσική εξόντωση των ανθρώπων. Άραγε οι συνθήκες κράτησης στις ελληνικές φυλακές συνεπάγονται στέρηση ελευθερίας και μόνον;
Δείγμα τυπικό της γενιάς μου διαμορφώθηκα πολιτικά σε "πηγαδάκια". Τα θυμάστε τα πηγαδάκια, έτσι δεν είναι; Ξεκινούσαν δυο να μιλούν, συνήθως διαπληκτιζόμενοι, και γύρω τους φτιαχνόταν γρήγορα ένας κύκλος, συχνά δεκάδων ανθρώπων. Γεμάτη ένταση και πάθος η αυτοσχέδια συνέλευση συζητούσε επί παντός του επιστητού. Τα προαύλια και τα αμφιθέατρα των Πανεπιστημίων, οι αυλές των σχολείων, οι πλατείες των Εξαρχείων, του Συντάγματος και της Ομόνοιας φιλοξενούσαν σχεδόν καθημερινά τέτοιες ηλεκτρισμένες κουβέντες. Κι ήθελε επιμονή και υπομονή το ιδιότυπο αυτό άθλημα και γερή θεωρητική κατάρτιση, που λέγαμε τότε, και ικανότητες χειρισμού του ακροατηρίου και αντοχή στην επίθεση του "αντιπάλου". Ήθελε και κάτι άλλο βέβαια: ήθελε ιδέες και πίστη, ένα πρωτογενές ενδιαφέρον για την πολιτική που τροφοδοτούσε με πάθος αλλά και με λογισμό και μ' όνειρο τους πολίτες. Που γέμιζε τα φοιτητικά αμφιθέατρα, τις συνελεύσεις των σωματείων και άρδευε τα κινήματα αμφισβήτησης των δεκαετιών του '70 και του '80.
Κάθε φορά που σφίγγουν τα ζόρια, επιστρέφω με χαρά στα παιδικά αναγνώσματα αναζητώντας παραμυθία στο παραμύθι. Χιλιοδιαβασμένες ιστορίες του Βερν έχουν πάντα κάτι καινούργιο να μου πουν, ήρωες και υπερήρωες βοηθούν στη διαφυγή από την καθημερινότητα. Κυρίως όμως, είναι πάντα εκεί, οικείοι και μαζί άγνωστοι, πρόθυμοι οδηγοί σε αποδράσεις που δε χρειάζονται βαρύγδουπες αναλύσεις και εντάξεις.