Αλεξάντερ Σέλκιρκ: ο πραγματικός Ροβινσώνας Κρούσος

Κάθε φορά που σφίγγουν τα ζόρια, επιστρέφω με χαρά στα παιδικά αναγνώσματα αναζητώντας παραμυθία στο παραμύθι. Χιλιοδιαβασμένες ιστορίες του Βερν έχουν πάντα κάτι καινούργιο να μου πουν, ήρωες και υπερήρωες βοηθούν στη διαφυγή από την καθημερινότητα. Κυρίως όμως, είναι πάντα εκεί, οικείοι και μαζί άγνωστοι, πρόθυμοι οδηγοί σε αποδράσεις που δε χρειάζονται βαρύγδουπες αναλύσεις και εντάξεις.

Μέσα σ' αυτούς τους ήρωες, αγαπημένος ίσως το ίδιο με τους ήρωες του "Δυο χρόνια διακοπές" του Βερν, ο Ροβινσώνας Κρούσος. Μεγαλώνοντας, κάπου είχε πάρει το μάτι μου ότι ο συγγραφέας του Ντάνιελ Νταφόε είχε πλάσει τον χαρακτήρα στηριζόμενος στην πραγματική ιστορία ενός Σκοτσέζου ναυτικού. Και να που τώρα η αρχαιολογική σκαπάνη έρχεται να επιβεβαιώσει την αρχική υπόθεση. 

Σύμφωνα με άρθρο της Καθημερινής αρχαιολόγοι έφεραν στο φως ίχνη από τον τόπο διαμονής του πραγματικού Ροβινσώνα Κρούσου. Πρόκειται για τον Σκοτσέζο ναυτικό Αλεξάντερ Σέλκιρκ, ο οποίος το 1704, με τη θέλησή του, εγκατέλειψε το πλοίο του, μετά από διαμάχη με τον πλοίαρχό του, και αποβιβάστηκε το 1704 σε ένα μικρό τροπικό ερημονήσι του Ειρηνικού Ωκεανού, το Άγκουας Μπουένας, όπου και παρέμεινε μόνος του για πέντε περίπου χρόνια, πριν ένα άλλο βρετανικό πλοίο, το 1709, τον πάρει μαζί του πίσω στην πατρίδα του.

Τώρα οι αρχαιολόγοι, όπως αναφέρεται σε εργασία που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Post-Medieval Archaeology» (Μετα-μεσαιωνική Αρχαιολογία), βρήκαν στο νησί (που έχει πλέον μετονομαστεί σε Νήσο Ροβινσώνα Κρούσου και ανήκει στη Χιλή) τα απομεινάρια της διαμονής ενός Ευρωπαίου, που είναι ο Σέλκιρκ, όπως πιστεύουν, καθώς περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, όργανα ναυσιπλοΐας.

Ο Σέλκιρκ αποτέλεσε το πρότυπο για το διάσημο μυθιστόρημα «Ροβινσώνας Κρούσος» του Ντάνιελ Νταφόε, όπου ο πρωταγωνιστής αποδεικνύεται άκρως επινοητικός προκειμένου να επιβιώσει, συνεχώς ελπίζοντας για τη σωτηρία του και την ίδια στιγμή φοβούμενος τη θέα ενός καταρτιού στον ορίζοντα.

Τα αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν ότι ο Σέλκιρκ είχε κατασκευάσει δύο καταφύγια κοντά σε ένα ρυάκι με φρέσκο νερό και ένα παρατηρητήριο πάνω από το λιμάνι για να παρακολουθεί αν έρχονταν φιλικά ή εχθρικά πλοία. 

Σχετικά: διαβάστε την περίληψη της ανακοίνωσης στο Post-Medieval Archaeology