Γραφειοκράτες και ιστορική μνήμη

Αν ισχύει το κλασικό "...λαός που δε γνωρίζει την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει", φαίνεται ότι εμείς θέλουμε να την ξαναζήσουμε. Δεν εξηγείται αλλιώς η πρεμούρα με την οποία προσπαθούμε να ξεμπερδεύουμε με την πρόσφατη ιστορία μας.

Διαβάζω στις εφημερίδες ότι το Εφετείο της Θεσσαλονίκης ετοιμάζεται να παραδώσει στην πυρά σχεδόν το σύνολο του αρχείου του από το 1914 έως το 1996. 

Σε συνεδρίασή της στις 30 Οκτωβρίου η επιτροπή του Εφετείου ( κάτι παθαίνουμε όταν μπαίνουμε σε ΕΠΙΤΡΟΠΗ) απεφάνθη πως το παραπάνω αρχείο «ουδεμία χρησιμότητα ή ιστορική αξία έχει» (κρατάτε με) που να δικαιολογεί τη φύλαξή του, και με επίκληση ενός Βασιλικού Διατάγματος του 1966 (πρόσφατο) αποφάσισε την εκποίησή του προς πολτοποίηση για βιομηχανική χρήση (δηλ η δικογραφία της υπόθεσης Λαμπράκη χασαπόχαρτο) ή την καταστροφή του διά πυρός (ή προσάναμμα).

Η απόφαση ελήφθη για λόγους αποσυμφόρησης των χώρων όπου φυλάσσονται τα αρχεία (η αποσυμφόρηση προηγείται της ιστορίας ως γνωστόν).

Και δε μιλάμε για υποθέσεις αστικών διαφορών. Πολιτικές δίκες, όπως η υπόθεση Λαμπράκη, η δολοφονία του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ στον Εμφύλιο, οι δίκες αντιστασιακών και βασανιστών της χούντας, άλλες της Κατοχής και του Εμφυλίου Πολέμου, ακόμα και ποινικές υποθέσεις που έγραψαν ιστορία, όπως η δίκη του λεγόμενου «δράκου» του Σέιχ Σου, Αριστείδη Παγκρατίδη, περιλαμβάνονται στο αρχειακό υλικό που προτείνεται για καταστροφή, με απόφαση της επιτροπής του Εφετείου (κρατάτε με λέω).

Ευτυχώς, που ο Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης αντέδρασε και οι λειτουργοί της τυφλής θεάς το ξανασκέφτονται. (Μικρή λεπτομέρεια: ο αντιπρόεδρος του Δικηγορικού συλλόγου και μέλος της ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ που αποφάσισε την καταστροφή είχε συναινέσει αρχικά στην απόφαση. Αλλά είπαμε, κάτι παθαίνουμε όταν μπαίνουμε σε ΕΠΙΤΡΟΠΗ).   

Τώρα η απόφαση βρίσκεται στο Ιστορικό Αρχείο Μακεδονίας (παράρτημα των Γενικών Αρχείων του Κράτους), που θα εκφράσει τη γνώμη του, πριν σταλεί στον υπουργό Δικαιοσύνης, ο οποίος θα λάβει και την τελική απόφαση.

Ουφ, ήρθε η καρδιά μου στη θέση της! Αφού πρόκειται να αποφασίσει το Ιστορικό Αρχείο Μακεδονίας, που ασφαλώς θα περιμένει την απόφαση των Γενικών Αρχείων, που υπάγονται στο Υπουργείο Παιδείας και ασφαλώς θα ζητήσουν τη γνώμη των υπηρεσιών του, που θα ζητήσουν τη γνώμη των συμβούλων του αρμόδιου Υφυπουργού, που θα στείλει την υπόθεση στον Υπουργό Παιδείας, ο οποίος θα αποφασίσει και θα κοινοποιήσει την απόφασή του στον αρμόδιο Υφυπουργό, που θα τη στείλει στις υπηρεσίες του Υπουργείου, που θα τη στείλουν στα ΓΑΚ, που θα τη διαβιβάσουν στο Ιστορικό Αρχείο Μακεδονίας που θα γνωμοδοτήσει, για να συνεδριάσει η Επιτροπή του Εφετείου, για να αποφασίσει και να στείλει την απόφαση στον Προϊστάμενο του Εφετείου, που θα τη διαβιβάσει στον Υπουργείο Δικαιοσύνης, για να πάρει την απόφαση ο Υπουργός, εντάξει σ' αυτή τη ζωή απόφαση δεν παίρνεται.

Τελικά η γραφειοκρατία διασώζει την ιστορική μνήμη. Κάτι αποκεντρωμένες ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ φοβάμαι...